فلسفه بوسیدن ضریح امامان و تبرّک کردن اشیاء چیست؟

باسلام خدمت شما پرسشگر محترم
نکته:
پيامبران و امامان بدان جهت که بندگان شايسته خداوند هستند، سزاوار احترام و محبت هستند.
احترام و ابراز ارادت به آنان، بدان جهت نيست که براى آنان در مقابل خدا، مقام و ارزشى مستقل قائل باشيم؛ بلکه آنان مستقل از خدا هيچ ندارند و همه عظمت آنان و عشق و محبت ما به ايشان، ناشى از آن است که آنان در اوج معرفت، بندگى و عبوديت حضرت حق قرار دارند و مورد عنايت خاص پروردگار مى?باشند.
بوسيدن ضريح امامان (عليهم?السلام)? و اولياى الهى، برخاسته از عشق و محبت نسبت به آنان است؛ همان گونه که عاشق، هر چيزى را که منتسب به معشوق است، مى?بويد و مى?بوسد و به سينه مى?چسباند.
براى زائر امام معصوم (عليه?السلام)?، خود سنگ و چوب ارزشى ندارد. بوسيدن ضريح و در و ديوار حرم، از آن جهت است که منسوب به محبوبش؛ يعنى، امام معصوم (عليه?السلام)?است.
به تصريح قرآن کريم، حضرت يعقوب، لباس يوسف را بر چشم خود نهاد و بينايى خود را باز يافت:
«فَلَمّا أَنْ جاءَ الْبَشِيرُ أَلْقاهُ عَلى وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِيراً قالَ أَلَمْ أَقُلْ لَکُمْ إِنِّى أَعْلَمُ مِنَ اللّهِ ما لا تَعْلَمُونَ»1 «پس چون مژده رسان آمد، آن پيراهن را بر چهره او انداخت، پس بينا گرديد. گفت: آيا به شما نگفتم که بى?شک من از [ عنايت ]خدا چيزهايى مى?دانم که شما نمى?دانيد؟».
تبرّک و استشفا به پيراهن يوسف، نمونه?اى از تبرّک و استشفا به چيزى است که به شکلى منسوب به اولياى الهى است.
نکته:
بر اساس روايات معتبر نزد شيعه و سنى، اصحاب پيامبر اکرم (صلي?الله?عليه?وآله)? هنگام وضو گرفتن ايشان، هجوم مى?آوردند تا هر کسى قطره?اى از آب وضوى ايشان را به عنوان تبرّک برگيرد؛ به گونه?اى که نمى?گذاشتند قطره?اى از آب وضوى پيامبر (صلي?الله?عليه?وآله)? بر زمين بريزد و اگر به کسى چيزى نمى?رسيد، از رطوبت دست ديگرى استفاده مى?کرد.2اگر تبرّک جستن به قطرات آب، شرک و حرام بود، وظيفه آن حضرت نهى و بازداشتن اصحاب از اين عمل بود.
سيره اصحاب، تبرّک جستن به ظرف غذاى پيامبر (صلي?الله?عليه?وآله)?، چاه?هايى که آن حضرت از آن آب نوشيده?اند و… ـ چه در زمان حيات ايشان و چه بعد از رحلت ايشان ـ بوده است.3
نتيجه اينکه:
بنابراين بوسيدن و تبرّک جستن، بدون اعتقاد به الوهيت يا ربوبيت (فاعليت استقلالى) شرک نيست. بر اساس داورى وهابيان ـ که صرف بوسيدن و تبرّک جستن به آثار اولياى الهى شرک و حرام است ـ پيامبر اکرم و اصحابشان و نيز يعقوب نبى و همه انسان?ها ـ حتى خود وهابيان که فرزندان خود را مى?بوسند ـ مرتکب شرک و حرام شده?اند!!
پي نوشت ها
1.يوسف 12، آيه 96.
2. صحيح بخارى، ج 1، ص 33 و ج 7، ص 50؛ مسند احمد، ج 4، ص 329 و 330.
3.صحيح بخارى، ج 3، ص 35؛ کتاب المغازى؛ فضائل اصحاب النبى، باب مناقب على بن ابيطالب؛ صحيح مسلم، کتاب الجهاد السير، ح 132؛ صحيح مسلم، کتاب الحج، ح 323 و 326؛ مسند احمد، ج 5، ص 68.
موفق و پيروز باشيد.