چرا باید برای مصائب اهل بیت عزاداری میکنیم

باسلام خدمت شما پرسشگر محترم
شرکت در مراسم مذهبي و عزاداري ها ، ثمرات بسياري دارد از جمله:
1) گريه ذاتاً خوب سبب پالايش روح است؛ که اين پالايش روحي در مجالس عزاداري امام حسين(ع) بيشترين ثمر بخشي را دارد.
2) گريه بر امام حسين (ع) به عنوان تشکر وسپاس از او است؛ که اين پالايش روحي در مجالس عزاداري امام حسين (ع) بيشترين ثمربخشي را دارد و موجب تقويت روحيه شکرگزاري مي شود.
3) امام حسين(ع) از گريه ما بهره مند مي گردد؛ از آنجا که با گريه به رشد معنوي مي رسيم و واسطه اين فيض ياد امام حسين(ع) است درنتيجه به مقامات آن حضرت نيز اضافه مي شود.
4) برخورداري از ثواب و شفاعت؛ با توجه به آنچه که در حقيقت گريه رشد روحاني و تقوا و نيز فلسفه عزاداري امام حسين (ع)‌ مطرح است؛ مي توان گفت حکمت گريه بر ابا عبدالله دو امر مهم و اساسي است که هر يک به نوبه خود اثر وضعي خاصي بر جاي مي گذارند:
يکم.بعد اخلاقي:
چنان که روشن است، گريه ارزشي در فرهنگ شيعي اولاً، گريه اي است که موجب رشد تعالي و رشد روح است و ثانياً سر چشمه آن معرفت است. گريه بر امام حسين(ع) يا به جهت ياد کردن غم و اندوه از دست دادن عاشق حقيقي خداوند متعال است که تجلي گاه اوصاف الهي بود و مومنان، بوي گل را از گلاب او استشمام مي کردند.
و يا به دليل عقب ماندگي روحي و نداشته هاي خود، در مقابل مناقب و فضايل آن بزرگوار و ياران باوفايش است.اگر گريه ما را اين منشاء دور است، بايد بکوشيم اشک و آه خود را به اين سمت سوق دهيم تا بر اثر آن، روحمان تعالي يابد. در حقيقت اين گريه، نشان دادن دردي است که انسان را به حرکت و جوشش وا مي دارد تاخود را به آن درجه از کمالات برساند و اين چنين اشکي انسان ساز است.
دوم. بعد اجتماعي:
اگر گريه بر ابا عبدالله (ع) از سر معرفت باشد و منشاء آن نيز بعد اخلاقي اين حرکت باشد؛ قطعاً اين حزن و اندوه، پس از آنکه موجب تحول دروني انسان گرديد، زمينه را براي تحولات اجتماعي فراهم مي سازد. وقتي گريه بر امام حسين(ع) گريه اي در جهت تعالي روح شد و موجب گرديد که آدمي در فضايل اخلاقي و فردي خود، تامل و تجديد نظر کند؛ قطعاً اين تحول دروني، زمينه را براي ساختن در راستاي اهداف متعالي اسلام فراهم خواهد ساخت.
زماني که انسان متوجه شد که حضرت ابا عبدالله (ع) براي چه، چرا و چگونه دست به قيام زد و آن اثر جاودانه را بر قلم خون، بر صفحه تاريخ نگاشت و با اين معرفت بر اثر گريه درونش متحول گرديد؛ اين تغيير بر عرصه جامعه نيز کشيده مي شود و او مي کوشد تا جلوي فساد و انحراف دين را گرفته و آزادي، جوانمردي و دينداري را نه تنها در روح خود، بلکه در جامعه نيز حکم فرما سازد.
به بيان ديگر، در واقع گريه بر ابا عبدالله (ع)، با يک واسطه زمينه را براي حفظ آرمان هاي آن حضرت و پياده کردن آن فراهم مي سازد و به همين دليل ميتوان گفت: يکي از حکمت هاي گريه بر امام حسين (ع)، ساختن جامعه بر اساس الگوي ارائه شده از سوي او است و شايد مراد از اين که گفته مي شود:« ان الاسلام بدوه محمدي و بقائه حسيني» همين باشد که بقاي مکتب اسلام – خصوصاً تشيع – وام دار گريه بر امام حسين (ع) است.
5)حفظ مکتب اسلام
گريه کردن بر شهيد، زنده نگه داشتن نهضت است. لذا در روايت هست: کسي که (خودش) گريه بکند يا (ديگري را) بگرياند يا خودش را به صورت گريه دار(در آورد) جزايش بهشت است، براي آن است که حتي آن (کسي) که به صورتش ، يک حال حزن مي دهد و صورت گريه دار به خودش مي دهد اين (فرد) دارد نهضت را حفظ مي کند، نهضت امام حسين (ع) را حفظ مي کند بي خود نبود که مامورين ساواک رضاخان، تمام مجالس عزاداري را قدغن کردند رضا خان همچون نبود که (در) اصل و اساس مخالف با اين مسائل بشود، رضا خان مامور بود، مامور بود براي آنهائي که کارشناس بودند آنهائي که ملتفت بودند مسائل را ، دشمن هاي ما که حال ملت ها را مطالعه کرده بودند، مي ديدند که تا اين مجالس هست و تا اين نوحه سراهايِ بر مظلوم هست و تا آن افشاگري ظالم هست، نمي توانند به مقاصد خودشان برسند(1).
6) تطهير جان و تهذيب نفس:
(ازفوائد ديگر) حضور در مراکز مذهبي، اثر شگرف آن در تطهير جان و تهذيب نفس است. قرآن کريم در مورد اين مراکز مي فرمايد: که در آنجا مردماني هستند که تطهير ضمير و صفاي دل را دوست مي دارند.«فيه رجال يحبون ان يتطهروا و الله يحب المتطهرين»(2) (3).
7) آشنائي با جهان بيني و معارف توحيدي و نشر معارف اهل بيت در بين مردم
اگر به هيچ يک از اينها دست نيافت ، دست کم از همنشيني با عالمان بر خوردار مي شود و مشکلاتش را در حضور آنان رفع مي کند يا گرفتار مشکلات تازه نمي شود (4).
(ازجمله ديگر فوائد) شرکت در مراسم مذهبي و عزاداري سالار شهيدان (ع) مي توان به اين فرمايش حضرت امام حسين (ع) (اشاره کرد که) فرمودند:
« من اتانا لم يعدم خصله من اربع: آيه محکمه و قضيه عادله و اخا مستفاداً و مجالسه العلماء» (5).
کسي که به سوي ما بيايد – يعني در مجالس مذهبي حضور يابد- کتاب هاي مربوط به ما را بخواند و سنت و سيرت ما را بياموزد، از (چند ) فائده بهره مند مي شود ( يکي از آنها اينکه) با آيات محکم الهي و جهان بيني و معارف توحيدي آشنا مي شود(6).
8)- آموختن داستان هاي عدالت آموز و تعديل امور و قوا (7).
9) فراگيري آداب دوستي و برادري
« و اخا مستفاداً»
اگر ادراک او در مرحله ي پائين تري بود، هماهنگي اجتماعي و آداب برادري و دوستي و آئين داد و ستد را فرا مي گيرد (8).
10) مجالست با علماء
« و مجالسه العلماء»
اگر به هيچ يک از اينها دست نيافت ، دست کم از همنشيني با عالمان بر خوردار مي شود و مشکلاتش را در حضور آنان رفع مي کند يا گرفتار مشکلات تازه نمي شود (9).
11) نشر معارف اهل بيت در بين مردم
مجالس عزاداري اهل بيت (ع) ، روح معارف را در دل هاي مسلمانان بر مي انگيزد و علوم و دانش ها به برکت اين مجالس، نشر مي گردد و در صورتي که از روي اصول صحيح اجرا شود، مي توان گفت بهترين مدرسه براي مردم عوام است که در آن به انوار حکمت ها به واسطه گفتار عالي پيشوايان آشنا مي شوند و از اين مجالس صدف هاي روشن پيشوايان را دريافت مي دارند و به عبرت هاي گوناگون واقف مي گردند و به احاديث و تفسير و فقه آشنا مي شوند و آنچه را لازم دارند و ناچارند بياموزند، فرا مي گيرند. بلکه اين مجالس تنها مدرسه اي براي عوامِ مردم درتمام شهرهاي اسلامي است (10).
12) بي اهميت جلوه گر شدن مصائب و دردهاي خود
اگر انسان به ياد مصيبت اهل بيت (ع) بيفتد، در مقابل مصائب ديگر ، تسکين پيدا مي کند و در برابر اندوه هاي ديگر تسلي داده مي شود زيرا مصائب ديگر در مقابل مصائب اهل بيت(ع) بي اهميت جلوه مي کند و اگر انسان به ياد مصائب آنها باشد، دردها و رنج هاي خود را فراموش مي نمايد، چنان که در رثاي ائمه (ع) به اين موضوع اشاره شده است:
« انست رزيتکم رزايانا التي
سلفت و هونت رزايانا الآتيه »
يعني اي دودمان پيامبر (ص) ، مصائب شما دردهاي گذشته ما را فراموش ساخت و مصائب آينده ي ما را آسان گردانيد (11).
(البته بايد توجه داشت که ) هر حادثه تلخ و ناگواري را بايد بهانه کرد و براي سالار شهيدان (ع) اشک ريخت، نه آن که افراد داغ ديده، براي تسکين عواطف و احساسات خود آن حضرت را بهانه کنند و براي التيام زخم خويش ، اشک بريزند و ندبه نمايند (چه اينکه) بين اين دو گونه عزاداري فرق وافر است! زيرا محصول يکي، تعزيت براي حضرت امام حسين (ع) است و نتيجه ديگري تسليت براي خود هر چند ممکن است بهانه قرار دادن واقعه جانسوز کربلا هم بي اثر نباشد (12).

پي نوشت ها:
1 - صحيفه ي نور، ج 10، ص 1.
2 - توبه /8.
3 - شکوفائي عقل در پرتو نهضت حسيني، ص 249.
4 - همان، ص 247.
5 - بحار الانوار، ج44 ، ص 195 و شکوفائي عقل در پرتو نهضت حسيني، ص 247.
6 - همان، ص 247.
7 - همان، ص 247.
8 - همان، ص 247 .
9 - همان، ص 247.
10 - فلسفه شهادت و عزاداري، صص 113-114.
11 - همان، ص 115.
12 - شکوفائي عقل در پرتو نهضت حسيني، ص 24 و آئين عزاداري، صص 43-47.
موفق و پيروز باشيد.