پاسخ سوال اول: در زمان امام مهدي(عج) وضعيت زندگي کلا فرق مي کند و با توجه به روايات فراواني که درباره دوران حکومت حضرت مهدي(ع) موجود است، برنامههاي حکومتي حضرت را در سه محور ميتوان خلاصه کرد: 1. برنامه فرهنگي 2. برنامه اقتصادي؛ 3. برنامههاي اجتماعي. 1. برنامه فرهنگي: در انجام برنامه فرهنگي، مهمترين محوري اين برنامه عبارتند از: الف. احياي کتاب و سنت: امام علي(ع) ميفرمايند: در روزگاري که هواي نفس حکومت ميکند(امام مهدي(ع) ظهور ميکند) و هدايت و رستگاري را جايگزين هواي نفس ميسازد و در عصري که نظر اشخاص بر قرآن مقدم شده، افکار را متوجه قرآن ميگرداند و آن را حاکم بر جامعه ميسازد. ب. گسترش معرفت و اخلاق: امام باقر(ع) ميفرمايد: زماني که قائم ما قيام ميکند دست خود را بر سر بندگان خواهد نهاد و عقلهاي ايشان را جمع کرده و اخلاق آنها را به کمال خواهد رساند. ج. رشد دانش بشر به طور چشمگير و بي سابقه: امام باقر(ع) فرمودهاند: در زمان امام مهدي(ع) به شما حکمت و دانش داده ميشود تا آن جا که زن در درون خانهاش مطابق کتاب خدا و سنت پيامبر قضاوت(رفتار) ميکند. ميدانيم که رفتار صحيح ريشه در علم و دانش گسترده دارد که اين روايت شريف حکايت از آگاهي و شناخت عميق از آيات قرآن و روايات اهلبيت(ع) دارد. د. مبارزه با بدعتها: بدعت به معناي داخل کردن انديشه و آراي شخصي در دين و دينداري است. آنچه از تمايلات شخصي و هواهاي نفساني وارد دين شده، حضرت مهدي(ع) با آن مبارزه ميکنند. امام باقر(ع) ميفرمايند: هيچ بدعتي را وا نگذارد مگر اينکه آن را از ريشه برکند و از هيچ سنتي (پيامبر) نميگذرد مگر اينکه آن را برپا خواهد داشت. 2. برنامههاي اقتصادي: برنامههاي اقتصادي در حکومت حضرت مهدي(ع) به صورت مطلوبي تدوين شده تا اولا امر توليد سامان يابد و از منابع طبيعي بهره برداي شود و ثانيا ثروت بدست آمده به شکل عادلانه بين همه طبقات توزيع گردد. موارد اقتصادي دوران حاکميت حضرت: الف. بهرهوري از منابع طبيعي: در زمان حضرت مهدي(ع) و به برکت حکومت ايشان آسمان سخاوتمندانه ميبارد و زمين بي دريغ ثمر ميدهد. امام علي(ع) فرمودند: و چون قائم ما قيام کند آسمان باران ميريزد و زمين گياه بيرون ميآورد. امام باقر(ع) فرمودند: تمام گنجهاي زمين براي او آشکار ميگردد. ب. توزيع عادلانه ثروت: از عوامل اقتصاد بيمار، انباشته شدن ثروت در نزد گروه خاصي است. در دوران حکومت عدل مهدوي اموال و ثروت بيت المال به طور مساوي بين مردم تقسيم ميشود. امام باقر(ع) ميفرمايند: وقتي قائم خاندان پيامبر قيام کند،(اموال را) به طور مساوي تقسيم ميکند و در ميان خلق به عدالت رفتار ميکند. و همچنين فرمودند: امام مهدي(ع) ميان مردم به مساوات رفتار ميکند به گونهاي که کسي پيدا نشود که نيازمند زکات باشد. ج. عمران و آبادي: در حکومت حضرت مهدي(ع) توليد و توزيع به گونهاي ساماندهي ميشود که همه جا به نعمت و آباداني ميرسد. امام باقر(ع) ميفرمايند: در تمام زمين هيچ ويرانهاي نميماند جز اينکه آباد ميگردد. 3. برنامههاي اجتماعي: در حکومت عدالت گستر حضرت مهدي(ع) برنامههايي بر اساس تعاليم قرآن و عترت(ع) اجرا ميشود که به سبب اجراي آنها محيط زندگي زمينهاي براي رشد و تعالي افراد خواهد بود. در اين زمينه روايات فراواني رسيده است. که به پارهاي از آنها اشاره ميکنيم. الف. احياء و گسترش امر به معروف و نهي از منکر: در حکومت جهاني حضرت مهدي(ع) فريضه بزرگ امر به معروف و نهي از منکر به صورت گسترده به اجرا گذاشته خواهد شد. امام باقر(ع) ميفرمايند: مهدي(ع) و ياران او، امر به معروف و نهي از منکر ميکنند. ب. مبارزه با فساد و رذائل اخلاقي: حضرت مهدي(ع) در عمل به مبارزه با فساد و تباهي و زشتي ميپردازد، چنانچه در دعاي شريف ندبه ميخوانيم: «اين قاطع حبائل الکذب و الافتراء اين طامس آثار الزيغ و الاهواء ...؛ کجاست آن که ريسمانهاي دروغ و افتراء را ريشه کن خواهد کرد. کجاست آن که آثار گمراهي و هواي و هوس را نابود خواهد ساخت». ج. عدالت قضايي: اوست که قسط و عدل را در سطح جامعه حاکم ميکند و همه عالم را پر از عدالت و دادگري ميکند. امام رضا(ع) فرمودند: وقتي او قيام کند زمين به نور پروردگارش روشن گردد و آن حضرت ترازوي عدالت را در ميان خلق نهد. پس (چنان عدالت را جاري کند که) هيچ کس بر ديگري ظلم و ستم روا ندارد. مناسب است در پايان به يکي از تحولات چشمگير زمان حضرت مهدي(ع) که همانا بهداشت طبيعت و بهداشت روان است اشارهاي گذرا داشته باشيم. زيرا يکي از مشکلات جامعه بيش از ظهور امام زمان(ع) وضع تأسف بار بهداشت طبيعت و روان است که در نتيجه بيماريهاي واگير و مشکلات رواني زيادي جامعه بشريت را فرا ميگيرد. بيماريهايي مانند جذام، طاعون، وبا، فلج، سکته، سرطان و صدها بيماري خطرناک ديگر. اين اوضاع دلخراش و دردناک در اثر آلودگي محيط زيست و در نتيجه به کارگيري سلاحهاي شيميايي. اتمي و ميکربي پديد ميآيد. امام سجاد(ع) در اين باره ميفرمايند: هنگامي که قائم(ع) ما قيام کند خداوند عزوجل بيماري و بلا را از شيعيان ما دور ميسازد... امام صادق(ع) ميفرمايند: هنگامي که حضرت قائم(ع) قيام کند خداوند بيماريها را از مؤمنان دور ميسازد و تندرستي را به آنان باز ميگرداند. به اميد روزي که بتوانيم آن دوران نوراني و سراسر معنوي را درک کنيم. در مورد نحوه حکومت امام زمان(عج) به طور جزئي و موردي نميتوان سخني گفت که دقيقا ارکان حکومت، نحوه اداره جهان و قواي موجود در نظام چگونه خواهد بود، اما از روايات استفاده ميشود که کل جهان تحت حکومت امام خواهد بود و حکومت واحد جهاني با يک بينش که همان اسلام است اداره خواهد شد و در نقاط مختلف دنيا ياران امام حکومت را به دست خواهند گرفت، آنان دستورات لازم را از امام گرفته و با فرمان و راهنمايي ايشان مردم را هدايت و رهبري خواهند کرد. همه مردم دنيا امتي واحده خواهند شد و ... بنابراين طبيعي است که مرزهاي سياسي کنوني ـ که ساخته دست سياستمداران و گاهي ظالمان و کشور گشايان بوده بي معنا گردد و مردم دنيا مانند برادر ديني و اهل يک کشور، در همه جا کرامت و ارزش داشته و بيگانه و غير بومي محسوب نشوند. خداوند در سوره توبه آيه 33 و در سوره فتح آيه 28 و در سوره صف آيه 8 بشارت داده است که دين اسلام، بر همه اديان غلبه ميکند. مراد از اين غلبه برتري ظاهري است، بدين معنا که دين اسلام بر جهان سيطره مييابد که بنابرروايات اين برتري در زمان امام مهدي(عج) خواهد بود. قرآن در آيه 55 سوره نور نيز وعده حکومت اسلامي را بر زمين ميدهد که بنابر روايات اين حاکميت در زمان امام مهدي(عج) اتفاق ميافتد. امام باقر(ع) درباره آيه الذين ان مکناهم... فرمود: اين آيه براي آل محمد(ص) مهدي و اصحاب او است. مشرقها و مغربهاي زمين (کل زمين) را در اختيار آنها قرار ميدهد و دين را ظاهر ميکند.(منتخب الاثر، فصل 7، باب1). البته آنچه براي امام زمان(ع) در زمان ظهور در درجه اول اهميت دارد عدالت گستري و اجراي صحيح دين است تا مردم به درستي عبادت و عبوديت خداوند را انجام دهند(نور/55) و در سايه تحقق دين و اجراي عدالت، انسانها به صورت عموم به رشد و کمال برسند. البته در سايه اين حکومت عدل گستر، برکات مادي نيز براي انسان خواهد بود(مانند اقتصاد سالم، رفاه عمومي، بهداشت و سلامت همگاني). با پيروزي حضرت، همه، از برکات معنوي ظهور بهره ميبرند چرا که طبق آيات شريفه قرآن، آينده جهان از آن دين اسلام و حاکميت دين حق است.(توبه، آيه 32و 33) کل زمين در اختيار بندگان صالح قرار مي گيرد(انبياء، 105) و حجت خدا و مؤمنان صالح، به خلافت و حکومت مي رسند. در اين روزگار دين مورد رضايت خدا (اسلام) پا بر جا و برقرار ميشود(و احکام و معارف آن در سرتاسر جهان اجرا ميگردد.)، امنيت و آرامش کامل برقرار مي گردد و عوامل نا امني و مظاهر ظلم و فساد از بين مي رودو عبادت واقعي (و عبوديت و بندگي حقيقي) به صورت عمومي تحقق مي يابد(نور، آيه 55). در آن روزگار طلايي، قرآن و نماز و مسجد جايگاه حقيقي خود را پيدا ميکنند. تعليم قرآن تبديل به يک فرهنگ عمومي ميشود. امام علي(ع) در روايتي فرموده است: گويا شيعيان خود را ميبينم که در مسجد کوفه، خيمهها زده و قرآن را بدان گونه که نازل شده به مردم ميآموزند.(بحار الانوار، ج 52، ص 364). به اين صورت است که مسجد مکان تعليم و تربيت ديني ميشود و نماز ـ که اصليترين نوع عبادت است ـ خالصانه انجام ميشود. خداوند در تبيين آن روزگار ميفر مايد: يَعْبُدُونَنِي لا يُشْرِکُونَ بِي شَيْئاً ؛ عبادت ميکنند مرا و نسبت به من چيزي را شريک قايل نميشوند. در آن دوران زينتها و بناهاي اضافي مسجد از بين ميرود تا اين مکان به درستي محل مناجات و عبادت باشد. زندگي مادي ادامه خواهد داشت؛ زيرا رسيدن به عالم آخرت پس از زندگي در دنيا و حيات مادي است. بهره وري از منافع مادي نيز به بهترين حالت شکل ميگيرد و برکات و نعمات آشکار ميشود. البته منافع مادي در زمان ظهور دو مشخصه اصلي دارد: الف. جامعه در آن عصر، فضيلت محور و ارزش مدار خواهد بود، از اين رو از منافع مادي در راستاي حيات معنوي استفاه شده و دنيا ابزار حرکت تکاملي و کسب سعادت خواهد بود. ب. اين منافع مادي به صورت صحيح در اختيار عموم قرار ميگيرد و همه از آن بهره ميبرند و جامعه طبقاتي نخواهد بود پاسخ سوال دوم: مواخذه و تاديب حقيقي ظالمان در قيامت بعد از محاسبه اعمال صورت مي گيرد و انسان در قيامت در هنگام محاسبه اعمال به حقوق خود به نحو کامل مي رسد، لذا در هنگام ظهور حقوق انسان شايد به نحو کامل ادا نشود و ظالمان به سزاي کامل اعمالشان نرسد اما بدون شک در هنگام ظهور از عدالت حضرت بي بهره نخواهند بود و حضرت با عدالت محض با آنها برخورد خواهد نمود. پاسخ سوال سوم و چهارم: عموم افراد در عصر ظهور در مراتب بالاي رشد و کمال قرار مي گيرند و زندگي اخلاقي و معنوي پيشه مي کنند ؛ اما اجر و پاداش انسانهايي که در دوران قبل از ظهور زندگي مي کنند و دين خود را نگه داشته اند و تسليم وسوسه هاي شيطان نشدهاند، از مردماني که در دوران ظهور زندگي خواهند کرد و تحت حاکميت عدل الهي روزگار سپري ميکنند، بيشتر و بالاتر است. در روايتي از امام صادق(ع) نقل شده است که عبادت به همراه خوف و در دولت باطل، مانند عبادت در حالت امن و دولت حق نيست. بدانيد که هر يک از شما که نماز فريضه را فرادا و پنهان از دشمن و در وقت بخواند(وقتي که علني و با جماعت امکان ندارد) خدا، براي او ثواب بيست و پنج نماز واجب بنويسد و کسي که نماز مستحبي را در وقتاش به درستي بخواند، خداوند براي او ثواب ده نماز مستحبي بنويسد و فردي که کار نيک و حسنهاي انجام دهد خداوند ثواب بيست عمل حسنه براي او بنويسد و هر کس نيکوتر انجام دهد، خداوند ثواب را مضاعف ميکند. سپس حضرت در علت اين پاداش ميگويد: شما، صابر همراه با امام و منتظر دولت حق هستيد، بر امام و بر جانهاي خود از شر حاکمان ظلم در هراسيد، حق شما در دست ظالمان است و شما را از آن منع ميکنند، و شما را در تنگي و طلب معاش قرار دادهاند، در حالي که بر دين و عبادت و اطاعت از امام و ترس از دشمن خود صابر هستيد. از اين رو خداوند اعمال شما را چند برابر ميکند. پس بر شما گوارا باد. سپس حضرت در پايان حديث ميفرمايند: به خدا سوگند! هر يک از شما به اين حال بميرد، نزد خداوند افضل است از بسياري که در بدر و احد حضور داشتند.(بحار، ج52، ص127 ح20). و در روايات متعدد انسان منتظر مانند فردي شمرده شده است که در رکاب پيامبر به شهادت رسيده است.(بحار ج52، ص126، ح19) موفق و پيروز باشيد.
نظر خودتان را ارسال کنید