چرا بخشش خداوند نصیب حال برادران حضرت یوسف(ع) گردید، با توجه به آن‌که ایشان پس از آزار و ضرب و شتم آن‌حضرت قصد کشتن ایشان را هم داشتند؟

رحمت خداي متعال بسيار گسترده است،[1] و بسياري از گناهان را مي‌بخشد؛ از اين‌رو در مورد پرسش با توجه به اين‌که صاحبان حق نسبت به ستمي که بر آنان رفته بود، گذشت را پيشه ساختند، بخشيدن خدايي که ارحم الراحمين است، عجيب نخواهد بود.
حضرت يوسف(ع) که بيشترين ستم به او روا شده بود، از خودگذشتگي نشان داده و برادرانش را بخشيد.
در اين‌باره قرآن کريم به نقل از يوسف مي‌فرمايد: «او گفت: امروز ملامت و توبيخى بر شما نيست! خداوند شما را مي‌بخشد و او مهربان‌ترين مهربانان است».[2]
بر اساس اين آيه، يوسف(ع) حاضر نبود شرمندگى برادرانش ادامه يابد، و يا اين‌که احتمالاً اين معنا به ذهنشان خطور کند که ممکن است يوسف در صدد انتقام از آنان باشد و با اين عبارات به آنان امنيت و آرامش خاطر داد. سپس براى اين‌که خاطرنشان کند که نه تنها حق او بخشوده شده است، بلکه حق الهى نيز در اين زمينه با اين ندامت و پشيمانى قابل بخشش است، فرمود: خداوند غفور و بخشنده است، و حتى براى اثبات اين ادعا، به اين واقعيت استدلال کرد که پروردگار «ارحم الراحمين» است.[3]
قراين نشان مي‌دهد که پدرشان نيز از آنان گذشت کرده بود، پس حق الناسي بر گردن آنان نبود و استحقاق بخشيده شدن از طرف خدا را نيز داشتند.
آنان به گناه خود اعتراف کردند و از پدر خواستند تا براى ايشان آمرزش طلب کند. گفتند: «پدر! از خدا آمرزش گناهان ما را بخواه، که ما خطاکار بوديم»، [يعقوب(ع)] گفت: «بزودى براى شما از پروردگارم آمرزش مي‌طلبم، که او آمرزنده و مهربان است».[4]

[1]. بقره، 115.
[2]. يوسف، 92.
[3]. مکارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، ج ‏10، ص 63 – 64، تهران، دار الکتب الإسلامية، چاپ اول، 1374ش.
[4]. يوسف، 97 – 98.