باسلام خدمت شما پرسشگر محترم
در حقيقت «شريک القرآن» به معناى «همپا و همراه بودن با قرآن» است.
خواندن امام زمان (عليهالسلام) با تعبير زيبا و گرانسنگ «شريکالقرآن» برگرفته از سخنان ائمه معصومين عليهمالسلام است. اين تعبير در چند زيارت معتبر خطاب به امام حسين و حضرت مهدى عليهما السلام وارد گرديده است:
«السلام عليک يا امينالرحمان، السلام عليک يا شريکالقرآن» (بحار، ج97، ص336)
«السلام عليک يا صاحبالزمان، السلام عليک يا خليفة الرحمان، السلام عليک يا شريک القرآن، السلام عليک يا قاطع البرهان» (مفاتيحالجنان، جامعالزيارت)
ازطرفى چون تعبير «شرکاءالقرآن» در زيارت مجموعه ائمه معصومين (عليهمالسلام ) مورد استفاده قرار گرفته، يقينا مفرد آن «شريکالقرآن» در مورد شخصيت ممتاز اين سلسله، يعنى حضرت مهدى (عليهالسلام) صادق خواهد بود.
علاوه بر اين، اگر «شريکالقرآن» بودن به معناى «همپا و همراه بودن با قرآن» باشد، کلام جاودانه پيامبر ،صلىالله عليه و آله، بر آن دلالت دارد که فرمود:
«من کتاب خدا و خاندان خودم را به عنوان دو وديعت گرانبها در بين شما باقى مىگذارم، تا زمانى که به آن دو چنگزده باشيد، هرگز گمراه نخواهيد شد.»
اگر عترت و خاندان معصوم پيامبر صلى الله عليه و آله قرين قرآن و همراه و همپاى آن شمرده شدهاند، به يقين در روزگار ما اين عنوان در وجود شريف تنها باقيمانده آنان، امام زمان عليهالسلام تجلى مىيابد. تنها او است که در اين دوران هميشه با قرآن و در کنار قرآن بوده و خواهد بود. اگر قرار باشد امت اسلام به حفظ امانت هاى پيامبر بزرگوار خويش پايبند باشند بايد در ضمن تمسک به قرآن، همواره به ولاى شريک القرآن، حضرت مهدى عليهالسلام نيز متمسک باشند.
اگر «شريکالقرآن» بودن، ناظر به نقش امام زمان عليهالسلام در استمرار و ادامه حيات قرآن باشد، باز هم شواهدى در روايات و زيارات وجود دارد، که از آن جمله است:
«اللهم جدد به ماامتحى من دينک و احى به ما بدل من کتابک» (صلوات ابوالحسن ضراب اصفهانى، مفاتيح الجنان، ص103)
خدايا آنچه از دينت به نابودى گراييده، به وسيله او تجديد فرما و آنچه از کتابت دگرگونى و تبديل پذيرفته به وسيله او احيا کن.
«... و احى بوليک القرآن» ( مفاتيح ، زيارت امام زمان، عليهالسلام)
و قرآن را به ولى خويش - امام زمان عليهالسلام حياتى دوباره بخش.
«و احى به ميت الکتاب والسنة» (همان)
خداوندا! امام زمان عليهالسلام، را احياگر قرآن و سنت پيامبر صلى الله عليه و آله، قرار ده.
با توجه به اين که اين زيارت ها و دعاها برگرفته از کلام معصومين عليهمالسلام، و حتى برخى از آن ها وارد شده از ناحيه مقدسه خود امام زمان عليهالسلام است، نشانگر نقش قطعى آن بزرگوار در حيات قرآن و آثار حياتبخش آن است، که خود مىتواند جلوهاى ديگر از «شريکالقرآن» بودن به شمار آيد.
و...
موفق و پيروز باشيد.
نظر خودتان را ارسال کنید