براي اعجاز قرآن سه وجه بيان شده است: اعجاز لفظي، محتوايي و اعجاز از نظر آورنده آن. 1. اعجاز لفظي قرآن در دو قسمت است: الف. اعجاز بلاغي: شيوه بيان قرآن بهگونهاي است که کلام هيچ بشري حتي رسول اکرم(ص) با آن قابل مقايسه نيست و از اين جهت دانشمندان گفتهاند: عملکرد کساني که به بهانه جلوگيري از اشتباه حديث پيامبر(ص) با قرآن، از کتابت آن منع کردهاند، قابل قبول و توجيه نيست. ب. اعجاز عددي: امروزه با پيشرفت علوم و به کارگيري کامپيوتر سعي شده است ارتباطات عددى خاص ميان الفاظ و حروف قرآن نشان داده شود که امکان ندارد چنين روابطي در کلام بشري باشد. 2. اعجاز محتوايي قرآن که در چند قسمت مطرح ميشود: الف. عدم وجود اختلاف در قرآن. ب. اخبار غيبي که نسبت به برخي افراد يا برخي وقايع دقيقاً به وقوع پيوسته است. ج. علوم و معارف قرآني. قرآن حاوي علوم و معارفي است که لااقل در آن زمان هيچ بشري نميتوانسته به آنها دست يابد. اين معارف شامل نکات عميق عرفاني فلسفي عقلي و... است. د. عجز از ابطال علوم و معارفي که در قرآن است. درستي معارف قرآن پس از گذشت سالها هنوز بر جاي خود باقي است. 3. اعجاز از نظر آورنده آن: حضرت رسول اکرم(ص) فردي امّي بوده پس چگونه مي تواند در جزيره العرب که مردمش بيگانه از دانش و فرهنگ بودهاند چنين کتابي از پيش خود بياورد. منابع: 1. ثامنى، سيد مصطفى، وجوه اعجاز قرآن(مجموعه مقالات دومين کنفرانس تحقيقاتى علوم و مفاهيم قرآنکريم، دارالقرآن قم)، ص 168 – 178 2. ابوريه، محمود، اضواء على السنه المحمديه، ص 42 3. هادوى تهرانى، مهدى، مبانى کلامى اجتهاد، ص 47 - 51
نظر خودتان را ارسال کنید