اگر مسافری در مکانی قصد اقامت عشره (تصمیم قطعی و جزمی بر ماندن 10روز) نماید و در میان اقامت در محل، بخواهد به خارج آن شهر سفر کند حکم آن را بیان کنید؟

سلام وقت شما بخیر

اگر مسافری در مکانی قصد اقامت عشره (تصمیم قطعی و جزمی بر ماندن 10روز) نماید و در میان اقامت در محل، بخواهد به خارج آن شهر سفر کند:

1بیش از 4 فرسخ بخواهد برود(و لو مقدار بسیار مختصر یا یک لحظه باشد):
قصد دهه ی او باطل می شود و نمازش شکسته می گردد و روزه اش صحیح نمی باشد.

2کمتر از 4 فرسخ (مادون مسافت شرعی) بخواهد برود:
 مثلا:
 مسافری در مشهد قصد دهه نماید و بخواهد به طرقبه یا شاندیز یا بهشت رضا و... برود
 یا مسافری در تهران قصد دهه نماید و بخواهد به مرقد امام عظیم الشان انقلاب اسلامی یا بهشت زهرا یا شهر ری برود.
 مسافری در قم قصد دهه نماید و بخواهد به جمکران برود.

  قبل از قصد دهه تصمیم به خروج داشته باشد:

 امام خمینی، آیات عظام مکارم شیرازی، نوری همدانی:
چنانچه در نیت او باشد که در بین 10 روز فقط یک مرتبه برود و بیش از 2 ساعت رفتن و برگشتن را طول ندهد در همه ی 10 روز باید نمازش را تمام بخواند و روزه اش صحیح است. (اما چنانچه از 2 ساعت بیشتر شود، قصد دهه محقق نمی شود.)

 مقام معظم رهبری:
قصد خروج از محل اقامت به اندازه کمتر از مسافت شرعی اگر به صدق اقامت ده روز ضرر نزند مثل بيرون رفتن از آن جا به مدت چند ساعت از روز يا شب برای يک بار يا چند بار به شرطی که مجموع ساعات خروج از شش، هفت ساعت بيشتر نشود، در اين صورت، قصد خروج به قصد اقامت لطمه نمی زند و تشخيص اين که مقصدی که قصد رفتن به آن جا را دارد، آيا داخل در محل اقامت هست يا خير، موکول به نظر عرف است.

 آیت الله بهجت:
چنانچه قسمت عمده ی روز در محل اقامت باشد و شب را در محل اقامت بسر برد کافی است و نمازش تمام است هر چند هر روز برود روزه اش صحیح است.

 آیات عظام تبریزی، خوئی:
اگر مدت رفت و آمدنش مثلاً به اندازه ی 1 الی 2 ساعت است که در نظر عرف با اقامت 10 روز منافات ندارد، نماز را تمام بخواند و روزه اش صحیح است و اگر مدت از این بیشتر باشد احتیاطاً بین شکسته و تمام جمع نماید و اگر تمام یا بیشتری از روز باشد نمازش شکسته است.

 آیت الله سیستانی:
اگر مدت رفت و آمدنش به اندازه ای باشد که در نظر عرف با اقامت 10 روز منافات ندارد(مثلا نصف یک روز خارج شده و برگردد) باید نماز را تمام بخواند و روزه اش صحیح است و اگر منافات داشته باشد (مانند رفتن در تمام یک روز یا تمام یک شب) باید نماز را شکسته به جا آورد.

 آیت الله شبیری زنجانی:
اگر از اول قصد داشته باشد در بین ده روز از آن محل و اطراف آن که عرفاً جزء محل به حساب می آید؛ خارج شود، چنانچه خوابگاهش در این محل باشد کافی است و لازم نیست تصمیم داشته باشد در روز یا اوایل شب به محل برگردد و اگر بخواهد هر روز نیز به خارج محل برود مانعی ندارد.

 آیات عظام صافی گلپایگانی، گلپایگانی:
اگر از اول قصد بیرون رفتن از آن محل و توابع آن را داشته باشد، هر چند به حد ترخص نرسد باید شکسته بخواند.

 آیت الله فاضل لنکرانی:
اگر 1 ساعت یا 2 ساعت و لو در همه ی 10 روز برود و برگردد باید نماز را تمام بخواند و روزه صحیح است.

 آیت الله وحید خراسانی:
مسافرى كه مى خواهد ده روز در محلّى بماند ، اگر از اوّل قصد داشته باشد كه در بين ده روز به اطراف آن جا ـ كه به قدر حدّ ترخّص تا كمتر از چهار فرسخ دور باشد ـ برود ، در صورتى كه مدّت رفت و آمدش به اندازه اى باشد كه در نظر عرف با اقامت ده روز او در آن محلّ منافات نداشته باشد، (مانند يك يا دو ساعت) بايد نماز را تمام بخواند ، و اگر مدّت بيشتر از اين باشد ، در صورتى كه تمام روز يا شب باشد نمازش شكسته است ، و در غير اين صورت بنابر احتياط واجب نماز را هم تمام و هم شكسته بخواند.

  منابع
  العروة الوثقی، ج1، ص725، قواطع السفر، م8 / تحریر الوسیلة، ج1، ص735، م7 / تحریر المسائل مقام معظم رهبری، کتاب الصلاة، قصد الاقامة عشرة أیام، ص243، م823 / صراط النجاة آیات عظام تبریزی، خوئی، ج1، س861 و 863 / منهاج الصالحین آیات عظام تبریزی، خوئی، سیستانی، وحید خراسانی، ج1، قواطع السفر، م930 / ملحقات کتاب منهاج الصالحین آیت الله سیستانی، ص57، س183 / المسائل الشرعیة، صلاة المسافر، قواطع السفر، ص298، م1347 / هدایة العباد آیت الله صافی گلپایگانی، ج1، قواطع السفر، ص199 / هدایة العباد آیت الله گلپایگانی، ج1، ص235، م1159 / توضیح المسائل مراجع، ج1، ص718، م1338 / استفتائات امام خمینی، ج1، قصد اقامت، ص225، س327 / اجوبة الاستفتائات، ص142، س656 و  ص145، س665 / رساله آموزشی مقام معظم رهبری، ج1، درس53، نماز های یومیه (19)، نماز مسافر «3»، ص ۲۲۲، م ۳/ منتخب المسائل مقام معظم رهبری، ص ۳۵م ۱۵۳