آرشیو سوالات

سلام وقت شما بخير :جهت قضاوت خوبي وبدي جشن ها در چهارشنبه سوري وسيزده بدر،توجه به آثار برگزاري آنها لازم وضروري مي نمايد. الف:خوبي جشن چهارشنبه سوري: خوبي که از برگزاري آن به ذهن مي رسد ، گرد هم آمدن خانواده ها در بعضي رسم ورسومات محلي، تخليه هيجانات روحي جوانان ونوجوانان مي باشد از اين لحاظ که گاهي لحظات نشاط وشادي زود گذر به آنان دست مي دهد. بدي آن:با توجه به نحوه برگزاري آن وهمچنين آثار سوء ومخربي که از خود دربين مردم به جا مي گذارد ،بدي آن بيشتر نمايان مي شود.از جمله آثار آن بدين قرار است. 1.

يکي از زشت ترين خصلت هاي آدمي و از رذايل اخلاقي، روحيه استکبار و خود بزرگ بيني است. اين صفت در آموزه هاي ديني ما به شدت مورد نکوهش قرار گرفته است. قرآن کريم در آيات متعدد از خطر استکبار، افکار، عقايد و عملکردهاي باطل مستکبران سخن به ميان آورده است. از نگاه قرآن مستکبران به دليل داشتن صفت زشت و خطرناک احساس علو و برتري و خود بزرگ بيني از اطاعت و پرستش خداوند متعال امتناع مي ورزند. در اين فرصت برخي از نشانه هاي مستکبران به اختصار بيان مي شود. قبل از پرداختن به اصل موضوع به بررسي مفهوم استکبار مي پردازيم.

ما منبع معتبري که در آن تصريح شده باشد که معصومين ع در ماه مبارک ابتدا افطار کرده باشند و سپس نماز بخوانند نيافتيم، اما باتوجه به تاکيدات شديدي که از معصومين ع درباره نماز اول وقت وارد شده است، به احتمال قريب به يقين ايشان ابتدا نماز مي خوانده اند و سپس افطار مي فرمودند.

يکي از صفات رذيله، ‌لجاجت در برابر حق است که در قرآن و روايات از آن نهي شده است. تعدادي از آيات قرآن، مشرکان را به سبب لجاجت در کفر و شرک خود، مذمت و توبيخ مي‌کند: «و من هر زمان آنها را دعوت کردم که [ايمان بياورند و] تو آنها را بيامرزى، انگشتان خويش را در گوش‌هايشان قرار داده و لباس‌هايشان را بر خود پيچيدند، و در مخالفت اصرار ورزيدند و به شدّت استکبار کردند».[1] «پيوسته آيات خدا را مي‌شنود که بر او تلاوت مي‌شود، امّا از روى تکبّر اصرار بر مخالفت دارد؛ گويى اصلاً آن‌را هيچ نشنيده است؛ چنين کسى را به عذابى دردناک بشارت ده».[2]

قراردادن چنين شرطي در ضمن عقد ازدواج اشکالي ندارد و با فرض اشتراط، وفاي به آن واجب است. ضمائم: پاسخ مراجع عظام تقليد نسبت به اين سؤال، چنين است: حضرت آيت الله العظمي شبيري زنجاني (مد ظله العالي): مانعي ندارد. حضرت آيت الله العظمي صافي گلپايگاني (مد ظله العالي): چنانچه زن ضمن عقد نکاح شرط کند که مرد مانع از خروجش جهت ادامه شغل نشود و او هم نفقه واجبي را که ملک اوست به مرد تمليک کند،صحت چنين شرطي بلامانع بوده و وفاي به آن واجب است. حضرت آيت الله العظمي مکارم شيرازي (مد ظله العالي): مانعي ندارد.

با اين‌که معناي دو کلمه «لا» و «ليس» بيان نفي و سلب است، اما تفاوت‌هايي دارند که در ادامه به آنها اشاره مي‌شود. تفاوت لفظي 1. کلمه «لا» اقسامي دارد: لاي عاطفه مانند «جاءَ زيدٌ لا عَمروٌ»، لاي ناهيه مانند «لا تَقصُصْ»، لاي نافيه مانند «لا يَدخُلونَ»، لاي نفي جنس مانند «لا إلهَ الّا أنتَ»، و لاي مشبة به «ليس». اين در حالي است که «ليس» فقط يک حالت دارد. 2. «ليس» فعل ناقص است. اما «لا» در همه اقسامش، حرف است. بنابراين، جمله‌اي که با «ليس» شروع مي‌شود، جمله فعليه است؛ برخلاف جمله‌اي که با «لاي نفي جنس»، يا «لاي مشبة به ليس» شروع مي‌شود که جمله اسميه است. تفاوت در عمل 1.

امام حسين و سائر امامان در امور زندگي و متعارف، مانند جنگ و صلح، مبارزه و مسافرت از علم غيب خود استفاده نمي‌کنند. آنان مانند ديگران، اگر بيمار بشوند، دوا مي‌خورند، گرسنه مي‌شوند، غذا مي‌خورند، خسته مي‌شوند، استراحت مي‌کنند، مسافرت مي‌کنند. ممکن است در ضمن مسافرت دچار مشکل شوند. امام حسين(عليهم السلام) حضرت مسلم را به عنوان نماينده خود به کوفه مي‌فرستد تا از اوضاع مردم کوفه به او خبر بدهد، مسلم را در کوفه به شهادت مي‌رسانند. تمام اين کارها، بر اساس روال معمول بين مردم انجام مي‌شود. امام ملزم نبود که بر اساس علم غيب از خيانت مردم کوفه آگاه شود و ‌به ‌آن سمت حرکت نکند.

خوردن گوشت حيواني که توسط غير مسلمان ذبح شده است، حلال نيست، هر چند ساير شرايط ذبح مراعات شده باشد. ضمائم: پاسخ مراجع عظام تقليد نسبت به اين سؤال، چنين است:[1] حضرت آيت الله العظمي خامنه اي (مد ظله العالي): ذبح غير مسلمان حلال نيست، هرچند ساير شرايط تذکيه شرعيه رامراعات کرده باشند. حضرت آيت الله العظمي سيستاني (مد ظله العالي): ـ بنا بر احتياط واجب ـ آن حيوان حلال نمي‏شود. حضرت آيت الله العظمي مکارم شيرازي (مد ظله العالي): ذبح کننده بنابر احتياط واجب بايد مسلمان باشد، ناصبى‏ها يعنى کسانى که با اهل‏بيت پيامبر صلى الله عليه و آله دشمنى دارند در حکم کفّارند.

باسلام خدمت شما پرسشگر محترم شرم و حيا سبب مي شود که انسان از به کار بردن بعضي از الفاظ خودداري کند. اگر چه آن الفاظ به امور طبيعي و بدون اشکال اشاره داشته باشند. مثلا انسان به مکان تخلي، دست شويي مي گويد. حال آنکه دست شويي مکان مجاور، محل تخلي است. و به خاطر پرهيز از ذکر صريح نام محل تخلي، از اين واژه استفاده مي شود. حال جالب است توجه کنيم که همين الفاظ مودبانه که به صورت کنايي استفاده مي شوند، پس از مدتي و به دليل استفاده زياد در معناي کنايي، از حالت کنايي بودن خارج شده، و به نوعي صريح در آن امر مورد اشاره مي شوند. مثل همين واژه تخلي که به کار برديم.