لطفا فضیلت انگشتر به دست کردن و آداب آن را بیان کنید ؟

فضيلت انگشتر به دست کردن و آداب آن
تأکيد شده است که مردان و زنان انگشتر را در دست راست کنند. هر چند در برخى روايات، انگشتر در دست چپ کردن هم تجويز شده است. و اگر نقش نگين يا خود نگين، شريف و باعظمت باشد بايد به هنگام تطهير کردن در حاجتگاه، آن را بيرون آورد. (به رواياتى در اين زمينه توجّه فرماييد:)

استحباب انگشتر در دست راست کردن

1. در روايتى معتبر آمده است که حضرت على عليه السلام فرمود: «حضرت رسول اکرم صلي الله عليه و آله انگشتر را در دست راست مى‌کرد».[1]

2. از امام باقر عليه السلام روايت شده است که فرمود: حضرت رسول صلي الله عليه و آله انگشتر را در دست راست مى‌کرد.[2]

3. در حديث است که سلمان فارسى ـ که رضوان خدا بر او باد ـ مى‌گويد : «حضرت رسول صلي الله عليه و آله به على عليه السلام فرمود: اى على، انگشتر را در دست راست کن تا از مقرّبان باشى. حضرت على عليه السلام عرض کرد: اى رسول خدا، مقرّبان کيانند؟ فرمود: جبرئيل و ميکائيل. على عليه السلام پرسيد: چه انگشترى در دست کنم؟ فرمود : عقيق سرخ، زيرا عقيق سرخ بر يگانگى خدا و پيامبرى من و امامت و وصايت تو و امامت يازده فرزند از تو و استحقاق دوستان تو به بهشت و اختصاص جنّت الفردوس به شيعيان تو اقرار کرده است».[3]

4. از امام صادق عليه السلام روايت شده است که فرمود: «انگشتر در دست راست کردن از سنّت پيامبران است».[4]

5. در روايتى معتبر آمده است که از امام هفتم عليه السلام پرسيدند: چرا حضرت على عليه السلام انگشتر را در دست راست مى‌کرد؟ فرمود: «زيرا آن حضرت در روز قيامت پيشواى اصحاب يمين است که نامه‌هايشان را به دست راستشان مى‌دهند. افزون بر اين، رسول خدا صلي الله عليه و آله چنين مى‌کرد. افزون بر آنکه اين کار نشانه‌اى براى شيعيان است که بدين سبب و به پنج عمل زير بر ديگران امتياز دارند: مراقبت کردن بر وقت نمازهاى پنجگانه، پرداختن زکات اموال (و وجوهات شرعيّه)، تقسيم کردن اموال و امکانات خود با برادران مؤمن، امر به معروف و نيکى‌ها کردن، نهى از منکر و زشتى‌ها کردن».[5]

6. از حضرت على عليه السلام روايت شده است که فرمود: «جبرئيل به حضرت رسول اکرم صلي الله عليه و آله گفت: هر که انگشتر در دست راست کند و هدفش از اين کار، پيروى از تو و سنّت تو باشد، چنانچه او را در قيامت سرگردان ببينم دستش را گرفته و به تو و امير مؤمنان مى‌رسانم».[6]


انگشتر در کدام دست کنيم

در حديثى معتبر آمده که حضرت رضا عليه السلام فرمود: «اگر بخواهى انگشتر را در دست راست کن و اگر دوست دارى در دست چپ، تفاوتى ندارد».[7]
ولى از برخى روايات استفاده مى‌شود که هر کس انگشترى در دست چپ کند که نام خداوند بر آن نقش بسته، براى تطهير کردن در حاجتگاه آن را به دست ديگر کند».[8]
انگشتر در کدام انگشت نکنيم

1. از امام صادق عليه السلام روايت شده است که فرمود: «از رسول خدا صلي الله عليه و آله نقل شده است که آن حضرت از اينکه انگشتر را در انگشت شهادت يا انگشت ميانى کنند نهى فرمود».[9]
2. در حديثى ديگر فرمود: «انگشتر را به بند پايين انگشت برسانيد».[10]
3. شيخ صدوق از ابو سعيد آدمى روايت کرده است: انگشتر به سر انگشتان کردن از کارهاى قوم لوط است.[11]
دعاى انگشتر در دست کردن

در کتاب فقه الرّضا آمده است که هنگام انگشتر در دست کردن اين دعا را بخوانيد: اَللّهُمَّ سُمْني بِسيماءِ الاْيمانِ وَاخْتِمْ لي بِخَيْرٍ وَاجْعَلْ عاقِبَتي اِلى خَيْرٍ، اِنَّکَ اَنْتَ الْعَزيزُ الاَْکْرَمُ.[12]
سيّد بن طاووس سفارش کرده است که به هنگام انگشتر در دست کردن اين دعا را بخوانيد: اَللّهُمَّ سَوِّمْني بِسيماءِ الاْ يْمانِ وَتَوِّجْني بِتاجِ الْکَرامَةِ وَقَلِّدْني حَبْلَ الاِْسْلامِ وَلا تَخْلَعْ رِبْقَةَ الاْيمانِ مِنْ عُنُقي.[13]
پي نوشت ها

[1] . عيون اخبار الرّضا، ج 2، ص 63، ح 268؛ علل الشرايع، ج 1، ص 158، باب 127، ح 2.
[2] . مستدرک الوسائل، ج 3، ص 285، ح 1؛ وسائل الشيعه، ج 3، ص 397، ح 4 و6.
[3] . علل الشرايع، ج 1، ص 158، باب 127، ح 3؛ بحارالأنوار، ج 27، ص 280، ح 1.
[4] . دعائم الاسلام، ج 2، ص 164، ح 591؛ مستدرک الوسائل، ج 3، ص 289، باب 30، ح 7، به نقل از پيامبراکرم 9. البتّه از برخى روايات هم استفاده مى‌شود که انگشتر به دست چپ کردن اشکال ندارد.
[5] . علل الشرايع، ج 1، ص 158، باب 127، ح 3؛ وسائل الشيعه، ج 3، ص 396، باب 49، ح 3.
[6] . مناقب ابن شهر آشوب، ج3، ص 303.
[7] . السرائر، ج 3، ص 574؛ وسائل الشيعه، ج 3، ص 395، باب 48، ح 6.
[8] . خصال، ج 2، ص 401؛ بحارالأنوار، ج 10، ص 91.
[9] . مکارم الأخلاق، ص 93؛ وسائل الشيعه، ج 3، ص 408، باب 59، ح 1 و2.
[10] . خصال، ج 1، ص 237، ح 120؛ بحارالأنوار، ج 1، ص 212، ذيل روايت شماره 7.
[11] . خصال، ج 1، ص 237، ادامه حديث 120؛ بحارالأنوار، ج 1، ص 212، ذيل روايت 7.
[12] . ترجمه: «پروردگارا، بر من نشان ايمان بگذار وبرايم به نيکى پايان ده وعاقبتم را ختم به خير کن، زيرا توعزيز وکريم هستى». فقه الرّضا، ص 395؛ مستدرک الوسائل، ج 3، ص 324، ح 25.
[13] . ترجمه: «بار خدايا، بر من نشان ايمان بگذار وتاج کرامت بر سرم نِه وريسمان اسلام بر گردنم افکن وبندايمان را از گردنم برمدار». الامان من اخطار الاسفار والازمان، ص 35؛ مکارم الأخلاق، ص 93.