مردم در آخرت به چه دینی مجازات می شوند؟

باسلام خدمت شما پرسشگر محترم در پاسخ چند نکته را متذکر مي شويم: 1- نظر عقلي و متون ديني اسلام، در ميان اديان و مذاهب مختلف موجود در يک زمان، هميشه يک دين حق است؛ و بقيه يا به طور کلي باطل هستند و يا ناقص اند، چون معنا ندارد در ميان اديان و مذاهبي که اختلاف بنيادي و اساسي با هم دارند همه حق باشند و خداوند انسانها را در ميان اين اختلافات، سرگردان و متحير رها کرده باشد. بلکه هميشه يک راه حق است، خداوند هم براي کسانيکه خواهان رسيدن به حق و يافتن به آن بوده باشند وسائل و ابزار رسيدن به آن را در دسترس قرار داده است و ما معتقديم شيعه تنها ديني است که نشانه هاي حقانيت را داراست و از استدلال لازم و کافي براي اثبات آن برخوردار است. 2- در مورد مردمي که (به جهاتي) مذهب حق را درک نکردند ولي به تعبيري مردم خوبي مي باشند، يعني آنچه به نظرشان (بر اساس مباني عقلي و منطقي) حق بوده است پذيرفته اند و بدان عمل نيز نموده اند و امتناع از پذيرش حق نداشته و در پي تحقيق هم بوده اند، دليلي نداريم که اهل نجات نباشند. البته نجات يافتگان بر اساس مراحل کمالي که در اين دنيا طي نموده اند در آخرت نيز داراي درجات و مراتب هستند. براي روشن تر شدن مطلب دو نکته از قرآن را در اينجا يادآوري مي کنيم: نکته اول: قرآن در آيه 46 سوره اعراف مي فرمايد:وَ بَيْنَهُما حِجابٌ وَ عَلَي اْلأَعْرافِ رِجالٌ يَعْرِفُونَ کُلاًّ بِسيماهُمْ وَ نادَوْا أَصْحابَ الْجَنَّةِ أَنْ سَلامٌ عَلَيْکُمْ لَمْ يَدْخُلُوها وَ هُمْ يَطْمَعُونَ.، و در ميان آندو (بهشتيان و دوزخيان) حجابي قرار دارد و بر اعراف مرداني هستند که هر يک از آندو را از سيمايشان مي شناسند و به بهشتيان صدا مي زنند که درود بر شما باد اما داخل بهشت نمي شوند در حالي که اميد آن را دارند. و در تفاسير آمده که منظور از اعراف مکان خاصي است ميان دو قطب سعادت و شقاوت يعني بهشت و دوزخ که همچون حجابي ميان اين دو کشيده شده است. گروهي از اصحاب اعراف آنهايي هستند که آرزوي رفتن به بهشت را دارند اما موانعي همچون آميخته شدن اعمال خوب و بد آنها با هم، جلوگيري مي کنند که آنها وارد بهشت گردند. درباره چنين گروهي وارد شده است که اينان با کمک انسانهاي صالح و پاک مي توانند وارد بهشت گردند.[1] نکته دوم: از نظر قرآن کسانيکه نتوانستند حقيقت را بفهمند و بدان عمل کنند مستضعف فکري اند و مستضعفين فکري دو دسته هستند: اول: کسانيکه راه وصول به حقائق را دارند. دوم: کسانيکه راه وصول به حقائق را ندارند. دسته اول از نظر قرآن مورد مواخذه و عقاب واقع خواهند شد. و دسته دوم از حرکت به سوي جهنم ايمنند زيرا اميد است پروردگار از گناهان آنان در گذرد و خداوند در گذرنده و آمرزنده است.[2] البته در قرآن از دو گروه ديگر يعني مستکبرين که اهل جهنم هستند و مومنين صالح که اهل بهشت هستند، بيشتر سخن به ميان آمده است. پس اينها قواعد کلي است که مي تواند افراد موجود در جامعه را تطبيق نمود. نکته پاياني اينکه ممکن است کساني فکر کنند، آنچه در سعادت انسان موثر است عمل نيکو مي باشد و انديشه نقشي در سعادت انسان ندارد. در حاليکه چنين انديشه اي قانع کننده و صحيح به نظر نمي رسد. آنچه از قرآن بر مي آيد اينست که انديشه صحيح و عمل خوب هر دو انسان را به سر منزل مقصود مي رسانند.«إِلاَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقّ‏ِ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ»[3]انسانها همه در زيانند؛مگر کساني که ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‏اند، و يکديگر را به حق سفارش کرده و يکديگر را به شکيبايي و استقامت توصيه نموده‏اند! گر چه انديشه و عمل هر دو در همديگر تاثير دارند مثلا آنکه مرتکب گناه مي شود و بر اين کار اصرار مي ورزد، سر از تکذيب خدا در مي آورد.ثُمَّ کانَ عاقِبَةَ الَّذينَ أَساؤُا السُّواي‏ أَنْ کَذَّبُوا بِآياتِ اللّهِ وَ کانُوا بِها يَسْتَهْزِؤُنَ.[4]البته اين رشته سر درازي دارد و بحث مفصلي را مي طلبد ولي ما به جهت اختصار فقط به مثالي اکتفاء مي کنيم: انسان در اين دنيا بايد به خدا برسد و مقصد اين است و بس، در اين سفر اگر انسان بخاطر عدم شناخت از مقصد، به اين سمت و سو حرکت نکند و يا فکر کند که بايد از طرف ديگر برود، هر مقدار که تلاش مي کند، از مقصد دورتر مي شود، اما اگر مقصد را درست فهميده و مسير را شناخت، ولي در وسط راه، بخاطر اشتباهاتش مثلا خوابش برد يا مَرکَب و ماشين او پنچر شد، گر چه حرکت او، از نقصان برخوردار است و دير به مقصد مي رسد، اما بالاخره حال و روزش بهتر از شخص اول است. به هر حال راه نجات آن است که هم انديشه و هم عمل درست باشند. و... پي نوشت ها: [1] تفسير نمونه، ج 6، ص 183 تا ص 191- الفکر الخالد في بيان العقايد، ج 2، آيت الله سبحاني، ص 309-318. [2]- معاد شناسي، علامه تهراني، ج 3، ص 47 تا ص 69. [3]- سوره عصر، آيات 2و1. [4]- سوره روم، آيه10. موفق و پيروز باشيد.