بايد ديد فقر در اين روايات به چه معناست، گاهي منظور از فقر، فقر شديد و مذموم نيست، بلکه منظور اين است که فردي مه محب اهل بيت ع است به طور طبيعي واجبات مالي اش را مي پردازد و علاوه بر آن همواره و در هر شرايطي به نيازمندان کمک مي کند، پس به طور طبيعي نمي تواند ثروت اندوزي به معناي عرفي داشته باشد، چون اين فرد ب مالش را در جهت پرداخت واجبات مالي صرف مي کند، يا به انفاق و کمک به نيازمندان مي پردازد و يا در جهت توسعه و رفاه خانواده آن را مصرف مي کند. گاهي اين نوع روايات ناظر به يک زمان و مکان خاص بوده است. مثلاً در يک دوره و در يک مکان خاص نسبت به شيعيان و مواليان و محبين امامان سخت گيري شديد مي شده است و طبيعي است که در اين موقعيت شيعيان و محبين در ترحيم و مضيقه مالي شديد واقع مي شده اند و به طور منطقي دچار فقر مي شده اند. براي دانستن ميزان ارادت و محبت به اهل بيت بايد عملکرد را ديد، به هر ميزان که عملکرد ما به عملکرد اهل بيت ع نزديک است به همان ميزان ارادت و محبت ما نسبت به اهل بيت ع شناخته و دانسته مي شود، ديگر اين که به هر ميزان که نوع نگاه ما به نوع نگاه اهل بيت به عالم هستي، به خداوند، به انسان، به طبيعت، نزديک است به همان ميزان ادارت و محبت ما به اهل بيت ع دانسته مي شود.
نظر خودتان را ارسال کنید