به مناسبت پنجم شوال ، سالروز ورود جناب مسلم بن عقیل -علیه السلام- به کوفه

5 شوال سال60 هجري قمري: ورود مسلم بن عقيل علیه السلام به كوفه.

پس از دعوت كوفيان از امام حسين علیه السلام و ارسال نامه هاي بي شمار براي وي و درخواست از آن حضرت جهت رفتن به كوفه و بر عهده گرفتن رهبري قيام بر ضد يزيد بن معاويه، آن حضرت، پسرعمويش مسلم بن عقيل علیه السلام را با نامه اي به سوي كوفيان اعزام كرد.

مسلم بن عقيل علیه السلام در پانزدهم ماه مبارك رمضان سال 60 قمري از مكه معظمه خارج گرديد و از آن جا به مدينه منوره رفت و پس از تجديد ديدار با خانواده خويش و زيارت قبر شريف پيامبراکرم -صلی الله علیه و آله و سلم- و وداع با آن مضجع مطهر، به سوي كوفه حركت كرد و در روز پنجم شوال همان سال وارد شهر عظيم كوفه گرديد(1) و در خانه مختار بن ابي عبيده ثقفي، كه از شيعيان مبارز و از مخالفان سرسخت بني اميه بود، سكونت گزيد. شيعيان مخلص و انقلابيون كوفه، كه از حضور مسلم بن عقيل علیه السلام، به عنوان نماينده و سفير امام حسين -علیه السلام- در اين شهر آگاه شدند، دسته دسته به سوي وي شتافته و به وي خير مقدم گفتند.

هنگامي كه گروهي از آنان در حضور مسلم -علیه السلام- اجتماع مي كردند، وي نامه امام حسين -علیه السلام- را براي آنان مي خواند و مردم به خوبي گوش فرا داده و از شوق ديدار قريب الوقوع آن حضرت، گريه مي كردند.

پس از آمادگي نسبي مردم، مسلم بن عقيل -علیه السلام- از آنان براي امام حسين -علیه السلام- بيعت گرفت و تعداد هيجده هزار تن از انقلابيون كوفه، در نخستين روزهاي ورود مسلم، با وي بيعت كردند. مسلم بن عقيل -علیه السلام-، نامه اي به محضر امام حسين -علیه السلام- نوشت و آن حضرت را از وضعيت كوفه و بيعت مردم با وي، با خبر گردانيد و از امام حسين -علیه السلام- درخواست نمود، كه به سوي كوفه حركت كند، تا شخصاً رهبري مردم را بر عهده گيرد.

از آن سو، هواداران بني اميه و طرفداران يزيد بن معاويه، همانند عبدالله بن مسلم حضرمي، عمارة بن عقبه و عمر بن سعد، كه از صاحب نفوذان كوفه بودند، براي يزيد بن معاويه، نامه هايي به شام ارسال كرده و او را از وضعيت كوفه و بيعت شيعيان با مسلم بن عقيل -علیه السلام- آگاه نمودند و از وي درخواست كردند كه به جاي نعمان بن بشير، عامل وي در كوفه، كه با قيام مسلم بن عقيل -علیه السلام- برخورد جدي نمي كند، شخص ديگري بفرستد كه داراي عزمي قوي و اراده اي راسخ باشد و در برخورد با مخالفان حكومت، شدت و خشونت به خرج دهد.

يزيد بن معاويه، پس از مطالعه نامه هواداران خود در كوفه و مشورت با سرجون مسيحي، تصميم گرفت عبيدالله بن زياد، عامل خويش در بصره را با حفظ سمت، به حكومت كوفه نيز منصوب كند، تا با قساوت و شدتي كه در وي وجود دارد، قيام مسلم بن عقيل علیه السلام و شيعيان و محبان اهل البيت علیه السلام را در كوفه سركوب كند.(2)

پی نوشت:
1- وقايع الأيام (شيخ عباس قمي)، ص 69
2- الارشاد (شيخ مفيد)، ص 381

(منبع:برگرفته از پایگاه اطلاع رسانی دانش آموختگان جامعةالمصطفی العالمیة به آدرس :
http://ur.alumni.miu.ac.ir/index.aspx?fkeyid=&siteid=205&pageid=38219)