سلام وقت شما بخير خواهر عزيز، به اعتقاد ما (و شما) احکام دين (اسلام) قطعا بر پايه مصالح و مفاسد ما انسانها بنا نهاده شده است و به طور حتم، خدايي که خالق آسمان و زمين و موجودات و انسان (به عنوان اشرف مخلوقات خداوند) است، آگاه ترين فرد به مصالح و مفاسد مخلوقاتش است. ما شما را به دو نکته ارجاع مي دهيم و سپس به تفکر در اين موضوع خاص با توجه به اين دو نکته دعوت مي کنيم: نکته اول اين که هر حکمي در دين (چه مربوط به ازدواج چه خريد و فروش، چه خوردني ها و آشاميدني ها و...) ممکن است (عليرغم درست و صحيح بودن در هنگام تشريع از سوي خداوند)، از سوي ما مؤمنين و متشرعين، به نحو بدي اجرا شود. مثل اين که باوجود حلال بودن بسياري از خوردني ها، فردي به حد مرگ از آن خوردني ها استفاده کند، يا اين که به رغم حلال بودن کسب درآمد حلال، در اين مسئله افراط شود (چنانچه در توصيه هاي اخلاقي بزرگان و معصومين از افراط در همه اينها منع شده است، هم ارتباط با زنان، هم خوردن و آشاميدن و... غيره). حتي ممکن است از يک قاعده و حکم حلال، سوء استفاده شود. که انسان هوشمند نبايد اين موارد را به حساب حکم خداوند بگذارد. نکته دوم اين که همه احکام الهي مانند هم نيستند که با يک خط کش و تراز سنجيده شوند. برخي احکام در شرايط و موارد خاصي کاربرد دارند، برخي هميشگي هستند، برخي مربوط به افراد خاصي هستند و... . توجه کنيد که حکمي مانند ازدواج موقت را هيچگاه نبايد با ازدواج دائم مقايسه کنيد، چون قطعا چنين ازدواجي در مقابل ازدواج دائم نقائص بسيار زيادي خواهد داشت. مطمئنا کسي هم در اين که بهترين شکل ازدواج و ارضاي غرايض جنسي و عاطفي، ازدواج دائم است حرفي و بحثي ندارد. ازدواج موقت را بايد با ساير اشکال و صورت هاي ارتباطات زن و مرد مقايسه کنيد. اين نکته اي است که معولا مغفول واقع مي شود. خيلي اوقات ما و شما و خيلي از متشرعين، نسبت به ارتباطات دختر و پسر و زن و مرد (حتي ارتباطات جنسي و شنيع) حساسيتي آنچنان که لازم است نشان نمي دهند، در حاليکه نسبت به ارتباط زن مرد از راه شرعي و حلال (ازدواج موقت) به تندي و شدت جبهه گيري کرده و حساسيت نشان مي دهند!!! واقعا عجيب است! همانطور که عرض شد همه ما قبول داريم که در ازدواج موقت (که گاهي هم به صورت درست و کامل اجرا نمي شود و تنها نام آن نسبت به ارتباط نامشورع را تغيير ميدهند)، آنچنان که در ازدواج دايم به مسئوليت هاي طرفين توجه شده، تأکيد نشده، قطعا به لحاظ عاطفي چنين ازدواجي ، نميتواند جاي ازدواج دايم را پر کند و هزاران نقص ديگر که عرض شد... اما آيا در جايي که انسانها (به هر دليلي) تصميم به ارتباط با جنس مخالف خود دارند، بهتر است ازدواج موقت را انتخاب کنند يا به صورت نامشروع ارتباط برقرار کنند؟ منطق شما چه حکم مي کند؟ فقط يک نمونه کوچک را درنظر بگيريد: در ارتباط نامشروع هر خانم به خود اجازه مي دهد در هر لحظه، هر دقيقه، يا هر ساعت يا هر روز با چندين نفر ارتباط داشته باشد، در حالي که طبق احکام ازدواج موقت، در صورت ازدواج (و يک بار رابطه جنسي)، خانم بايد به اصطلاح عدّه نگهدارد و حق ندارد پس از پايان عده (حدود سه ماه پس از آخرين ارتباط)، با شخص ديگري ازدواج کند! به نظر شما کداميک به پاکدامني نزديک تر است؟ موفق و پيروز باشيد.
نظر خودتان را ارسال کنید