اگر زن مضطربه بیشتر از ده روز خون ببیند و همه‏اش یک جور باشد، تکلیف چیست؟

سلام وقت بخير آيات عظام امام، خامنه‏اى و نورى: بايد به عادت خويشان (مانند خواهر، مادر، خاله و عمه) مراجعه کند. اگر عادت آنان هفت روز است، بايد هفت روز حيض و باقى را استحاضه قرار دهد و اگر کمتر از هفت روز است (مثلاً پنج روز)، بايد آن را حيض قرار دهد و بنابر احتياط واجب در تفاوت بين شماره عادت آنان و هفت روز (در اين مثال دو روز)، کارهايى را که بر حائض حرام است، ترک کند و کارهاى استحاضه (عبادت) را به جا آورد. اگر عادت خويشانش از هفت روز بيشتر باشد (مثلاً نه روز) بايد هفت روز را حيض قرار دهد و بنابر احتياط واجب در تفاوت بين شماره عادت آنان و هفت روز (در اين مثال دو روز)، کارهايى را که بر حائض حرام است، ترک کند و کارهاى استحاضه (که انجام عبادت است) را به جا آورد و اگر خويشانش عادت ندارند و يا عادتشان يکسان نيست، بنابر احتياط واجب بايد هفت روز حيض و باقى را استحاضه قرار دهد. امام، تحرير الوسيله، ج 1، غسل الحيض، م 19 و توضيح‏المسائل مراجع، م 494 و نورى، توضيح‏المسائل مراجع، م 494 و تعليقات على العروه، ج 1 حکم تجاوز الدم عن العشره، م 1 و دفتر: خامنه‏اى. آيات عظام بهجت و مکارم: بايد مطابق عادت خويشان و بستگان خود (مانند خواهر، مادر، خاله و عمه) عمل کند؛ يعنى، روزهاى عادت آنها را معيار قرار داده و باقى را استحاضه بداند و اگر خويشانش عادت ندارند و يا عادتشان يکسان نيست، بنا بر احتياط بايد هفت روز حيض و باقى را استحاضه قرار دهد. مکارم، توضيح‏المسائل مراجع، م 494 و بهجت، وسيلة النجاة، ج 1، م 261. آيةاللَّه تبريزى: در هر صورت بايد ششش يا هفت روز را حيض و باقى را استحاضه قرار دهد. تبريزى، توضيح‏المسائل مراجع، م 494 و منهاج‏الصالحين، ج 1، م 222. آيةاللَّه سيستانى: بنابر احتياط واجب بايد با دو شرط به عادت برخى از خويشان (مانند خواهر، مادر، خاله و عمه) مراجعه کند و اگر خويشانش عادت ندارند و يا عادتشان يکسان نيست، بايد عددى را بين سه تا ده روز حيض و باقى را استحاضه قرار دهد. سيستانى، توضيح‏المسائل مراجع، م 494 و تعليقات على العروه، ج 1 حکم تجاوز الدم عن العشره، م 1. دو شرط عبارت است از: 1. نداند اندازه عادت آن زن (که از نظر سن و مزاج مماثل اوست) مخالف با اندازه عادت خودش است. 2. نداند اندازه عادت آن زن با اندازه عادت ديگر خويشانش، تفاوت دارد. اما اگر اين دو شرط حاصل نباشد، مى‏تواند به اختيار خود از سه تا ده روز هر شماره‏اى را که مناسب با سن و مزاج او باشد، ايام عادت و بقيه را استحاضه خود قرار دهد و بهتر آن است که هفت روز قرار دهد. توضيح‏المسائل مراجع، م 489 و 491 آيةاللَّه وحيد: بايد به عادت خويشان (مانند خواهر، مادر، خاله و عمه) مراجعه کند. اگر عادت آنان شش يا هفت روز است، بايد همان حيض و باقى را استحاضه قرار دهد و اگر کمتر از هفت روز است (مثلاً پنج روز) بايد همان را حيض قرار دهد. بنابر احتياط واجب در تفاوت بين شماره عادت آنان و شش يا هفت روز (در اين مثال يک يا دو روز) کارهايى را که بر حائض حرام است، ترک کند و کارهاى استحاضه (عبادت) را به جا آورد و اگر عادت خويشانش از هفت روز بيشتر باشد (مثلاً نه روز)، بايد شش يا هفت روز را حيض قرار دهد و بنا بر احتياط واجب در تفاوت بين شماره عادت آنان و شش يا هفت روز (در اين مثال دو يا سه روز) کارهايى را که بر حائض حرام است، ترک کند و کارهاى استحاضه (عبادت) را به جا آورد و اگر خويشانش عادت ندارند و يا عادتشان يکسان نيست، بنابر احتياط واجب بايد هفت روز حيض و باقى را استحاضه قرار دهد. وحيد، توضيح‏المسائل، م 500 تبصره 1 . اگر خويشان او عادت ندارند و يا عادتشان يکسان نيست، آيةاللَّه فاضل مى‏فرمايد: بايد سه يا شش يا هفت روز و آيةاللَّه صافى مى‏فرمايد: بايد شش يا هفت روز حيض و باقى را استحاضه قرار دهد. تبصره 2 . اگر عادت همه يا اکثر خويشان زن مضطربه هفت روز باشد، اکثر مراجع تقليد مى‏گويند: همان هفت روز را حيض و باقى را استحاضه قرار دهد و با توجه به اينکه آيةاللَّه‏سيستانى در مسئله احتياط واجب دارند، مقلدانشان مى‏توانند به فتواى اکثر عمل کنند و اگر عادت خويشانشان مختلف بود يا عادت نداشتند، چنانچه عدد شش يا هفت را حيض خود قرار دهد، به فتواى همه مراجع تقليد عمل کرده است.