چرا خداوند گناهکاران را همیشه در جهنم و نیکوکاران را در بهشت نگه می دارد؟

سلام وقت شما بخير الف) همه کسانى که وارد جهنم مى‏شوند براى هميشه در جهنم نخواهند بود و تنها عده خاصى مانند کافران براى هميشه در جهنم خواهند بود، (ر.ک: مکارم شيرازى، پيام قرآن، ج 6، ص 483، دار الکتب الاسلاميه). ب) در مورد کسانى که براى هميشه در جهنم خواهند بود اين پرسش مطرح مى‏شود که چگونه گناه محدود، کيفر و مجازات نامحدود خواهد داشت که اين پرسش تحت عنوان «خلود» يا «جاودانگى عذاب» معروف است. مجازات‏ها بر سه گونه‏اند: 1. مجازات قراردادى، 2. مجازاتى که با گناه رابطه تکوينى و طبيعى دارد، 3. مجازاتى که تجسم خود گناه است. مجازات‏هاى اخروى، هيچ کدام از خواصّ و فوايد مجازات‏هاى قراردادى (مانند تنبيه، عبرت، تربيت و...) را ندارد؛ زيرا آخرت جاى عمل نيست، بلکه جاى حساب است. پس مجازات‏هاى اخروى يا رابطه تکوينى با گناه دارد که پاره‏اى از آيات و روايات بر اين مطلب دلالت دارند؛ مانند کلام امام على(ع) که مى‏فرمايند: «عمل صالح کشت آخرت است»، (نهج‏البلاغه، خطبه 22). در اين گونه مجازات‏ها، تناسب بين عمل و نتيجه، از لحاظ کمى شرط نيست؛ مانند يک لحظه غفلت در رانندگى که نقص عضو هميشگى به دنبال خواهد داشت. و يا اين که مجازات‏هاى اخروى، تجسم خود گناه است که پاره‏اى ديگر از آيات و روايات بر اين حقيقت تأکيد دارند. جواب دوّم: امام صادق(ع) در جواب پرسشى درباره خلود در بهشت و جهنّم مى‏فرمايند: علت هميشه بودن دوزخيان در دوزخ، اين است که تصميم آنان اين بوده که هر گاه در دنيا جاودانه بمانند، خدا را نافرمانى کنند و جهت هميشه بودن بهشتيان در بهشت نيز اين است که تصميم آنان اين بوده که هرگاه در اين دنيا جاودانه بمانند، اطاعت خدا کنند. پس تصميم‏هاى اين دو گروه، آنان را بهشتى دائم و دوزخى هميشگى کرده است، (بحارالانوار، ج 8، ص 347). ج) طبق آيات و روايات ـ از جمله آيات و روايات خلود ـ در عالم آخرت مرگى وجود ندارد. زيرا سنخ قوانين آن عالم با اين عالم متفاوت و به کلى ديگر است، (ر.ک: به سوى جهان ابدى، قربانى، زين‏العابدين، صص 431 ـ 412).