باسلام خدمت شما پرسشگر محترم برخي افراد خوب به خاطر شرايط زندگي عمر کمتري دارند اما اين مسئله قاعده کلي و عمومي نيست و اين گونه نيست که آدم هاي خلاف کار از انسان هاي خوب بيشتر عمر کنند، بلکه معمولاً در شرايط عادي انسان هاي مؤمن نسبت به انسان آلوده به گناه از عمر طولاني تر برخودار مي شوند. زيرا ايمان به خدا آرامش روحي بيشتري به انسان مي دهد، و انسان مؤمن در کوران هاي حوادث کمتر آسيب روحي و رواني مي بينند و به همان نسبت هم از سلامت جسم برخوردار مي شوند. عمر حضرت نوح را تا 2500 سال نقل کرده اند.[1] ابودنياي معمر که خود را خادم علي(ع) معرفي مي کرد عمر طولاني کرد. در زمان خودمان هم مي بينيم معمولاً علماي رباني بيشتر عمر مي کنند. مثلاً آيت الله اراکي و آيت الله بهاءالديني حدود صد سال از خداوند عمر پر برکت گرفتند. پيري و مرگ طبيعي براي همة افراد بشر طبق قانون خلقت اجتناب ناپذير است. قرآن مي فرمايد: خدا همان کسي است که شما را آفريد در حالي که ضعيف بوديد، سپس بعد از ناتاني قوت بخشيد، و باز بعد از قوت ضعف و پيري قرار داد .[2] خداوند براي سلامت جسم و روح قوانين و مقرراتي وضع کرده است هر کس از اين قوانين پيروي نمايد عمر طبيعي مي نمايد و هر کس به هر مقدار از اين قوانين سرپيچي نمايد به همان اندازه به پيري و مرگ زودرش گرفتار مي آيد. افراد با ايمان در پرتو بندگي خدا از سلامت روح و روان برخوردارند. ولي افراد بي ايمان که نقطة اتکاء روحاني ندارند آشفته فکر و نگرانند و اين موجب شکسته شدن آنان مي گردد. موسي بن جعفر(ع) فرمود: غصه و اندوه بسيار پيري ببار مي آورد .[3] غضب و حسد هر دو شکنندة جسم و روح آدمي است و مؤمن واقعي از حسد وغضب نابجا پرهيز مي کند. علي(ع) فرمود: قلب هاي خود را از کينه هاي نها پاک کنيد چه آن که يک بيماري مهلکي است همانند وبا است .[4] پس عواملي که موجبات زندگي طبيعي و عمر طولاني مي شوند در افراد متقي بيشتر است. بلي ممکن است بر اساس احساس وظيفه در شرايط خاصي جان خود را فداي راه حق نموده و در سنين پايين فوت مي کنند يا به شهادت نايل آيند. پي نوشت ها: 1.عماد زاده، قصص الأنبيا، ص 200. 2.روم (30) آية 54. 3.تحف العقول، ص 403. 4. غررالحکم، مادة قلب. موفق و پيروز باشيد.
نظر خودتان را ارسال کنید