شكيات نماز

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
جدول شكيات نداريم اما احكام آن ها را براي تان ارسال مي كنيم :
شكيات نماز 23 قسم است: هشت قسم آن شك هائى است كه نماز را باطل مى كند و به شش قسم آن نبايد اعتنا كرد، و نه قسم ديگر آن صحيح است.
شك هاى باطل

اول ـ شك در شماره ركعت هاى نماز دو ركعتى مثل نماز صبح و نماز مسافر، ولى شك در شماره ركعت هاى نماز مستحب دو ركعتى و نماز احتياط نماز را باطل نمى كند.
دوم ـ شك در شماره ركعت هاى نماز سه ركعتى.
سوم ـ آن كه در نماز چهار ركعتى شك كند كه يك ركعت خوانده يا بيش تر.
چهارم ـ آن كه در نماز چهار ركعتى پيش از تمام شدن سجده دوم، شك كند كه دو ركعت خوانده يا بيش تر (تفصيل اين مسأله در صورت چهارم در مسأله 1208).
پنجم ـ شك بين دو و پنج يا دو و بيش تر از پنج.
شـشم ـ شك بين سه و شش يا سه و بيش تر از شش.
هفتم ـ شك در ركعت هاى نماز كه نداند چند ركعت خوانده است.
هشتم ـ شك بين چهار و شش يا چهار و بيش تر از شش، پيش از تمام شدن سجده دوم. ولى اگر بعد از سجده دوم شك بين چهار و شش يا چهار و بيش تر از شش براى او پيش آيد، احتياط واجب آنست كه بنابر چهار بگذارد و نماز را تمام كند، بعد از نماز دو سجده سهو به جا آورد و نماز را هم دوباره بخواند. مى تواند هم نماز را بشكند و از سر بگيرد.
مسأله 1175 ـ اگر يكى از شك هاى باطل براى انسان پيش آيد ،مى تواند نماز را به هم بزند، بهتر آنست كه به قدرى فكر كند كه صورت نماز به هم بخورد، يا از پيدا شدن يقين يا گمان نا اميد شود.

شك هائى كه نبايد به آن ها اعتنا كرد:
اول ـ شك در چيزى كه محل آوردن آن گذشته است، مثل آن كه در ركوع شك كند كه حمد را خوانده يا نه.
د و م ـ شك بعد از سلام نماز.
ســوم ـ شك بعد از گذشتن وقت نماز.
چهارم ـ شك كثير الشك ،يعنى كسى كه زياد شك مى كند.
پنجـم ـ شك امام در شماره ركعت هاى نماز، در صورتى كه مأموم شماره آن ها را بداند و همچنين شك مأموم در صورتى كه امام شماره ركعت هاى نماز را بداند.
ششـم ـ شك در نماز مستحبى
شك هاى صحيح
مسأله 1208 ـ در نه صورت، اگر در شماره ركعت هاى نماز چهار ركعتى، شك كند، بايد فوراً فكر نمايد. پس اگر يقين يا گمان به يك طرفِ شك پيدا كرد، همان طرف را بگيرد و نماز را تمام كند. وگرنه به دستورهائى كه گفته مى شود، عمل نمايد و آن نه صورت از اين قرار است:
اول ـ آن كه بعد از سر برداشتن از سجده دوم شك كند دو ركعت خوانده يا سه ركعت، كه بايد بنا بگذارد سه ركعت خوانده و يك ركعت ديگر بخواند و نماز را تمام كند، و بعد از نماز يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته به دستورى كه بعداً گفته مى شود به جا آورد.
دوم ـ شك بين دو و چهار بعد از سر برداشتن از سجده دوم كه بايد بنا بگذارد چهار ركعت خوانده و نماز را تمام كند، بعد از نماز دو ركعت نماز احتياط ايستاده بخواند.
سوم ـ شك بين دو و سه و چهار بعد از سر برداشتن از سجده دوم كه بايد بنا بر چهار بگذارد، بعد از نماز دو ركعت نماز احتياط ايستاده و بعد دو ركعت نشسته به جا آورد.
چهارم ـ شك بين چهار و پنج بعد از سر برداشتن از سجده دوم كه بايد بنا بر چهار بگذارد و نماز را تمام كند، بعد از نماز دو سجده سهو به جا آورد، ولى اگر بعد از گفتن ذكر، و پيش از سر برداشتن از سجده دوم، يكى از اين چهار شك، براى او پيش آيد ،بنابر احتياط واجب بايد به دستور همان شك عمل كند، و نماز را هم دوباره بخواند.
پنجم ـ شك بين سه و چهار، كه در هر جاى نماز باشد، بايد بنابر چهار بگذارد و نماز را تمام كند، بعد از نماز يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته به جا آورد.
ششم ـ شك بين چهار و پنج در حال ايستادن كه بايد بنشيند و تشهد بخواند و نماز را سلام دهد و يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته به جا آورد، بنا بر احتياط واجب بايد دو سجده سهو هم براى قيام بيجا بنمايد.
هفتم ـ شك بين سه و پنج در حال ايستادن كه بايد بنشيند و تشهد بخواند و نماز را سلام دهد، دو ركعت نماز احتياط ايستاده به جا آورد. بنابر احتياط واجب بايد دو سجده سهو هم براى قيام بيجا بنمايد.
هشتم ـ شك بين سه و چهار و پنج در حال ايستادن، كه بايد بنشيند و تشهد بخواند و بعد از سلام نماز، دو ركعت نماز احتياط و بعد دو ركعت نشسته به جا آورد . بنابر احتياط واجب بايد دو سجده سهو هم براى قيام بيجا بنمايد.
نهم ـ شك بين پنج و شش در حال ايستادن كه بايد بنشيند و تشهد بخواند و نماز را سلام دهد، دو سجده سهو به جا آورد، و بنابر احتياط واجب بايد دو سجده سهو ديگر براى ايستادن بيجا بنمايد.
مسأله 1209 ـ اگر يكى از شك هاى صحيح براى انسان پيش آيد و به وظيفه شك عمل ننمايد، بلكه از سر بگيرد ،چنانچه پيش از انجام كارى كه نماز را باطل مى كند ،مثل رو گرداندن از قبله، نماز را از سر گيرد ،نماز دومش هم باطل است. اگر بعد از انجام كارى كه نماز را باطل مى كند، مشغول نماز شود ،نماز دومش صحيح است.
مسأله 1210 ـ اگر يكى از شك هائى كه نماز احتياط براى آن ها واجب است در نماز پيش آيد، چنانچه انسان نماز را تمام كند و بدون خواندن نماز احتياط نماز را از سر بگيرد. پس اگر پيش از انجام كارى كه نماز را باطل مى كند، نماز را از سر گرفته ،نماز دومش هم باطل است، اگر بعد از انجام كارى كه نماز را باطل مى كند، مشغول نماز شده، نماز دومش صحيح است.
مسأله 1211 ـ وقتى يكى از شك هاى صحيح براى انسان پيش آيد، چنانكه گفته شد، بايد فوراً فكر كند، ولى اگر چيزهائى كه به واسطه آن ها ممكن است يقين يا گمان به يك طرف شك پيدا شود، از بين نمى رود، چنانچه كمى بعد فكر كند، اشكال ندارد، مثلاً اگر در سجده شك كند ،مى تواند تابعد از سجده فكر كردن را تأخير بيندازد.
مسأله 1212 ـ اگر اول گمانش به يك طرف بيش تر باشد، بعد دو طرف در نظر او مساوى شود، بايد به دستور شك عمل نمايد. اگر اول دو طرف در نظر او مساوى باشد و به طرفى كه وظيفه اوست بنا بگذارد، بعد گمانش به طرف ديگر برود، بايد همان طرف را بگيرد و نماز را تمام كند.
مسأله 1213 ـ كسى كه نمى داند گمانش به يك طرف بيش تر است يا هر دو طرف در نظر او مساويست، بايد طبق حالت سابق خود عمل نمايد.
مسأله 1214 ـ اگر بعد از نماز بداند كه در بين نماز حال ترديدى داشت كه مثلاً دو ركعت خوانده يا سه ركعت و بنا را به سه گذاشته، ولى نداند كه گمانش به خواندن سه ركعت بوده، يا هر دو طرف در نظر او مساوى بوده، بايد نماز احتياط را بخواند.
مسأله 1215 ـ اگر موقعى كه تشهد مى خواند، يا بعد از ايستادن شك كند كه دو سجده را به جا آورد يا نه، و در همان موقع يكى از شك هائى كه اگر بعد از تمام شدن دو سجده اتفاق بيفتد صحيح مى باشد، براى او پيش آيد، مثلاً شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت ،چنانچه به دستور آن شك عمل كند ،نمازش صحيح است.
مسأله 1216 ـ اگر پيش از آن كه مشغول تشهد شود، يا پيش از ايستادن، شك كند كه دو سجده را به جا آورده يا نه، و در همان موقع يكى از شك هائى كه بعد از تمام شدن دو سجده صحيح است، برايش پيش آيد ،نماز باطل است.
مسأله 1217 ـ اگر موقعى كه ايستاده بين سه و چهار يا بين سه و چهار و پنج شك كند و يادش بيايد كه دو سجده از ركعت پيش به جا نياورده، نمازش باطل است.
مسأله 1218 ـ اگر شك او از بين برود و شك ديگرى برايش پيش آيد، مثلاً اول شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت، بعد شك كند كه سه ركعت خوانده يا چهار ركعت، بايد به دستور شك دوم عمل نمايد.
مسأله 1219 ـ اگر بعد از نماز شك كند كه در نماز مثلاً بين دو و چهار شك كرده يا بين سه و چهار، واجب است كه به دستور هر دو عمل كند، بنابر احتياط واجب نماز را هم دوباره بخواند. مى تواند كه نماز را بشكند و بعد از شكستن از سر بگيرد.
مسأله 1220 ـ اگر بعد از نماز بفهمد كه در نماز شكى براى او پيش آمده، ولى نداند از شك هاى باطل بوده يا از شك هاى صحيح و اگر از شك هاى صحيح بوده ،كدام قسم آن بوده است، بايد دو ركعت نماز احتياط ايستاده، و دو ركعت نشسته و دو سجده سهو به جا آورد، و نماز را هم دوباره بخواند و مى تواند كه نماز را بشكند و بعداً از سر بگيرد.
مسأله 1221 ـ كسى كه نشسته نماز مى خواند، اگر شكى كند كه بايد براى آن يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته بخواند، بايد دو ركعت نشسته به جا آورد، اگر شكى كند كه بايد براى آن دو ركعت نماز احتياط ايستاده بخواند، بايد دو ركعت نشسته به جا آورد.
مسأله 1222 ـ كسى كه ايستاده نماز مى خواند، اگر موقع خواندن نماز احتياط از ايستادن عاجز شود، بايد مثل كسى كه نماز را نشسته مى خواند و حكم آن در مسأله پيش گفته شد، نماز احتياط را به جا آورد.
مسأله 1223 ـ كسى كه نشسته نماز مى خواند، اگر موقع خواندن نماز احتياط بتواند بايستد، بايد به وظيفه كسى كه نماز را ايستاده مى خواند عمل كند.