در فرض صحت روايت بايد توجه داشت براساس آموزه هاي اسلامي، خداوند در مورد بندگاش سنت هاي مختلفي دارد، مثلا از سويي داريم که وقتي بنده گناه مي کند خداوند او را دچار فقر مي کند و از سوي ديگر داريم که وقتي کسي اصرار بر گناه و لجاجت بر آن دارد خداوند به او بيشتر نعمت مي دهد تا بيشتر در گمراهي فرو رود. بنابراين يکي از سنت هاي الهي اين است که براي بيدار کردن و متوجه کردن بندگان به مجازات مال حرام آن ها را دچار فقر و نقص مي فرمايد و وقتي ديگر اميدي به بازگشت و توبه نيست ديگر مال حرام براي او باعث فقر و نقص در مال او نمي شود. احتمال و نکته ديگر اين است که منظور حضرت نقص و فقر معنوي است يعني اين فرد دچار فقر معنويت مي شود و نيز ممکن است منظور فقر آخرتي و يا فقر عاقبتي باشد به اين معنا که اين فرد در آخرت دچار فقر شود و يا در آخر عمر دچار فقر و نقص شود و بدون هيچ عمل مقبولي وارد آخرت شود. و يا ممکن است نقص و فقر در اولاد و فرزندان او باشد، يعني اولاد و فرزندان او دچار فقر و نقص در جان و مال شوند.
نظر خودتان را ارسال کنید