چراباآنکه بزرگان قریش حقانیت اسلام رامی دانستندومیدانستند که اسلام دین حق است آن رانمیپذیرفتند؟

باسلام خدمت شما پرسشگر محترم پيامبر اکرم (ص) در آغاز دين اسلام به دستور خداوند، دعوت خود را به صورت پنهاني و به دور از چشم کفار شروع نمود. پيامبر (ص) بعد از آنکه تعدادي از پيروان خود را جمع کرد، پس از سه سال دعوت خود را آشکار کرد. تا اين زمان وي مردم را پنهاني به دين خدا دعوت مي کرد، زيرا شرايط حاکم بر جزيره العرب با وجود اشراف و سران قريش که از بت هاي دست ساخته خود نفع و سود فراوان مي بردند و با تحميق مردم روزگار سپري مي کردند، اجازه نمي داد که دعوت از ابتدا به صورت علني صورت گيرد. لذا دعوت آشکار به زمان نياز داشت تا افرادي که زمينه ها و فطرت هاي پاکي دارند، و دل هاي آنها را زنگار جاهليت فرا نگرفته است ايمان آورند و بتوانند هسته اوليه تبليغ را تقويت کنند. ‏ پيامبر اکرم (ص) پس از سه سال به دستور خدا دعوت خود را آشکار کرد و مردم مکه را به دين اسلام دعوت نمود. ولي سران و اشراف قريش به مخالفت و استهزاي پيامبر پرداختند. ايشان به تهديدها و استهزاي قريش اعتنايي نکردند و اين آيه قرآن نازل شد: فاصدع بما تومر و اعرض عن المشرکين انا کفيناک من المستهزئين . آنچه فرمان داري آشکار کن و از مشرکان کناره گيري کن و ما تو را از شر استهزا کنندگان حفظ مي کنيم. ‏ پيامبر پس از آنکه در بالاي کوه صفا، مردم مکه و طوايف قريش را به دين اسلام دعوت نمود، اولين کسي که با دعوت ايشان مخالفت کرد ابولهب بود. و اين آيه نازل شد: تبت يدا ابي لهب و تب . اگر پيامبر (ص) در تعليمات خويش، مردم را تنها به تهذيب روح و اصلاح اخلاق دعوت مي نمود سران قريش از در دشمني و مقاومت بر نمي آمدند. پيامبر (ص) مردم را به يگانه پرستي و ترک بت پرستي دعوت مي کرد و اگر دعوت ايشان رواج مي يافت قبايل عرب براي زيارت بتان و انجام مراسم عبادت به مکه نمي آمدند. در صورتي که مردم قريش از اجتماع بتان در اطراف مکه سود کلان مي بردند. به اين جهت يک دسته، به دشمني پيامبر برخاستند. ‏ يکي از مهم ترين علل مخالفت اشراف قريش با پيامبر (ص) حفظ سود و مکانت و منزلي است که در ميان عرب به دست آورده بودند. قريش از توجهي که حضرت محمد (ص) نسبت به بردگان و افراد فقير و محروم جامعه که به استضعاف کشيده شده بودند، بيشتر از اعتقادات وي خشمگين مي شدند و شکنجه خود را نسبت به مسلمانان فقير زياد کردند. سه سال زندگي در دره شعب ابي طالب و محاصره اقتصادي و اجتماعي مسلمانان و مهاجرت تعدادي از مسلمانان به حبشه واکنشي در برابر اقدامات قريش بود. گاهي از در صلح و پيشنهاد جاه و مقام و ثروت به پيامبر (ص) و گاهي درصدد قتل و تهديد ايشان برآمدند. و اگر حمايت هاي عموي پيامبر ابوطالب و حضرت علي (ع) نبود قريش مي توانست در کار خويش موفق گردد. ابوجهل که مصداق کامل جاهليت و اشرافيت بود درصدد قصد جان پيامبر کرد ولي با مدد غيبي خداوند، وحشت زده از ميانه راه بر گشت. ‏ لذا اين فشارها فقط ناشي از دنيا طلبي و نفع پرستي کفار و سران قريش بود که دين اسلام را تهديد بزرگي براي ارزشهاي جاهلي نياکان و منافع وسود خود مي ديدند و به جنگ و مخالفت با پيامبر (ص) و دين اسلام پرداختند. اکنون با گذشت چهارده قرن دين مقدس اسلام و دعوت پيامبر در سراسر جهان انتشار يافته و به جاي سران قريش، مستکبران جهان با همان علل و انگيزه هاي جاهلي در صدد دشمني و تضعيف مسلمانان برآمده اند. ‏ پس زماني که پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله وسلم در مکه مبعوث شده و دين اسلام را در ميان مردم به صورت علني اعلام فرمود ، با مخالفت قريش و به ويژه سران آن‌ها روبرو شدند . از آن جاي که سران قريش قدرت گرفتن دين اسلام را با منافع خود در تضاد مي‌ديدند ، در برابر رشد روز افزون دين مبين اسلام وحشت کرده و جنگ همه جانبه‌اي را آغاز کردند ؛ تا جايي که هر کسي را که مسلمان مي‌شد ؛ به ويژه اگر از بردگان و کنيزان بود ، به شدت مورد آزار و اذيت قرارمي‌ دادند تا از دين اسلام دست بکشند . نمونه بارز آن کشته شدن ياسر و همسرش سميه ، پدر و مادر عمار بود که تحت شکنجه مشرکان قريش به شهادت رسيدند. عمر بن الخطاب نيز که از سران قريش به شمار مي‌آمد ، طبق شهادت بزرگان اهل سنت ، از کساني بود که در برابر دين اسلام و پيامبر گرانقدر اسلام مقاومت شديدي مي‌کرد و هر کسي را که مسلمان مي‌شد آزار و شکنجه قرار مي داد ؛ تا آن جا که بسياري از مشرکين از ترس وي اسلام نمي‌آوردند و يا اسلام خود را مخفي مي‌کردند و اگر اسلام آنان علني مي شد توسط عمر بن خطاب شکنجه مي‌شد . و.... موفق و پيروز باشيد.