آرشیو سوالات

آيا خريد و فروش و معامله در روز عاشورا و تاسوعا حرام است؟
خرید و فروش و معامله در روزهای تاسوعا و عاشورا حرام نیست.
تفصیل جواب این است که در مورد روز تاسوعا حکم خاصی نداریم، ولی در مورد روز عاشورا شایسته است مومنین به عزاداری حضرت اباعبدالله ع مشغول باشند و از امور دنیوی دوری کنند. در روایتی نقل شده است که هرکه کوشیدن در حوائج خود را در روز عاشورا ترک کند و به دنبال کاری نرود، حق تعالی حوائج دنیا و آخرت او را برآورد و هر که روز عاشورا، روز مصیبت و اندوه و گریه او باشد، حق تعالی روز قیامت را روز شادی و سرور و خوشحالی او گرداند و دیده‌اش در بهشت به ما روشن شود ...زاد المعاد - مفتاح الجنان، ص: 232

آیا گریه بر امام حسین علیه السلام باعث آمرزش گناهان است؟
با سلام
پرسشگر محترم در احادیث متعددی آمده است که:" اگر باندازه بال مگسی برای امام حسین علیه السلام اشک ریخته شود گناهان شخص بخشیده می شود و بهشت واجب می گردد." پس اصل حدیث درست است باید معنا آن را درست فهمید.مرحوم علامه طباطبائی در پاسخ به این سوال وقتی پرسشگر تعجب می کند که چگونه گناهان با گریه بخشیده می شود می فرماید همان خدائی که گناهان را باتوبه و استغفار می بخشد همان خداوند این اثر را در گریه بر امام حسین علیه السلام قرار داده است.البته باید توجه داشت که هرحدیثی در کنار قرآن و دیگر احادیث باید معنا شود.استثناء هائی می توان یافت که دیگر احادیث و آیات قرآن بر آن دلالت می کند و یا عقل سلیم بر آن گواهی می دهد. مثلا هر عاقلی متوجه می شود این شامل قاتلین خود حضرت نیست. خداوند در قرآن فرموده است که:" شر و خیر در نزد خدا محفوظ می ماند و برخی از خیرات و خوبی ها کفاره گناهان می شود"
نه از توبه واستغفارو نه از گریه و عزاداری نباید برای گناه کردن بهانه درست کرد.
موفق باشید

#احکام_محرم
#آیت‌الله_خامنه‌ای

بیان زبان حال در مداحی

سؤال1: آیا بیان زبان حال در مداحی ها و روضه ها بصورت اشعار و نثر در مورد اهل بیت علیهم السلام جایز است؟
جواب: اگر معلوم باشد که زبان حال را بیان می¬کند و مناسب با شأن اهل بیتعلیهم السلام باشد، مانع ندارد.

عزاداری و رعایت مقررات

هوش هیجانی چیست؟
هوش چیست؟ هوش توانایی دریافت و به کار بردن اطلاعات است در مفهوم هوش مهم این است که چقدر توان یادگیری داریم و این یادگیری ها را چطور می توانیم به دیگران انتقال بدهیم.
هیجان چیست؟ هیجان تمامی احساسات ما است اعم از شادی وغم و خشم وغیره.رفتارهایی که به محض ایجادمیل در انسان به عمل منجر می شود و روی آن فکری صورت نمی گیرد، رفتار تکانشی وهیجانی است و بخش زیادی ازمشکلات جامعه و خانواده ها ناشی از رفتارهای تکانشی وهیجانی است.
ما دو نوع هیجان داریم: هیجان اصلی و هیجان فرعی.هیجان اصلی به تنهایی قابل ظهور است مثل شادی و غم، تعجب و تنفر، خشم و ترس و هیجان فرعی از ترکیب هیجانات اصلی درست می شود مانند کینه که از خشم و نفرت تشکیل می شود.
هوش هیجانی چیست؟ توانایی درک و مدیریت هیجان در خود و دیگران است یعنی توانایی درک و مدیریت خود و دیگران.
هیجان، عامل اصلی رفتارهای تکانشی است و مهم ترین مؤلفه قضاوت در موردخوشبختی و بدبختی هیجان می باشد.بخش مهمی از مشکلات جامعه از رفتارهای تکانشی ناشی می شود و این مشکل در دعواهای خانوادگی هم نمود بالایی دارد.
می توان گفت شناخت و اطلاعات پایه زندگی و هیجانات رنگ زندگی است. انسان ها به وسیله هیجانات خود راخوشبخت یا بدبخت می نامند. رفتار، شناخت، هیجان و جسم چهار عنصرمرتبط به هم هستند.مشکل در هر کدام از این چهاربخش می تواند سایر بخش ها را تحت الشعاع قرار بدهد. طرز تفکرما حتی بدن ما را نیز مدیریت می کند.

ایا تشنگی امام حسین علیه السلام و یاران او امر واقعی تاریخی است؟
باسلام خدمت شما پرسشگر محترم
مدارک و شواهدی که در مورد تشنگی امام حسین(ع) و یاران و بسته شدن آب به روی ایشان به دست ما رسیده به شرح زیر است:
1. تقریباً تمام نقل های تاریخی متفق اند که حدود سه روز قبل از شهادت امام (ع) و اصحاب، آب به روی آنان بسته شد. ابن زیاد به عمر سعد(لع) امر کرد که میان حسین بن علی(ع) و آب مانع شود و اجازه ی دستیابی آب را به آنان ندهد؛ و عمر سعد، عمرو بن حجاج را با 500 نفر مسئول بستن راه ورودی به آب کرد؛ و گفته اند که این ممانعت سه روز قبل از شهادت امام و یارانش بود.[1]
2. از نقل های تاریخی شیعه[2] و اهل سنت،[3] و روایات پیامبر(ص) [4] و ائمه معصومین (ع)[5] و زیارتنامه ها[6] می توان گفت شهادت امام حسین(ع) با لب تشنه، امری مسلم و یقینی است و اخبار متواتر بر آن دلالت دارند.
3. در بسیاری از نقل ها به طور واضح تشنگی امام (ع)، اصحاب و اهل بیت، در روز عاشورا بیان شده است از جمله:
الف) روایتی که تشنگی حضرت علی اکبر را در هنگام نبرد نقل می کند که خطاب به پدر می گوید: العطش قد قتلنی «تشنگی مرا کشت».[7]
ب) روایتی که بیان می کند حضرت عباس قبل از شهادت برای تهیه آب و رفع تشنگی بچه ها به طرف میدان حرکت می کنند.[8]
ج) کلام جناب حر (ره) خطاب به کوفیان: حسین (ع)، زنان و بچه ها و اهلش را از آب فرات منع کرده اید در حالی که یهود و نصاری و مجوس از آن می نوشند و خوک ها و سگ ها در آن زبان می زنند و این اصحاب و اهل بیت حسین اند که از شدت تشنگی بیهوش شده اند.[9]
اما با وجود مدارک بالا، نقل هایی در کتب تاریخی و روایی موجود است که به بیان های مختلف دستیابی کاروان امام به آب را در مدت محاصره به تصویر کشیده است از جمله:
الف) شکسته شدن محاصره ی آب توسط حضرت عباس(ع). بسیاری روایت کرده اند که بعد از بسته شدن آب به روی امام و اصحاب، وقتی تشنگی آنها شدید شد امام (ع)، حضرت عباس(ع) را با عده ای فرستاد تا آب را به کاروان برسانند. این گروه به سوی شریعه رفتند و درگیری هایی بین آنها و سپاه عمرو بن حجاج روی داد.
درباره ی نتیجه ی این عملیات اکثر منابع (عمدتاً منابع اهل سنت) گفته اند آنها موفق شدند و با مشک های پر به خیمه ها بازگشتند.[10] اما انساب الاشراف بعد از بیان این مطلب می گوید: گفته شده به دلیل ممانعت سپاه عمر سعد آنها نتوانستند آب زیادی به اردوگاه امام برسانند.[11] و کتاب مثیر الاحزان نیز بعد از نقل اعزام عده ای از یاران امام برای دسترسی به آب فقط از ممانعت عمرو بن حجاج خبر می دهد و از رسیدن آب به اردوگاه امام خبر نمی دهد.[12]
ب) بعضی نقل کرده اند بعد از بسته شدن آب، امام (ع) به پشت خیمه ها رفتند و چندین جا از زمین را حفر کردند و چشمه هایی جاری شد که همه ی اصحاب سیراب شدند و مشک هایشان را پر نمودند. اما وقتی عمر سعد مطلع شد دستور داد از آن جلوگیری کنند.[13]
ج) نقل هایی که به بیان غسل و نظافت امام و اصحاب قبل از شروع جنگ پرداخته اند. شیخ صدوق از امام صادق(ع) نقل می کند که: امام حسین (ظاهراً در صبح روز عاشورا) به اصحاب خود فرمود: آب بنوشید که این آخرین ذخیره ی آب شماست و وضو بگیرید و غسل کنید و لباس هایتان را بشویید که کفن های شما خواهد بود و سپس نماز صبح را با آنها اقامه می کنند.[14]
با توجه به مدارک تاریخی موجود که خلاصه آنها ذکر شد نکات و نتایج زیر حاصل می شود:
1. مسلم است که سپاه عمر سعد سه روز قبل از شهادت امام و اصحابش سعی در ممانعت از دستیابی کاروان امام به آب داشته اند و این نشان می دهد که اصحاب امام در مضیقه ی شدید آب بوده اند و برای دستیابی به آب در روزهای محاصره مجبور به جنگیدن بوده اند.
2. هر مسلمان و مورخی یقین دارد که امام حسین (ع) سبط پیامبر(ص) و سید جوانان اهل بهشت با لب تشنه به شهادت رسیدند و هیچ یک از دشمنان سنگ دل در لحظات آخر عمر شریف امام اجازه ی دستیابی به آب را به ایشان ندادند.
3. درباره ی نقل های دیگری که در کتب تاریخی آمده نمی توان به طور قطع نظر داد؛ چون نه شیوع و تعدادشان به حد تواتر می رسد، و نه هیچکدام از نظر سندی به طور کامل قابل اعتماد هستند. چون یا در بین راویان آنها فاصله زیاد وجود دارد و یا بعضی راویان نا شناخته و یا غیر قابل اعتماد هستند. پس به تمام آنها باید به دید گمان و احتمال نگاه کرد.
بنابراین نه می توان به طور قطع قائل به دو یا سه روز تشنگی کاروان امام شد نه می توان به وجود فراوانی آب در حرم اباعبدالله (ع) معتقد شد.
4. اگر از اشکال سندی روایات بگذریم و بخواهیم تمام نقل های تاریخی را با هم معنا کنیم و جمع نماییم، باید چند نکته را متذکر شویم:
الف. امام و یاران یقین به شهادت داشتند و خود را برای شهادت آماده نموده بودند. شواهد و قرائن ظاهری نیز به گونه ای بود که اولا: نتیجه ی جنگ جز شهادت و کشته شدن امام و یاران چیز دیگری نمی توانست باشد. و ثانیا: علی القاعده مدت جنگ و مبارزه نباید طولانی باشد چون تعداد یاران امام در برابر افراد دشمن بسیار کم بوده است. و کشتن حدود صد نفر توسط چند هزار نفر، زمان زیادی نمی خواهد. چنانکه تاریخ هم نشان می دهد که حدود پنجاه نفر یعنی بیش از نیمی از یاران امام(ع) در همان حمله اول صبح عاشورا به شهادت رسیدند[15]. بنابراین امام خواستند این شهادت به زیبا ترین صورت ظاهری و باطنی محقق شود و قداست و پاکی در جزئی ترین بخش آن نیز موج بزند. و می دانیم غسل هم پاکی و تمیزی ظاهری است و هم زمینه ی پاکی باطنی و معنوی را ایجاد می کند. در ضمن باید توجه داشت بر خلاف عادت ما غسل کردن نیاز به صرف آب فراوان ندارد، بلکه با آب بسیار مختصر هم می توان غسل نمود.
ب.باید توجه داشت از یک سو محاصره و سخت گیری دشمن در زمینه ی آب[16]؛ و از سوی دیگر گرمای هوا، با گذشت زمان شدیدتر می شده است و در نتیجه هر چه زمان می گذشت دسترسی به آب برای امام و یاران سخت تر می شد و کسانی که دیرتر به شهادت می رسیدند بیشتر تشنه بودند پس می توان گفت زمانی که امام امر به غسل، نظافت و شست و شو داده اند امکان فراهم کردن آب به هر ترتیبی وجود داشته و بعد از این که محدودیت و اعمال فشار دشمن بیشتر و گرمای هوا شدیدتر شده کاروان امام در بعد از ظهر با تشنگی شدید مواجه شده است.
ج.احتمال می رود آبهایی که برای غسل استفاده می شد از آبهای غیر قابل شرب بوده است.
در هر صورت به نظر می ر سد با توجه به این نکات می توان تا حدی تناقض موجود در این روایات را برطرف نمود.
پی نوشت ها:
[1] ر.ک: تاریخ طبری، 5/409؛ البدایة والنهایة، 8/175؛ الاخبار الطوال، 255؛ الانساب الاشراف 3/181؛ روضة الواعظین، 1/182؛ الارشاد، 2/86؛ و با همین مضمون: کشف الغمة، 2/47؛ اعلام الوری، 235؛ الامامه والسیاسة، 2/11.
[2] اللهوف، 117؛ بحارالانوار، 45/56.
[3] البدء و التاریخ، 6/11؛ الاخبار الطوال، 258.
[4] بحارالانوار، 44/245.
[5] کامل الزیارات، 131؛ وسائل الشیعة، 3/282 و 25/278؛ مستدرک الوسائل، 10/237 و 10/239.
[6] کامل الزیارات، 151 و 168 و 131.
[7] بحارالانوار، 45/43؛ الفتوح، 5/115.
[8] بحارالانوار، 45/41.
[9] بحارالانوار، 45/10؛ الارشاد، 2/100؛ اعلام الوری، 242؛ تاریخ طبری، 5/428؛ الکامل، 4/65.
[10] تاریخ طبری، 5/412، الاخبار الطوال، 255، الفتوح، 5/6؛ انساب الاشراف، 3/181؛ بحار، 44/387 و با این مضمون الامامة والسیاسة، 2/11/
[11] انساب الاشراف، 3/181.
[12] مثیر الاحزان، 71.
[13] بحارالانوار، 44/387؛ الفتوح، 5/91.
[14] الامالی الصدوق، 150.
[15] بحار الانوار، ج45، ص12.
[16] بحارالانوار، 44/388.
موفق و پیروز باشید.

آیا علی علیه السلام جزء اهل بیت پیامبر حساب می شود؟
باسلام خدمت شما پرسشگر محترم
مسلما حضرت علی جزء آل محمد است وقتی امام حسن و امام حسین علیهما السلام و حضرت زهرا سلام الله علیها جزء آل محمد هستند مگر ممکن است که حضرت علی علیه السلام که پدر امام حسن و امام حسین علیهما السلام و همسر حضرت زهرا سلام الله علیها است جزء آل نباشد.در آیه مباهله علی علیه السلام جان و نفس پیامبر محسوب شده است.
توضیحات بیشتر:
ریشه ی لغوی «اهل» به معنای انس و قرابت است [1] و «بیت» هم به معنای محل سکونت و جای بیتوته است. [2] اصل اهل البیت در لغت به معنای خویشان فرد است که با او قرابت و خویشاوندی داشته باشند، [3] ولی به طور مطلق در معنای عام تری که شامل تمامی افرادی که در نسب، دین، مسکن، وطن و شهر با فردی شریک باشند نیز استعمال شده است. [4] مهم اینست که باید دیدکه این کلمه را خود رسول خداص ،چگونه معنا نموده است ،چون مقصود او در کلام قرانی ملاک است ولذا روایاتی را میتواند برشمرد که مقصود رسول خدا ص را خوب نشان میدهد::

[مسند احمد حنبل 6/ 323] به سند خود، از «شهر بن حوشب» از «امّ سلمه» روایت کرده است که در یکى از روزها، رسول اکرم صلّى اللّه علیه و آله خطاب به حضرت زهراى مرضیه علیها السّلام، فرمود: همسر و دو فرزندت را نزد من آور. پس از آنکه حضور رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله شرفیاب شدند، رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله کساء (عباى) بافت فدک را بر روى آنان انداخت و دست مبارکش را بر روى سرشان گذاشت و فرمود :
پروردگارا! اینان «آل محمد» اند. اینک، درود و برکتهاى خودت را بر «محمد و آل محمد» عنایت کن که تو پسندیده و با عظمتى. «امّ سلمه» گوید: پیش آمدم و گوشه عبا را بالا بردم که زیر کساء داخل شوم، پیغمبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله گوشه عبا را از من گرفت و پایین افکند و فرمود: عاقبت تو بخیر است !
[سیوطى در الدّر المنثور] در ذیل آیه تطهیر در سوره احزاب نقل کرده است، «ابن جریر» و «حاکم» و «ابن مردویه» از «سعد» نقل کرده‏اند، هنگامى که آیه تطهیر بر رسول اکرم صلّى اللّه علیه و آله نازل شد، رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله على و فاطمه و حسنین را در زیر جامه‏اش فرا خواند و فرمود: اینان اهل من و اهل بیت من هستند .
[الصواعق المحرقة ص 87] در روایتى از حضرت رسول اکرم صلّى اللّه علیه و آله آمده است که فرمود: بر من صلوات و درود «بتراء» نفرستید. اصحاب پرسیدند: درود «بتراء» کدام است؟ فرمود: درودى است که شما مى‏گویید :
«اللهمّ صلّ على محمّد» و پس از آن، از بردن نام خاندان من، خوددارى مى‏کنید بلکه بگوئید: «اللهمّ صلّ على محمد و على آل محمد»
منظور از آل محمدص، اهل بیت آن حضرت است که در آیه 33 احزاب می فرماید :انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت
و اما تعبير" اهل البيت" به اتفاق همه علماى اسلام و مفسران، اشاره به اهل بيت پيامبر ص است،مخاطب در آيه فوق منحصرا پنج نفرند: پيامبر ص، على ع و فاطمه ع و حسن ع و حسين ع.
جابربن عبدالله انصاری پرسید:«یا رسول الله! عترت شما کیانند؟»
رسول خدا فرمود:«علی و حسن و حسین و امامان از فرزندان حسین که نهمین آنها مهدی است که قیام خواهد نمود.» [5]
آیه مباهله در حق اهل بیت:
مفسران و محدثان شیعه و اهل سنت تصریح کرده اند که آیه مباهله در حق اهل بیت پیامبر - علیهم السلام - نازل شده است، و پیامبر تنها کسانى را که همراه خود به میعادگاه برد، فرزندانش حسن و حسین ـ علیهماالسلام ـ و دخترش فاطمه (س) و على -علیه السلام - بودند؛ بنابراین، منظور از "ابنائنا" در آیه منحصراً حسن و حسین ـ علیهماالسلام و " نسائنا " فاطمه (س)، و منظور از " أنفسنا " تنها على (ع) بوده است . به نقل همه اهل سنّت، روز مباهله پیامبر به جای «انفسنا»حضرت علی علیه السلام را و به جای «نسائنا» حضرت فاطمه علیهاالسلام را و به جای «ابنائنا»حسنین علیهماالسلام را برای مباهله به عنوان گواه نبوّت از بین همه امّت به همراه بردند. این عمل پیامبر گواه بزرگی بر صداقت و عصمت فاطمه زهرا علیهاالسلام است.
منابع::
[1] فیومی، مصباح المنیر، ، ص 28.
[2] همان، ص 68.
[3] همان.
[4] راغب اصفهانی، مفردات الفاظ قرآن، ص 29.
[5] بحارالأنوار ج : 23 ص : 147
موفق و پیروز باشید.

اگر والدین برای سفرعلمی و تحصیلی راضی نباشند آیا ادامه تحصیل اشکال دارد؟
سلام پرسشگرمحترم
1-از نظر فقهی در مواردی اقدام به سفر علمی بدون رضایت والدین اشکال شرعی دارد و به صورت صریح حرام خواهد شد. بنابراین اگر با گفتگو نمی‌توانید رضایت ایشان را جلب کنید، حتما لازم است با کارشناسان ما از طریق تلفن 096400 یا سایت eporsesh.com تماس گرفته تا توضیحات لازم و دقیق را خدمت شما ارائه نمائیم.
2-اما از نظر مشاوره‌ای و اخلاقی، در مورد سوال شما باید عرض کنیم: تحصیل و علم ارزش هست کسی منکر خوب بودن تحصیل نیست ودین راضی نیست کسی مانع پیشرفت و کسب علم دیگران شود ولی باید دقت کرد که برای تحصیل چه چیزهائی را هزینه می کنیم. لذا اگر با منطق و نرمی و گفتگو و واسطه گری دیگران می توانید پدرو مادر را راضی کنید مقصود حاصل است وگرنه درصورت امکان احترام آنها را نگهدارید و زیاد برای مسافرت به شهر دیگر پافشاری نکنید. تحصیل همه چیز زندگی نیست خوشبختی منحصر در تحصیل نیست. اگر پدری با ادامه تحصیل فرزند دخترش در شهر دور مخالف است این مطلب زیاد چیزعجیبی نیست. سعی نمایید یک لحظه مسئله را از دید یک پدر نگران ببینید معمولا والدین حفاظت از فرزندان را بطور طبیعی وظیفه اصلی و اولی خود می دانند و در نوع حفاظت و مراقبت، شخصی عمل می کنند و تابع کسی نیستند. و توقع دارند بدون هیچ توضیحی دیگران این مطلب را درک کنند.از طرف دیگر فرزندان پاره تن پدر و مادر محسوب می شوند دوری یک فرزند بسیار برای والدین گران تمام می شود سخت و تلخ است رفتن به خانه بخت و آغاز زندگی مشترک اشک والدین را در می آورد چه رسد رفتن برای تحصیل در شهر دیگر.این حرکت تحصیلی گرچه خوب و صحیح است ولی اثر آن در وجود والدین بمعنای رفتن نیمی از وجود آنهاست.و اینگونه آرامش را از دست می دهند. پس مخالفت والدین در حقیقت دفاع از فرزند و دفاع از آرامش است. تا حد امکان رعایت والدین را بکنید.فضای مجازی و آسان شدن ارتباطات می تواند کمی از این نوع مشکلات را حل کند.
موفق باشید.

فرق شیطان با نفس اماره چیست؟
پاسخ اجمالی
هویت حقیقی انسان که از آن تعبیر به نفس می‌آورند، دارای ابعاد و لایه‌های متعددی است که در قرآن مجید به سه مرتبه‌ی(اماره، لوامه و مطمئنه) آن اشاره شده است.
نفس اماره، به این معنا است که تمایلات حیوانی، حاکم بر وجود انسان باشند؛ یعنی حالتی از نفس است که همواره انسان را به بدی‌ها و برآوردن خواسته‌های شهوانی، فرمان می‌دهد.
اما شیطان در لغت و اصطلاح، به هر موجود طغیانگر و سرکش شیطان گفته می‌شود، خواه از جنس انسان باشد یا از جن یا از حیوانات.
منظور از ابلیس، شیطان خاص است که از جن است و در اثر کثرت عبادت در ردیف فرشتگان قرار گرفت، اما پس از تمرد از امر خداوند متعال(در سجده کردن به آدم) از درگاه رحمت الهی رانده شد و قسم یاد کرد که انسان‌ها را از راه وسوسه به گمراهی و ضلالت بکشاند.
نتیجه این‌که، نفس اماره، در واقع یکی از ابزارهای شیطان و راه نفوذ و سلطه بر انسان است و از جنود و سربازان شیطان محسوب می‌شود.
بنابر این، وسوسه از جانب ابلیس به عنوان شیطان بیرونی، و تحریک و خواهش توسط نفس اماره به عنوان شیطان درونی، انسان را به مرحله‌ی سقوط می‌کشاند. به عبارت دیگر، نفس اماره با توجه به زمینه و گرایش حیوانی موجود در انسان، تحت تأثیر وسوسه‌ی شیطان واقع شده و شیطان نیز مرحله به مرحله جلو می‌آید، تا جایی که فرد نیز جزو حزب شیطان محسوب می‌شود.

مناجات با دعا چه تفاوتی دارد؟
پرسشگر محترم می توان گفت رابطه دعا و مناجات، رابطه عموم و خصوص مطلق است. یعنی گاهی بر همدیگر اطلاق می شوند و با هم جمع می شوند ودر مواردی با هم فرق دارند بطور کل می توان به هر مناجاتی، دعا گفت اما هر دعائی را نمی شود مناجات خواند. مثلا اگر کسی بگوید«خدایا بیمارها را شفا بده »دعا خوانده است اما مناجات نیست.در مناجات خواسته ها بیان می شود ولی اصل نیست اصل راز و نیاز و نیایش عاشقانه با خداست مناجات معمولا طولانی تر از دعاست.