چرا باید غسل انجام بدهیم؟

سلام اين سؤال يک پاسخ اجمالى دارد و يک پاسخ مشروح: پاسخ اجمالى آن اين است که خارج شدن منى از انسان، يک عمل موضعى نيست (مانند بول و ساير زوائد) به دليل اين که اثر آن در تمام بدن آشکار مى گردد، و تمام سلولهاى تن بدنبال خروج آن در يک حالت سستى مخصوص فرو مى روند و اين خود نشانه تاثير آن روى تمام اجزاء بدن است توضيح اين که: طبق تحقيقات دانشمندان در بدن انسان دو سلسله اعصاب نباتى وجود دارد که تمام فعاليتهاى بدن را کنترل ميکنند اعصاب سمپاتيک و اعصاب پاراسمپاتيک اين دو رشته اعصاب در سراسر بدن انسان و در اطراف تمام دستگاه ها و جهازات داخلى و خارجى گسترده اند، وظيفه اعصاب سمپاتيک تند کردن و به فعاليت واداشتن دستگاه هاى مختلف بدن است، و وظيفه اعصاب پاراسمپاتيک کند کردن فعاليت آنهاست، در واقع يکى نقش گاز اتومبيل و ديگرى نقش ترمز را دارد، و از تعادل فعاليت اين دو دسته اعصاب نباتى، دستگاههاى بدن به طور متعادل کار ميکند. گاهى جريان هايى در بدن رخ ميدهد که اين تعادل را بهم ميزند، از جمله اين جريانها مسئله ارگاسم (اوج لذت جنسى) است که معمولا مقارن خروج منى صورت ميگيرد. در اين موقع سلسله اعصاب پاراسمپاتيک (اعصاب ترمز کننده) بر اعصاب سمپاتيک (اعصاب محرک) پيشى ميگيرد و تعادل به شکل منفى به هم مى خورد. اين موضوع نيز ثابت شده است که از جمله امورى که ميتواند اعصاب سمپاتيک را بکار وادارد و تعادل از دست رفته را تامين کند تماس آب با بدن است و از آن جا که تاثير ارگاسم روى تمام اعضاى بدن به طور محسوس ديده ميشود و تعادل اين دو دسته اعصاب در سراسر بدن بهم ميخورد دستور داده شده است که پس از آميزش جنسى، يا خروج منى، تمام بدن با آب شسته شود و در پرتو اثر حيات بخش آن تعادل کامل در ميان اين دو دسته اعصاب در سراسر بدن برقرار گردد. و اين که مى بينيم در خبرى از امام على بن موسى الرضا(عليه السلام) نقل شده که فرمود: ان الجنابة خارجة من کل جسده فلذلک وجب عليه تطهير جسده کله: جنابت از تمام بدن بيرون مى آيد و لذا بايد تمام بدن را شست (وسائل الشيعه جلد اول صفحه 466( گويا اشاره به همين موضوع است.. البته فايده غسل منحصر به اين نيست بلکه غسل کردن علاوه بر اين يک نوع عبادت و پرستش نيز مى باشد که اثرات اخلاقى آن قابل انکار نيست و به همين دليل اگر بدن را بدون نيت و قصد قربت و اطاعت فرمان خدا بشويند غسل صحيح نيست در حقيقت به هنگام خروج منى يا آميزش جنسى، هم روح متاثر مى شود و هم جسم، روح به سوى شهوات مادى کشيده مى شود، و جسم به سوى سستى و رکود، غسل جنابت که هم شستشوى جسم است و هم به علت اين که به قصد قربت انجام مى يابد شستشوى جان است، اثر دوگانه اى در آن واحد روى جسم و روح مى گذارد تا روح را به سوى خدا و معنويت سوق مى دهد، و جسم را بسوى پاکى و نشاط و فعاليت. از همه اينها گذشته، وجوب غسل جنابت يک الزام اسلامى براى پاک نگه داشتن بدن و رعايت بهداشت، در طول زندگى است زيرا بسيارند کسانى که از نظافت خود غافل مى شوند ولى اين حکم اسلامى آنها را وادار مى کند که در فواصل مختلفى خود را شستشو دهند و بدن را پاک نگاهدارند، اين موضوع اختصاصى به مردم اعصار گذشته ندارد، در عصر و زمان ما نيز بسيارند کسانى که به علل مختلفى از نظافت و بهداشت تن غافلند. (البته اين حکم به صورت يک قانون کلى و عمومى است حتى کسى را که تازه بدن خود را شسته شامل مى شود). مجموع جهات سه گانه فوق روشن مى سازد که چرا بايد به هنگام خروج منى (در خواب يا بيدارى) و همچنين آميزش جنسى (اگر چه منى خارج نشود) غسل کرد و تمام بدن را شست.. مکارم شيرازى ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامية، 1374 ش، اول، ج 4، ص 292.