اثرات وضعی خود ارضایی را بیان کنید؟

سلام وقت شما بخير

همانطور که خود نيز مي دانيد «استمنا» يا «خودارضايى» يکى از راه‏هاى انحرافى در ارضاى ميل جنسى است که نسل جوان را در معرض آسيب‏هاى جدى قرار مى‏دهد.

اين کار عادت بسيار زشت و زيان آوري است که مي تواند استعداد و توانايي هاي فراوان يک جوان را به نابودي بکشاند و حال و آينده او را تباه کند. استمنا و يا به عبارتي خود ارضايي، از نظر شرعي و اخلاقي، حرام و از گناهان بزرگ محسوب مي شود.

اين عادت ناپسندي به لحاظ اخلاقي، بعد معنوي انسان را به سختي مي آزارد، روح او را تاريک مي نمايد، آزادي معنوي انسان را سلب مي کند و در مسير خود سازي و کمال، آدمي را با چالش جدي مواجه مي کند. مطابق تحقيقات انجام شده توسط روانشناسان، خودارضايي نوعي اعتياد و بيماري زشتي است که آثار و ضررهاي فراواني بر جسم و روان آدمي باقي مي گذارد. کساني که گرفتار اين عمل شنيع شده اند، آن را گريزگاهي فرعي و عاجل براي خارج شدن از فشار جنسي و پاسخي براي لذت طلبي خود تصور مي کنند، در صورتي که اگرتوجه نمايند، بدين وسيله گرفتار آثار و تبعات زيان آوري مي شوند که گاها قابل جبران نيست.

شهوت يکي از اموري است که با طبيعت انسان در آميخته و در جاي خود از نعمت هاي خداوند است، ولي اگر از حالت تعادل خارج و بر افروخته شود، ممکن است سرمايه هاي عظيم انساني را به خاکستر تبديل کند. اين نيرو به طور قطع نياز به ارضاع دارد، ولي با روشي که با نظام طبيعت و شريعت سازگار باشد.

گناه خودارضايي: به طور قطع خودارضايي يکي از گناهان است و هر گناهي متناسب با آن مجازات اخروي خود را دارد. و اما در زمينه کبيره بودن گفتني است: برخي از عالمان ديني و اخلاقي نسبت به کبيره بودن آن نيز تأکيد نموده اند. از ميان ايشان خصوصا مرحوم شهيد آيه الله دستغيب در کتاب خويش گناهان کبيره فصلي را گشوده و بر بزرگي آن تأکيد نموده است . از نظر شرعي، ملاک کبيره بودن يک عمل، وعده عذاب از جانب پروردگار مي باشد.

در اين زمينه امام صادق(ع) و در ضمن روايتي از عذابي دردناک براي فاعل آن خبر داده است. آن حضرت(ع) فرموده است: «سه دسته از مردمان اند که خداي متعال در روز قيامت به ايشان نگاه رحمت نمي افکند، آنها را تذکيه نمي نمايد و عذابي دردناک براي ايشان فراهم نموده است: کسي که موي سپيد خود را مي کند، کسي که با خود نکاح (استمناء) مي نمايد و کسي که مفعول واقع مي شود». به فرض صغيره بودن گناه خودارضايي در صورت عدم تکرار، ملاک ديگر کبيره بودن گناه، تکرار و به تعبير روايات اصرار بر آن است ، به همين دليل چون به طور معمول، خودارضايي، در افرادي که به آن گرفتارند ، به صورت عادت و اعتياد در مي آيد ، تبدبل به گناه کبيره مي شود.

البته حرمت و بزرگي گناه خودارضايي در حد گناهاني همچون زنا و لواط نيست، ولي در عين حال شرايط آن به گونه اي است که مي توان گفت: ضررهاي بدني و رواني آن از اين دو معصيت بيشر است؛ زيرا موقعيت براي آنها هميشه مهيا نيست، ولي موقعيت براي خودارضايي و عادت به آن هميشه مهيا مي باشد. حرمت خودارضايي در آيات و روايات: خداوند در سوره مؤمنون مي فرمايد يکي از ويژگي هاي انسان هاي مؤمن اين است که در مسائل جنسي خودشان را از آلوده شدن به گناه حفظ مي کنند و صرفا از طريق ازدواج غريزه جنسي خود را ارضا مي کند سپس مي فرمايد هر کس از غير مسير ازدواج غريزه جنسي خودش را ارضا کند از تجاوزکاران است «الذين هم لفروجهم حافظون الا علي ازواجهم او ما ملکت ايمانهم فانهم غير ملومين . فمن ابتغاء وراء ذلک فاولئک هم العادون » و عمل استمنا مشمول آيه 7 سوره مؤمنون مي شود که مي فرمايد هر کسي غير از اين طريق را (جهت بهره گيري جنسي) طلب کند تجاوزگر است». علاوه بر اين در سخنان گهربار معصومين(ع) نيز از عمل استمنا به زشتي ياد شده و مورد نهي قرار گرفته است

که در اينجا به احاديثي از پيامبر(ص) و امام صادق(ع) اشاره مي کنيم:

1. امام صادق(ع): روز قيامت خداوند با شخص خودارضا گفت و گو نمى‏کند و از چشم خدا مى‏افتد. (ميزان الحکمة، ح 18749)

2. رسول خدا(ص): لعنت خدا و ملائکه خداوند و تمام بشر بر شخص خودارضا. (همان، ح 18748) 3

. رسول خدا(ص): کسى که خودارضايى مى‏کند، ملعون است. (همان، ح 18751)

4. امام صادق(ع): خودارضايى گناه بزرگى است که خداوند در قرآن از آن نهى فرموده است. (همان، ح 18750)

5. امام صادق(ع): براى کسى که خودارضايى کند در قيامت عذاب دردناکى در نظر گرفته شده است. (همان، ح 18749) علاوه اين عمل شيطاني است که خداوند نهي کرده که از شيطان تبعيت کنيم و فرموده: لا تعبد و الشيطان ائمه دين عليهم السلام مفسران قرآن و تبيين کنندگان مراد واقعي آيات الهي هستند و هر چه در قرآن صريحا نيامده در کلام ايشان مطرح شده است. عملي که از نظر پزشکي و علوم روز هم مردود و مذموم است و مشکلات فراواني را به دنبال مي آورد و در روايات هم مورد نهي قرار گرفته و پيامبر (ص) فاعل آن را ملعون ناميده ترديدي درقبح اين عمل وجود ندارد.

(بحارالانوار، ج 104، ص 30، روايت 1 و 2) عواملي مانند دست ورزي با آلت تناسلي، پوشيدن لباس هاي تنگ، نگاه کردن به مناظر شهوت آلود مانند نگاه کردن به فيلم هاي مبتذل، نگاه به نامحرم، قرار گرفتن در تنهايي، وارونه خوابيدن، گوش دادن به موسيقي هاي شوت برانگيز، خوردن بعضي از غذاهاي شهوت زا و... مي تواند باعث بروز اين بيماري خانمانسوز شود.

روش ترک اين عادت زشت:

همانگونه که عالمان اخلاقي مطرح نموده اند، هر روش درماني در اخلاق و خود سازي، مبتني بر طي کردن سه مرحله علم، حال و عمل است، ولي چون مرحله حالت (پشيماني و ندامت) به صورت انفعال در انسان پديد مي آيد و در حقيقت بازتاب آگاهي است، اين مرحله به صورت يک روش مستقل مطرح نمي شود؛ بنابراين براي خارج شدن از اين مشکل، دو روش درماني شناختي و رفتاري پيشنهاد مي شود.

وظيفه ما دادن آگاهي و شناخت است و کاري که خود شما بايد انجام دهيد التزام عملي به دستورالعمل ها و به کار گيري دقيق روش هاي رفتاري اي است که در ذيل پاسخ ارائه مي شود. نياز به آگاهي: خود ارضايي يک انحراف عملي است و بايد با عمل و رفتار با آن مقابله کرد و راه درمان آن جز با رعايت دقيق دستورالعمل محقق نمي شود, ولي چون هر عملي نياز به دانش و اطلاعات خاص خود دارد, بنابراين راه کنترل و درمان اين بيماري و عادت زشت نيز بدون کسب آگاهي ميسر نيست . آگاهي, ازطريق مطالعه در آثار و اطلاعاتي که در اين زمينه وجود دارد، بدست مي آيد. زمينه هاي مطالعه عبارتند از:

1- اينکه اين عمل به لحاظ شرعي حرام و از نظر اخلاقي گناه محسوب مي شود و هر گناهي نور ايمان را تضعيف مي کند و باعث تاريکي و آلودگي روح انسان مي شود. نوري که انسان بدان نياز فراوان دارد و در اثر فقدان آن، در قيامت دچار عذاب و حسرت خواهد شد.

2- مطالعه در پي آمد ها و عواقب سوء آن.

3- آشنايي با روش پيشگيري و درمان. کسب آگاهي در موارد ياد شده باعث بيداري انسان مي شود و زمينه توبه, پشيماني و کنترل آن را در او فراهم مي آورد. گناه خود ارضايي: در اين زمينه گفتني است «استمنا» يا «خودارضايى» يکى از راه‏هاى انحرافى در ارضاى ميل جنسى است که نسل جوان را در معرض آسيب‏هاى جدى قرار مى‏دهد. اين کار عادت بسيار زشت و زيان آوري است که مي تواند استعداد و توانايي هاي فراوان يک جوان را به نابودي بکشاند و حال و آينده او را تباه کند. از اينکه متوجه زشتي اين عمل شده ايد خداي را شاکريم و در پاسخ گويي به سوال شما مطالبي را پيرامون معرفي ، حرمت و روش درمان آن بيان مي نماييم، اميد است با کمک الهي و استمداد از معصومين(ع) و اطلاعاتي که در اين زمينه برايتان ارسال مي شود، در حفظ نفس و کنترل شهوت موفق باشيد. استمنا و يا به عبارتي خود ارضايي، از نظر شرعي واخلاقي، حرام و گناه محسوب مي شود. اين عادت ناپسندي به لحاظ اخلاقي، بعد معنوي انسان را به سختي مي آزارد، روح او را تاريک مي نمايد، آزادي معنوي انسان را سلب مي کند و در مسير خود سازي و کمال، آدمي را با چالش جدي مواجه مي کند. مطابق تحقيقات انجام شده توسط روانشناسان، خود ارضايي نوعي اعتياد و بيماري زشتي است که آثار و ضررهاي فراواني بر جسم و روان آدمي باقي مي گذارد. کساني که گرفتار اين عمل شنيع شده اند، آن را گريزگاهي فرعي و عاجل براي خارج شدن از فشار جنسي و پاسخي براي لذت طلبي خود تصور مي کنند، در صورتي که اگرتوجه نمايند، بدين وسيله گرفتار آثار و تبعات زيان آوري مي شوند که گاها قابل جبران نيست. شهوت يکي از اموري است که با طبيعت انسان در آميخته و در جاي خود از نعمت هاي خداوند است، ولي اگر از حالت تعادل خارج و بر افروخته شود، ممکن است سرمايه هاي عظيم انساني را به خاکستر تبديل کند. اين نيرو به طور قطع نياز به ارضاع دارد، ولي با روشي که با نظام طبيعت و شريعت سازگار باشد.

خداي متعال که به حکمت بالغه اش اين غريزه را در نهاد انسان گزارده ، تا نسل انسان باقي بماند، از روي رحمت و هدايت خود راه هاي آسان و معقول کنترل و ارضاع آن را پيش پاي او قرار داده است و نسبت به بيراهه ها و انحراف از مسير درست نيز، هشدارهاي لازم را به انسان داده است ،راههايي که بايد با شناخت و عمل به آنها، سلامت جسم و جان خويش را پاس بداريم و از خطر و پي آمد کارهايي همچون خود ارضايي و مانند آن برهانيم کبيره بودن: به طور قطع خود ارضايي يکي از گناهان است .

در اين زمينه برخي از عالمان ديني و اخلاقي نسبت به کبيره بودن آن نيزتاکيد نموده اند. از ميان ايشان خصوصا مرحوم شهيد آيه الله دستغيب در کتاب خويش گناهان کبيره فصلي را گشوده و بر بزرگي آن تاکيد نموده است . از نظر شرعي، ملاک کبيره بودن يک عمل، وعده عذاب از جانب پروردگار مي باشد. در اين زمينه امام صادق (ع) و در ضمن روايتي از عذابي دردناک براي فاعل آن خبر داده است. آن حضرت(ع) فرموده است: «سه دسته از مردمان اند که خداي متعال در روز قيامت به ايشان نگاه رحمت نمي افکند، آنها را تذکيه نمي نمايد و عذابي دردناک براي ايشان فراهم نموده است: کسي که موي سپيد خود را مي کند، کسي که با خود نکاح (استمناء) مي نمايد و کسي که مفعول واقع مي شود». به فرض صغيره بودن گناه خود ارضايي در صورت عدم تکرار، ملاک ديگر کبيره بودن گناه، تکرار و به تعبير روايات اصرار بر آن است ، به همين دليل چون به طور معمول، خود ارضايي، در افرادي که به آن گرفتارند ، به صورت عادت و اعتياد در مي آيد ، تبدبل به گناه کبيره مي شود. البته حرمت و بزرگي گناه خود ارضايي در حد گناهاني همچون زنا و لواط نيست، ولي در عين حال شرايط آن به گونه اي است که مي توان گفت: ضررهاي بدني و رواني آن از اين دو معصيت بيشر است ؛ زيرا موقعيت براي آنها هميشه مهيا نيست، ولي موقعيت براي خود ارضايي و عادت به آن هميشه مهيا مي باشد آسيب شناسي خود ارضايي: آسيب‏هاى ناشى از خودارضايى به گونه‏هاى مختلفى تقسيم‏پذير است که به اختصار به برخى از آنها اشاره مى‏شود:

يک. آسيب‏هاى جسمانى‏ يکى از روش‏هاى شناخت پيشرفت بيمارى‏ها در پزشکى، مرحله‏بندى علايم بيمارى است. براين اساس، برحسب عوارض ايجاد شده در بيمار مبتلا به خودارضايى، سه مرحله بيان شده است:

1. مرحله مشکل ساز . در افرادى که مدتى است گرفتار خودارضايى شده اند، زودرس ترين عوارض ناشى‏از خودارضايى عبارت است از: الف. خستگى و کوفتگى. ب. عدم تمرکز حواس. ج. ضعف حافظه. د. استرس و اضطراب.

2. مرحله گرفتارى شديد. بروز علايم زير در فرد گرفتار، نشان دهنده آن است که شدت ابتلاى وى يا مدت آن بيش از مرحله اول است و در نتيجه عوارض شديدترى ظاهر شده است: الف. خستگى و کوفتگى. ب. نوسان خلق يا تغييرات سريع خلقى. ج. حساسيت بيش از حد و زودرنجى. د. کمردرد. ه. نازک شدن موها . و. ناتوانى جنسى زودرس در جوانى . ز. بى‏خوابى يا بدخوابى و مشکلات مشابه .

3. مرحله گرفتارى بسيار شديد يا حالت اعتياد .

الف. خستگى و کوفتگى .

ب. ريزش شديد موها .

ج. تارشدن ديد چشم‏ها .

د. وز وز گوش .

ه. انزال زودرس و غيرارادى يا خروج منى به صورت قطره قطره .

و. درد کشاله ران و ناحيه تناسلى .

ز. دردهاى قولنجى در ناحيه لگن و استخوان دنبالچه .

دو. آسيب‏هاى روحى و روانى‏ ضعف حافظه و حواس‏پرتى، اضطراب، منزوى شدن و گوشه‏گيرى، افسردگى، بى‏نشاطى و لذت نبردن از زندگى، پرخاشگرى، بداخلاقى و تندخويى، کسالت دائمى و ضعف اراده، احساس حقارت، عدم اعتماد به نفس، احساس گناه و عذاب وجدان بروندادهاى روانى و روحى خودارضايى است. شرح پاره‏اى از اين موارد در مباحث گذشته روشن شد.

سه. آسيب‏هاى اجتماعى‏ ناسازگارى خانوادگى، بى‏ميل شدن به همسر و ازدواج، ناتوانى در ارتباط با جنس مخالف و همسر، احساس طرد شدن، از بين رفتن عزّت، پاکى، شرافت و جايگاه اجتماعى، دير ازدواج کردن و لذت نبردن از زندگى مشترک‏.

جهت آگاهى بيشتر نگا: - قائمى، على، خانواده و مسائل جنسى کودکان، تهران: انتشارات انجمن اوليا و مربيان جمهورى اسلامى ايران، چاپ دهم، 1376.

چهار. آسيب‏هاى معنوى و اخروى‏ هيچ يک از آسيب‏هاى پيش گفته، به اهميت آسيب‏هاى معنوى نيست؛ زيرا آسيب‏هاى معنوى، جان و دل و به عبارت ديگر کنه حقيقت وجود آدمى را تباه مى‏سازد. خودارضايى از نظر دين يک گناه است و به تعبير قرآن زنگار بر دل مى‏نهد: «کَلاَّ بَلْ رانَ عَلى‏ قُلُوبِهِمْ ما کانُوا يَکْسِبُونَ؛ چنين مباد! بلکه اعمال (ناشايست) دل‏هاى آنان را زنگار زده است».(مطففين (83)، آيه 24) زنگ يا زنگار در اشياى مادى، همان چيزى است که روى فلزات و اشياى قيمتى مى‏نشيند و معمولاً نشانه پوسيدن و از بين رفتنِ شفافيت و درخشندگى آن و در نهايت ضايع شدن و از بين رفتن آن است. علامه طباطبايى در تفسير الميزان‏طباطبايى (سيد محمد حسين، ترجمه تفسير الميزان، ترجمه سيد محمد باقر موسوى همدانى، (تلخيص)، (قم: دفتر انتشارات اسلامى، بى‏چا، بى‏تا)، ج 20، ص 385)مى‏فرمايد: از آيه شريفه سه نکته استفاده مى‏شود:

1. اعمال زشت، نقش و صورتى به نفس و روح انسان مى‏دهند؛

2. اين نقش و صورت خاص، مانع آن است که نفس آدمى حق و حقيقت را درک کند؛

3. نفس آدمى به حسب طبع اوليه‏اش صفا و جلايى دارد که با داشتن آن، حق را آن طور که هست درک مى‏کند. همچنين آسيب‏هاى معنوى جهان گذران را در مى‏نوردد و اگر اصلاح نگردد، حيات جاودان آدمى را در معرض تباهى و شوربختى قرار مى‏دهد. از اين رو نصوص دينى نسبت به آن هشدارهاى لازم را داده‏اند. پيامبر اکرم‏صلى الله عليه وآله وسلم در اين باره مى‏فرمايد: «ناکح الکف ملعون؛ ملعون است کسى که خودارضايى کند».(رى شهرى، محمد، ميزان الحکمة، ج 12، ص 5654)

امام صادق‏عليه السلام نيز مى‏فرمايد: «با سه گروه خداوند در روز قيامت سخن نمى‏گويد و پاکشان نمى‏خواند و عذابى دردناک دارند، از آن سه‏اند، خودارضايى کننده و کسى که لواط دهد».(همان، ح 19049) در روايات ديگرى امام صادق‏عليه السلام خودارضايى را گناه عظيم و مورد نهى الهى معرفى فرموده است.(‏همان، ح 19050) چند راهکار کلي: براي کنترل غريزة جنسي هم خود فرد و هم والدين و اطرافيان مسئوليت دارند.

آن چه مربوط به خود فري مي‌شود و سؤال شما از اين زاويه است عبارتند از:

1- برنامه‌ريزي براي کار مداوم جوانان و نوجوانان از نيروي سرشار و فوق‌العاده‌اي برخوردارند. اين نيرو اگر در زمينه‌هاي ديگر مورد اساتفاده قرار نگيرد و به صورت مطلوب از آن استفاده نشود، با توجه به شرايط سني آن‌ها در قالب امور جنسي و شهواني ظاهر خواهد شد. اگر جوانان و نوجوانان به کار مداوم عادت کنند و نيرو و توان خود رادر اين زمينه به مصرف برسانند تا حدودي از انحرافات اخلاقي و شهوت و غريزة جنسي در آنان پيشگيري مي‌شود. کارهاي بدني موجب تعادل جسم و روان مي‌شود. اگر نيک بنگريم افرادي که به کار مداوم مشغول هستند و نيرو و استعدادشان را در زمينه‌هاي مثبت و سالم به کار مي‌اندازند، کم‌تر دچار انحرافات اخلاقي و بحران‌هاي روحي مي‌شوند. کار موجب مي‌شود نيرو و انرژي جوان قبل از آن که به چربي‌هاي اضافي تبديل گردد و اختلالاتي در ساز و کار اندام‌هاي بدن ايجاد گردد، از طريق سوخت و ساز مفيد و سالم به مصرف برسد.

2- تنظيم خواب تحقيقات نشان مي‌دهد که بيش‌تر انحرافات به خصوص در زمينه مسايل جنسي از فکرهاي ناسالم و خيال‌پردازي‌هايي که جوانان قبل از خواب رفتن دارند، ناشي مي‌شود. اگر جوان قبل از آن که به خواب برود، فکرش به خودش و يک سري مسايل و موضوعات مربوط به دورة جواني، معطوف گردد، کم کم به انحرافات کشيده خواهد شد. بنابراين، يکي از روش‌هاي پيشگيري از انحرافات اين است که برنامة خواب به صورت دقيق تنظيم شود و تا زماني که خواب بر شما غالب نشده به رختخواب نرويد. وقتي به رختخواب برويد که کاملاً خسته و آمادة خواب هستيد. لازمة اين کا اين است که در طول روز مشغول فعاليت‌هاي مهم بوده و به اندازة کافي کار کرده باشد. طبيعي است اگر جوان با خستگي به رختخواب نرود، به ناچار مدت زماني را در بستر بيدار خواهد ماند تا به تدريج به خواب رود و چون افکار و انديشه‌هاي شهواني و تحريک‌آميز معمولاً در اين مواقع به سراغ جوان مي‌آيند، تنظيم ساعات خواب براي جوان، ضرورت خاصي مي‌يابد. يکي از روان شناسان در اين باره مي‌گويد: نيمة اول شب بيش از نيمة دوم آن به بدن نيرو مي‌دهد بنابراين بايد از آن به نحوي مفيد استفاده شود. و صبحگاهان به محض اينکه از خواب بيدار شديد. بي‌درنگ از بستر برخيزيد و توجه داشته باشيد که بامدادان بيدار ماندن در بستر خواب، بسيار زيان‌بار است، جسم را سست و ناتوان مي‌سازد و وسوسه‌هاي شوم در دل فرد ايجاد مي‌شود.

3- دوري از محيط‌هاي آلوده و ناسالم يکي از علل و عوامل انحرافات جنسي و به طور کل انحرافات اخلاقي، محيط آلوده و محرک‌هاي شهواني است. محيط از طريق وارد نمودن عناصر محرک در گرايش‌هاي انحرافي، منجر به طغيان غريزة جنسي در جوان مي‌شود. مسايلي از قبيل بدحجابي، روابط ناسالم و آزاد دختر و پسر، برخي از سريال‌هاي تلويزيوني و فيلم‌هاي خارجي و هم چنين استفادة نادرست از اينترنت در تحريک شهوت و غريزة جنسي جوان مؤثر است شايد براي برخي زا نوجوانان يادآوري و تذکر مسايل ديني و اخلاقي چيزي بيهوده و غير ضروري تلقي شود، زيرا آن‌ها نه در فکر سلامت خويش هستند و نه مسايل اخلاقي و ديني را مي‌پذيرند، اما براي شما که روحية مذهبي قوي داريد و همين مسأله باعث شد تا نگران آينده‌تان باشيد، گفتن اين مسايل مهم و ضروري است. اگر واقعاً مي‌‌خواهيد از جواني‌تان به خوبي استفاده کنيد و در راه درست و سالم گام برداريد، سعي کنيد از محيط‌هاي آلوده و ديدن عوامل تحريک کننده، جداً پرهيز نماييد.

4- استفاده درست و مطلوب از اوقات فراغت يکي از زمينه‌هاي پيدايش انحرافات در جوانان و نوجوانان، استفادة نادرست آن‌ها از اوقات فراغت است. اوقات فراغت طولاني و بي‌برنامه نوجوانان را عاصي و سرگردان مي‌کند. آن‌ها به تدريج سرخورده و مأيوس مي‌شوند و در نتيجه به دنياي درون خويش پناه مي‌برند و در کنج خلومت و انزوا راهي براي مشغوليت خود مي‌جويند.

5- پيشگيري از روابط ناسالم جوانان و نوجواناني که روابط نامطلوب و ناسالم دارند و با افراد منحرف و بي‌بند و بار دوست و رفيق هستند، کم کم به انحرافات کشيده مي‌شوند و تحت تأثير امور شهواني قرار مي‌گيرند. نفوذپذيري جوانان از دوستان و همسالان بيش از ساير گروه‌ها است. در سنين بلوغ صحبت‌هاي آهسته و در گوشي بين نوجوانان بيش‌تر مي‌شود و محور اين گفتگوها، غالباً مسايل جنسي و امور شهواني است که به صورت مخفيانه و به دور از انظار بزرگ‌ترها طرح مي‌شود. براي پيشگيري از انحرافات اخلاقي سعي کنيد از دوستي‌هاي آلوده و مشکوک جداً پرهيز نموده و با افراد سالم و مذهبي ارتباط برقرار نماييد.

6- پرورش تقوا و معنويت در وجود خويش همة آنچه بيان شد، به نحوي مي‌توانند در پيشگيري از انحرافات اخلاقي و طغيان شهوت و غريزة جنسي نقش داشته باشند، اما آن چه بيش از همه ضروري است و به صورت زيربنايي در شخصيت و رفتار جوان مؤثر است. پرورش معنويت و تقويت ايمان و تقواي الهي است. ما در عصري زندگي مي‌کنيم که جهان به شدت در ماديات فرو رفته و يک سره غرق در جاذبه‌هاي نفساني و امور شهواني گرديده است. در شرايط کنوني، خلأ عظيم و هولناکي از اخلاق و معنويت پديد آمده و تمامي مشکلات انسان‌ها نيز از همين جا ناشي شده است. اگر با تقويت ايمان و نيروي اراده، باورها و اعتقادات نوجوانان تقويت گردند، بدون شک بخشي از مشلکات آنان به ويژه در زمينة مسايل اخلاقي و شهوت و غريزة جنسي درمان مي‌شود. اگر نوجوان از ته دل باور نمود که تمام اعمال و رفتار او را خدا مي‌بيند و بر اساس عملکرد افراد به آن‌ها پاداش مي‌دهد و اساساً سعادت و خوشبختي انسان به دست خودش مي‌باشد، در اين صورت احتمال اينکه مرتکب گناه نشود بسيار زياد است.‌ يقين داشته باشيد، تا زماني که نيروي ايمان و تقوا در وجود انسان بارور و تقويت نگردد، هيچ ضمانتي از شهوت و انحرافات اخلاقي وجود ندارد. به خصوص در وضعيت کنوني که عوامل تحريک کنندة بسيار زياد است. بنابراين قبل از هر چيزي سعي کنيد نيروي ايمان و تقوا را در وجود خويش بارور کنيد. اگر فکر و ذهن شما متوجه خدا باشد و هميشه نماز خود را اول وقت انجام دهيد، خداوند شما را ياري مي‌کند تا از هر گناهي مصون بمانيد و تحت تأثير شهوت و غريزة جنسي قرار نگيريد. خداوند متعال در قرآن کريم مي‌فرمايد: «ان الصلوة تنهي عن الفحشاء و المنکر» به درستي که نماز انسان را از هر گونه آلودگي و عمل زشت و گناه دور نگه مي‌دارد. نماز واقعي نه تنها والاترين عامل کنترک شهوت و دفاع در برابر هجوم انحرافات اخلاقي تلقي مي‌شود، بلکه عامل تهاجمي عليه انحرافات و شهوت‌ها نيز محسوب مي‌گردد.

7- تسهيل و تسريع ازدواج علاوه بر آن که جوان سعي در کنترل شهوت و غريزة جنسي مي‌کند، بايد براي ازدواج که يگانه راه درست ارضاي غريزة جنسي مي‌باشد، نيز اقدام کند به اين معنا که پسرها از 18 سالگي به بعد مي‌توانند به فکر ازدواج باشند و اگر شرايط را مساعد مي‌بينيد، از همين سن مقدمات آن را فراهم کنند و دخترها هم چنان چه مورد مناسبي به خواستگاري آن‌ها آمد به دلايل نوعاً غير موجه و پوچ مثل هنوز زود است، مي‌خواهم درس بخوانم، داماد وضع مادي خوبي ندارد و... از ازدواج خودداري نکنند و والدين هم سنگ اندازي‌هاي غيز منطقي نداشته باشند. اميد است با رعايت اين نکات و به خصوص توجه به تقوا و نماز بتوانيد غريزة جنسي و حس شهوت را در خويش کنترل و مهار نماييد و زماني که فرصت مناسب براي ازدواج فراهم گرديد، به ازدواج اقدام کنيد. توصيه هاي کاربردي در جهت کنترل و درمان:‏

1. نخستين گام براى درمان اين عادت شوم، اعتقاد و ايمان به درمان‏پذيرى آن و دورى از يأس و نااميدى است. اما رسيدن به نتيجه و ايجاد هرگونه تغيير و دگرگونى نيازمند گذشت زمان، انتخاب راه صحيح و به کارگيرى دقيق دستورها است. البته ترک عادتِ نامطلوب، در زمانِ کوتاه بدون راهنماى کارآزموده و دلسوز، امکان ندارد. از همه اينها مهم‏تر، اراده و خواست فرد، نقش کليدى و محورى را ايفا مى‏کند. درمان و چاره جويى بايد منطبق بر خواست فرد باشد؛ زيرا تا وقتى که او نخواهد، مى‏توان با قاطعيت گفت که درمان نخواهد شد. بنابراين بيمار اگر بخواهد، مى‏تواند بر بيمارى اش غلبه کند و جمله معروف «خواستن توانستن است»، عين حقيقت است. اراده همچون نهالى است که بايد آن را پرورش داد تا به مرحله خودشکوفايى و ثمردهى برسد؛ به عبارت ديگر، اراده تقويت شدنى و پرورش يافتنى است و راه پرورش و تقويت آن اين است که برخلاف ميل خود، اندک اندک به مقابله با اين عادت شوم برخيزد تا پس از مدتى لذت توانستن را بچشد.(ق، مؤسسه پژوهشى - فرهنگى اشراق، خودارضايى يا ارضاى انحرافى جنسى، صص 29 - 30)

2. تلاش براى تقويت اراده از گام‏هاى مهم در امر بهبود است. نگوييد اراده از ما سلب شده است! ممکن است اراده انسان ضعيف شود؛ ولى هيچ گاه از بين نمى‏رود. نشانه اينکه هنوز اراده باقى است، اين است که شخص اين عمل را در حضور ديگران و در هر شرايطى انجام نمى‏دهد. براى تقويت اراده، راه‏هاى زيادى پيشنهاد شده که از جمله آنها تلقين به خود است. ويکتور پوشه - روان شناسِ فرانسوى - مى‏گويد: افراد مبتلا به اين عادت شوم، هر روز به دفعات مختلف با تمرکز فکر به خود بگويند: «من به خوبى قادرم اين عادت بد را از خود دور کنم، من قادرم». تکرار اين عبارت ساده، اثر عجيبى در تقويت اراده و روحيه دارد. پل ژاگو بر آن است که: «تلقين، قبل از خواب نيز مؤثر است.»(همان، ص 34)

3. سعى شود شکم به هنگام خواب، بيش از حد معمول پر نباشد.

4. از پوشيدن لباس‏هاى تنگ و چسبان اجتناب گردد.

5. از نگاه کردن به مناظر، فيلم‏ها و تصاوير تحريک کننده، خوددارى شود و شخص به محض مواجهه با اين امور، چشم خود را بسته و يا به زمين و يا آسمان نگاه کند.

6. از شنيدن و خواندن مباحث و مطالب جنسى و حتى شوخى‏هاى تحريک‏کننده و فکر کردن در اين امور، دورى شود.

7. از خوردن مواد غذايى محرک، مانند خرما، پياز، فلفل، تخم‏مرغ، گوشت قرمز و غذاهاى پرچرب - اجتناب و به ميزان ضرورت اکتفا شود.

8. قبل از خواب مثانه تخليه شود.

9. از نوشيدن افراطگونه آب و مايعات پرهيز شود (به خصوص شب‏ها و قبل از خوابيدن).

10. هيچ‏گاه کاملا عريان نشويد و به اندام عريان خود يا ديگري نگاه نکنيد.

11. از دست‏ورزى با اندام جنسى، بايد اجتناب نمود و در هيچ شرايطى، نبايد دست‏ورزى کرد!

12. هرگز نبايد به رو خوابيد.

13. به منظور تخليه انرژى - زايد بدن، به طور منظم و زياد بايد ورزش کرد.

14. هيچ‏گاه نبايد بيکار بود؛ شخص بايد براى اوقات فراغت خود، برنامه داشته باشد و آن را با مطالعه، ورزش، زيارت، عبادت و ... پر کند.

15. هرگز در مکانى خلوت و تنها و دور از نظر ديگران نبايد ماند.

16. هرگاه شخص مورد هجوم افکار جنسى واقع شد، بايد بلافاصله از مکان خلوت و دور از نظر ديگران خارج شود و خود را به کارى سرگرم کند. در اين زمينه همچنان که خود نيز اشاره کرده ايد، گفت و گو با دوستان، مشارکت در عبادت‏هاى جمعى (مانند جلسات دعا، نماز جماعت و...) بسيار مفيد است.

17. هفته‏اى يکى دو روز، روزه مستحبى مفيد است و اگر شخص توان آن را ندارد، ميزان صَرف غذا را کاهش و فاصله هر وعده غذا را افزايش دهد و يا تعداد دفعات غذا را کاهش داده و به حداقل خوراک اکتفا کند.

18. از سخن گفتن ملايمت‏آميز، شوخى و خنده با نامحرمان خوددارى کرده واز نرمى و لينت در کلام بايد اجتناب ورزيد.

19. هيچ‏گاه نبايد با نامحرم و جنس مخالف، در مکان خلوت و دور از نگاه ديگران باقى ماند (حتى براى آموزش و ...).

20. قرآن زياد بخواند و درباره معانى آيات آن فکر کند. 21. بايد هميشه براى ذهن فکر خود محتواى مطلوب و موضوع مناسب داشت.

تذکرات پاياني:

1. توجه داشته باشيد که تنها رعايت تمام اين امور، بدون کم و کاستى و به صورت مستمر، نتيجه‏بخش خواهد بود. نبايد توقع داشته باشيد که اين عادت ناگهان قطع و درمان شود, به هر ميزان که بتوانيد دفعات آن را به تدريج کم کنيد, موفقيت محسوب مي شود.

2. در صورت تکرار از رحمت واسعه الهي نااميد نشويد و بدانيد که هر گناهي قابل توبه است و خداوند خود فرموده است : «إن الله يغفر الذنوب جميعا; خداوند همه گناهان را مي آمرزد» و نشانه قبولي توبه شما اين است که پشيمان هستيد و از تکرار آن متنفريد. همين قدر که تکرار آن کم شود نشانه پيشرفت به سوي اطاعت خداوند است.

3. در صورت امکان با کم کردن سطح توقعات و انتظارات ازدواج کنيد که اين بهترين راه حل است.

4. در تمام حالات از خداوند براى حفظ پاکى استعانت بجوييد.

5. مطمئن باشيد اين مشکل قابل حل و درمان است؛ ولى مشروط به تصميم‏گيرى قاطع و پشتکار کافى در راه انجام دستورالعمل‏هاى ارائه شده.

6. منشأ اين مشکل، يکى از نيازهاى واقعى نهاده شده در وجود انسان است که بايد به طور طبيعى و صحيح ارضا و تأمين شود. نياز به ارضاي شهود يکي از اين امور است که اگر به شکل صحيح تأمين نشود، (يعنى ازدواج), آدمي دچار خطاها و گناهان همچون استمنا خواهد شد که عواقب سوء آن نيز دامنگير فرد مى‏شود. بنابراين اگر امکان ازدواج برايتان فراهم است، اقدام به ازدواج کنيد يا به طور موقت به دستورالعمل‏هاى ارائه شده پاى‏بند باشيد.

اما به شما اطمينان مي دهيم تا هر وقت که لازم باشد همراه و مشاور شما خواهيم بود. در پايان توصيه مي شود براي اطلاع و اطمينان بيشتر به درمان پذير بودن اين عارضه، به مقاله اي که در سايت «porseman.org» درج شده و همچنين نظريات افرادي که با اين عارضه دست به گريبان بوده اند مراجعه فرمائيد.