برای پاک شدن و توبه از گناه زنا چه کار باید کرد ؟

باسلام خدمت شما پرسشگر محترم اظهار پشيماني در پيشگاه الهي دستور خاصي ندارد. مهم عزم بر ترک گناه و ندامت و پشيماني دروني است . زنا از گناهان کبيره و بزرگ است که در تمام اديان الهي حرام اعلام شده و بر انجام آن عذاب الهي وعده داده شده است. زناکار به عنوان شخص تجاوز گر از حريم الهي معرفي شده است. اما گناه هر چه بزرگ باشد ، باز به جهت بزرگي و عظمت رحمت و بخشش الهي ، بخشيده خواهد شد. البته اگر توبه واقعي نمايد و از صميم قلب پشيمان بوده و قصد انجام دوباره آن را نداشته باشد ، به خصوص اگر کسي به غفلت يا در اثر فريب به اين عمل زشت مبتلا شده باشد . در هر حال انسان بايد سعي کند که فريفته نشود و در دام فريب کار نيفتد . در غير اين صورت او به اندازه همين غفلت مقصر خواهد بود ، اما اين ها هيچ کدام نبايد موجب يأس و نا اميدي از رحمت خدا شود. در قرآن کريم، پروردگار 91 بار به عنوان غفور (بسيار آمرزنده) و 5 بار به عنوان غفار (بسيار بخشنده) ياد شده ، بيش از 80 بار از توبه و بازگشت به سوي خدا و قبولي توبه، سخن به ميان آمده است. همه اين‌ها حکايت از دامنه گسترده رحمت و مغفرت حق تعالي و قبولي توبه توبه کنندگان دارد. در آيه سوره نساء مي‌فرمايد: «هر کسي کار بدي انجام داده يا به خود ستم روا داشته» (اگر) از خداوند طلب آمرزش کند، خدا را آمرزنده و مهربان خواهد يافت». يأس و نا اميدي از لطف و رحمت بي پايان و بي کرانه حق تعالي چرا؟اين سخن خدا است که به پيامبر فرمود: « از قول من به مردم بگو: اي بندگان من! اي کساني که (با بدي‌ها و گناهان) بر خود ستم روا داشتيد، از رحمت خداوند نااميد نشويد (و بدانيد که در صورت توبه کردن) خدا همه گناهان را مي‌آمرزد، چه اين که او بسيار آمرزنده و مهربان است».(1) اين آيه اميد بخش‌ترين‌، آيات قرآن مجيد براي گناهکاران‌ است . در اين آيه خداوند با نهايت لطف و محبت ،آغوش رحمت خود را به روي همه باز کرده‌; بنابراين با توبه ،خدا از انسان راضي و فرد در پيشگاه وي عزيز و محبوب مي‌گردد. آنان که از روي عناد و لجاجت، عصيان با پروردگار هستي نکرده‌اند، يا بر آن موضع نيستند، بلکه گناه آنان از روي جهل و سهو و پيروي هواي نفس و غلبه نفس اماره و مقتضيات جواني آنان بوده و سپس توبه حقيقي کرده‌اند، چرا مأيوس شوند؟ يأس از رحمت الهي، از گناهان کبيره و در رديف کفر قرار دارد! توبه کننده، محبوب خداست. قرآن کريم فرموده: « ان الله يحب التّوابين؛(2) خداوند توبه کنندگان را دوست دارد». لطف خدا به بنده آن قدر زياد است که امام صادق‌ (ع)فرمود: خداوند به داود نبي وحي کرد : بنده مؤمن من اگر مرتکب گناهي شد، ولي پشيمان گشت و توبه نمود و در وقت ياد آوري آن گناه از من حيأ نمود ، علاوه بر اين گناه او را مي‌آمرزم ،آن را به حسنه تبديل مي‌کنم و من خداي ارحم الراحمين هستم‌ (3) توبه که به معني پشيماني واقعي از معصيت است ، موجب بخشش گناه شده و صفحه قلب را از آلودگي پاک و تيرگي را مبدّل به روشنايي مي سازد. گناه هر چه باشد ، قابل توبه است و توبه از آن در درگاه الهي پذيرفته مي شود ،به شرط آن که توبه حقيقي باشد ؛يعني انسان از عمق دل توبه کرده باشد. مکتب تربيتي اسلام تمام آلودگان به گناه را دعوت مي کند که براي اصلاح خويش و جبران گذشته، از در توبه (که راه رحمت الهي است) وارد شوند و سعادت خود را باز يابند. امام زين العابدين(ع) در مناجات زيباي خود مي فرمايد: معبود من ! کسي هستي که به روي بندگانت دري به سوي عفو گشوده‏ و نامش را توبه نهاده‏ و فرموده‏اي : باز گرديد به سوي خدا و توبه کنيد، توبه خالص. حال که اين در رحمت باز است ،عذر کساني که از آن غافل شوند و توبه نکنند چيست؟ . توبه هرگاه واقعي باشد و از اعماق جان برخيزد و انسان از کرده خويش پشيمان شود ،مقبول درگاه خدا مي شود و آثار و برکات توبه نمايان مي گردد. توبه کار واقعي خود را از مجالس گناه دور مي دارد و از عواملي که گناه را وسوسه و تداعي مي کند، برحذر مي باشد .او خود را در پيشگاه خدا شرمنده مي بيند و همواره در صدد کسب رضاي او مي باشد. خداوند نه تنها توبه را مي پذيرد، بلکه توبه کار واقعي را دوست دارد. قبلا نيز اشاره شد : اظهار پشيماني در پيشگاه الهي دستور خاصي ندارد. مهم عزم بر ترک گناه و ندامت و پشيماني دروني است . اسلام درهاي توبه و استغفار و کفارات را به روي گناهکاران گشوده است. وقتي با خدا خلوت کردي و به دعا و مناجات مشغول شدي، گناهان و معصيت‏هاي گذشته خود را به ياد آور . به زبان اعتراف و اقرار کن . از خدا عفو و مغفرت طلب نما. امام باقر(ع) فرمود: واللَّه ما ينجو من الذّنب ألاّ من أقربه؛(4) سوگند به خدا! جز آن که به گناه اقرار کند، نجات نيافت قرآن مجيد با بيان لطيف خود گناهکاران را به سوي خدا دعوت مي‌کند . به آن ها قول مي‌دهد که مي‌توانند خود را از زندگي گذشته به کلي جدا کنند و زندگي نو را آغاز نمايند.(5) اين آيه نويد مي‌دهد راه به روي همه باز است. جنايتکار معروف تاريخ اسلام و قاتل حمزه سيدالشهدا هنگامي که مي‌خواست مسلمان شود، مي‌ترسيد که توبه‌اش پذيرفته نشود؛ زيرا گناه او بسيار سنگين بود. جمعي از مفسران مي‌گويند: دستور توبه، درهاي رحمت الهي را به روي گشود.(6) بر اين اساس در اسلام يأس از رحمت الهي مردود اعلام شده و آن را از گناهان بزرگ شمرده‌اند. قرآن مجيد مي‌فرمايد: «نااميد از رحمت الهي نمي‌شود مگر کسي که کافر است».(7) گناهکار هر قدر آلوده باشد، نبايد خود را از فيض رحمت الهي نااميد بداند. لقمان به فرزندش مي‌گويد: «به خدا چنان اميدوار باش که اگر گناه جن و انس را بياوري، به تو رحم کند».(8) بر اساس روايات، توبه آثار گناهان را محو مي‌کند . در اين صورت دغدغه‌اي براي گناهکار باقي نمي‌ماند. امام باقر(ع)مي فرمايد: «التائب من الذنب کمن لا ذنب له؛(9) کسي که از گناه توبه کند، مانند کسي است که گناه نکرده باشد». در صورت تحقق توبه از انسان شکي نيست که خداوند آن را مي‌پذيرد. اين بشارت را خداوند در قرآن داده است: «هو الّذي يقبل التوبة عن عباده و يعفو عن السيئات؛(10) خدا است که توبه بندگانش را مي‌پذيرد و گناهان آنان را عفو مي‌نمايد». مناسب است کسي که مي‏خواهد توبه کند دعاهاي توبه‏اي را که از ائمه معصومين وارد شده‏ است، به ويژه دعاهاي صحيفه سجاديه، مخصوصاً دعاي 31 و يا مناجات خمسْ عشر، به‏ خصوص مناجات تائبين را بخواند. پي‌نوشت‌ها: 1. زمر (39) آيه 53. 2. بقره (2) آيه 222. 3.بحارالانوار، علامه مجلسي‌، ج 6، ص 28. 4.نورالثقلين، ج 4، ص 157. 5. زمر (39) آيه 53 6. اقتباس از تفسير نمونه، ج 19، ص 502 7. يوسف (12) آيه 87. 8. اصول کافي، ج 3، ص 109. 9. همان، ج 4، ص 168. 10. شورى (42) آيه 25. موفق و پيروز باشيد.