عبارت اول درست است با اين توضيح که صرف خطور گناه به ذهن مادامي که بروز و ظهور نيافته گناه نيست و باعث مجازات نمي شود اما اگر اين فکر صرف يک فکر نباشد بلکه برنامه ريزي براي انجام يک گناه باشد و يا باعث تحريک به سمن گناه شود، خود گناه محسوب مي شود. اما اين که فرموده ايد اگر اين طور است چطور ريا حرام، ريا هم مادامي که در عمل ظاهر نشده گناه نيست، مثلاً کسي دوست دارد ديگران به خاطر نماز خواندن او را تشويق کنند اما وقتي نماز مي خواند اين ميل و رغبتش را کنترل مي کند يعني نمي گذارد اين ميل در کيفيت نماز خواندنش تاثير بگذارد، اينجا هم سخن گفته شده در سوال صادق است يعني چون بروز نيافته گناه نيست و مجازاتي ندارد. براي آموختن احکام و مسائل شرعي مطالعه کتاب « آموزش فقه مطابق با فتاواي سيزده تن از مراجع معظم تقليد?» نوشته محمدحسين فلاحزاده و در زمينه عقايد مطالعه آثار اعتقادي شهيد مطهري و در زمينه اخلاق مطالعه کتاب اخلاق معاشرت نوشته جواد محدثي توصيه مي شود.
نظر خودتان را ارسال کنید