آیا نافرمانی فطرس ملک واقعیت دارد یا خرافه است ؟

متن سوال: 
داستان فطرس ملک چيست و نافرماني او چه بود؟

باسلام خدمت شما پرسشگر محترم سلام وقت شما بخير در برخي از روايت آمده است: فطرس فرشته اي بود، که گردا گرد عرش الهي در گردش بود و درباره دستوري از اوامر خداوند کوتاهي و سستي ورزيد فطرس ملک نام اين فرشته فطرس مي باشد، که يکي از فرشتگان الهي است، روايات متعددي درباره جريان بخشش او وجود دارد، که مضمون و محتواي آن ها يک سان است. در اين روايت آمده است: فطرس فرشته اي بود، که گردا گرد عرش الهي در گردش بود و درباره دستوري از اوامر خداوند کوتاهي و سستي ورزيد. بالش به کيفر اين نافرماني چيده شد و به يکي از جزيره ها تبعيد گرديد. هنگامي که امام حسين(ع) متولد شد، جبريل براي عرض تبريک به پيامبر به سوي زمين فرود آمد و در راه با فطرس ديدار کرد. جبريل به وي پيشنهاد کرد، براي عرض تبريک و تهنيت، با او نزد پيامبر برود. هنگامي که جبريل او را به حضور پيامبر برد، به امر پيامبر، بالش را به بدن پاک امام حسين(ع) ماليد و سلامتش را باز يافت . (1) عده اي از بزرگان معتقدند، داستان فطرس با آيات صريح قرآن که ويژگي هاي فرشتگان را برشمرده، آن ها را بندگان مطيع و کريم و شايسته خداوند معرفي مي کند و از هر نوع سرپيچي و نافرماني پيراسته مي داند، سازگاري ندارد؛ پس بايد اين گونه روايات را نادرست شماريم؛ به فرض درستي شان، بدان سبب که نکته اي فراتر از ادراک ما دارند، بايد علمش را به اهلش يعني اولياي برگزيده الهي واگذاريم و خود را در فهم آن ناتوان بدانيم. در مقابل عده اي بر اين باورند، که فرشتگان اصناف و درجه هاي گوناگون دارند. گروهي مقرّبند و گروهي در درجه پايين تر جاي گرفته اند. آياتي که هر گونه نافرماني و سرپيچي را از فرشتگان نفي مي کنند، به فرشتگان مقرب مربوط است. فطرس از فرشتگان مقرب نبود، تا از هر نوع سرکشي پيراسته باشد؛ به ويژه آن که تخلّف و سرپيچي فطرس در برخي روايات کندي و سستي ورزيدن خوانده شده که نوعي ترک اولي است، نه گناه. چنان که پيامبران(ع) نيز درجات مختلف دارند: تلک الرسل فضّلنا بعضهم علي بعض؛ بعضي پيامبران را بر بعضي برتري بخشيديم. (2) عده اي از انبيا ترک اولي داشتند؛ ولي جمعي مانند پيامبر(ص) و خاندان پاکش جز اراده الهي اراده اي نداشتند و حتي از ترک اولي نيز پيراسته بودند. در برخي از اين روايات که اشاره شد، جرم فطرس که مورد شفاعت امام حسين(ع) قرار گرفت، يک نوع غرور و خود بزرگ بيني بود. جهت اطلاع بيشتر رجوع کنيد، به مقاله: پژوهشي در روايات فُطرس ملَک، از محمد احساني فر، در مجله علوم حديث شماره 34. پي نوشت ها: 1) کشي، رجال کشي، مشهد، انتشارات دانشگاه مشهد، 1348ش، ص583؛ صدوق، أمالي، بيروت ، اعلمي، چ پنجم، 1400ق، ص137؛ ابن قولويه، کامل الزيارات، نجف، مرتضوي، چ اول، 1356ق، ص66؛ فتال نيشابوري، روضه الواعضين، قم، انتشارات رضي، چ اول، بي تا، ج1، ص356؛ مسعودي، اثبات الوصيه، قم، انصاريان، چ سوم، 1426ق، ص164؛ ابن شهر آشوب، مناقب آل أبي طالب، قم، مؤسسه العلامه للنشر، 1379ق، ج4، ص74؛ مجلسي، بحار الأنوار، تهران، اسلاميه، چ دوم، 1363ش، ج44، ص182. (نرم افزار سيره معصومان) 2) بقره(2) آيه 253؛ بحارالانوار، پيشين، ج 56، ص184. موفق و پيروز باشيد.

پربازدیدترین ها