عبارت اول درست است با اين توضيح که صرف خطور گناه به ذهن مادامي که بروز و ظهور نيافته گناه نيست و باعث مجازات نمي شود اما اگر اين فکر صرف يک فکر نباشد بلکه برنامه ريزي براي انجام يک گناه باشد و يا باعث تحريک به سمن گناه شود، خود گناه محسوب مي شود.

تفاخر از ريشه «ف-خ-ر” به معناي فخر فروختن، خود بزرگ بيني، به خويش باليدن، خود ستايي کردن به صفات(خصال)،[?] مباهات کردن به مکارم و مناقبي چون اصل و نسب و غير آن [?] [?] [?]، ادعاي عظمت و بزرگي و شرافت در امور ذاتي يا خارج از ذات است. [?] [?] برخي تفاخر را مخصوص مباهات به امور بيرون از ذات انسان از قبيل مال، جاه و اولاد دانسته‌اند. [?] [?] [?] تَفاخَرَ القومُ يعني جمعيت بر يکديگر فخرفروختند.[??] اين کلمه در اصل به معناي بزرگي است، چنان‌که به درخت خرماي تناور، نخله فخور گفته‌اند. [??] [??] و فخور، کسي است که مناقب و خوبيهاي خود را براي خود نمايي برمي‌شمرد.

نکته يکم: به طور کلي اگر خداوند هر لحظه اراده فرمايد، ثروت، سلامتي، امنيت، توان جسمي، هوش و استعداد را از کسي بگيرد، مي تواند به کمتر از آني اين چنين کند، يعني ميان اراده خداوند تا تحقق آن هيچ فاصله اي نيست.

باسلام خدمت شما پرسشگر محترم گناهان و خطاهايي که در آخر الزمان صورت مي گيرد بستگي به نوع گناه وميزان آگاهي بشر دارد، لذا متناسب با نوع گناه و آگاهي هاي بشر اثرات آنها نيز متفاوت خواهد بود؛ اما مسائل شهواني از مسائل مشترک هر دو دوران مي باشد و چنين نيست که ماهيت شهوت در آن دوران با ماهيت شهوت در اين دوران تفاوت داشته باشد، البته در مسئله بلوغ جنسي مطلب بيان شده صحيح مي باشد و در اين دوران بلوغ جنسي زودتر شده است و هيجان شهواني بشر زودتر ظاهر مي شود.