منظور از غفلت در آیه 136 سوره اعراف چیست؟
متن سوال:
از ماجراي غرق فرعون، قرآن مي‌فرمايد: «فَانْتَقَمْنا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْناهُمْ فِي الْيَمِّ بِأَنَّهُمْ کَذَّبُوا بِآياتِنا وَ کانُوا عَنْها غافِلينَ»(اعراف، 136). در آيه 146 همين سوره نيز تعبيري مشابه آمده. سؤال: الف. منظور از «غفلت» در اين‌جا چيست؟ چگونه «غفلت» با «تکذيب» قابل جمع است؟ آيا اين دو وصف مربوط به يک گروه است يا مربوط به افراد مختلف؟ ب. در آي? ديگر آمده: «ذلِکَ أَنْ لَمْ يَکُنْ رَبُّکَ مُهْلِکَ الْقُري بِظُلْمٍ وَ أَهْلُها غافِلُونَ»(انعام، 131)، که نشان مي‌دهد «غفلت» موجب عذاب نيست. در نتيجه چگونه است که خداوند آن اقوام را به خاطر «غفلت» از بين بُرد و ملامت مي‌کند؟
اين غفلت وقتي بعد از تکذيب ياد شد معلوم مي‌شود که تغافل عمدي است غفلت مصطلح نيست يک وقتي انسان غافل است غافل که مواخذه نمي‌شود به قرينه اينکه فرمود اينها تکذيب کردند معلوم مي‌شود التفات داشتند يک، حجت خدا بر آنها بالغ شد، دو، اينها عالماً عامداً تکذيب کردند سه، پس اگر غفلت است تغافل عمدي است چهار، وگرنه خدا براي غفلت کسي را مواخذه نمي‌کند. بنابراين نه اينکه براستى غافل بودند، زيرا بارها با وسائل مختلف موسى(عليه السلام ) به آنها گوشزد کرده بود، بلکه عملا همچون غافلان بيخبر کمترين توجهى به آيات خدا نداشتند.(تفسير نمونه ذيل آيه 136 سوره اعراف)
نوع سوال:
پربازدیدترین ها
نظر خودتان را ارسال کنید