هر چند حديث فوق، در کتب متعدد حديثي ذکر شده است، ولي با اين حال از احاديث صحيح و يا موثق ارزيابي نمي شود. در اسلام بين زن و مرد در تقرب به خداوند و گوهر انساني، هيچ تفاوتي وجود ندارد. اگر بين زن و مرد تفاوتي از نظر عقلي باشد، در مورد عقل ابزاري است؛ يعني عقلي که انسان با او بتواند علوم حوزوي و دانشگاهي را فراهم کند تا چرخ دنيا بچرخد؛ لذا نمي گويند متخصص و أعلم، به خدا نزديک تر است، ولي مي گويند أتقي(با تقواترين) به خدا نزديک تر است. از طرف ديگر، زن مي تواند عقل و انديشه انساني خويش را در ظرافت عاطفه و زيبايي گفتار و رفتار ارائه دهد. چنان که مرد موظف است و مي تواند هنر خود را در انديشه انساني و تفکر عقلاني خويش متجلي سازد. نکته ديگري که از حديث مي توان فهميد؛ اين است که عقل ابزاري زن، تحت تأثير زيبايي او قرار مي گيرد، اين بدان معنا است که اگر زني شاغل باشد، قبل از آن همسري دلسوز، مادري مهربان و کدبانويي هنرمند است. و مردي با جمال است که آراسته به علم باشد و با استفاده از تدبير عاقلانه، عنصري مفيد براي خانواده و جامعه اش باشد. منابع: جمشيدي، اسدالله، جستاري در هستي شناسي زن، ص 52، موسسه آموزشي پژوهشي امام خميني، قم، 1388. جوادي آملي، عبدالله، زن در آينه جمال و جلال، ص 255، اسراء، قم، چاپ چهارم، 1378 مطهري، مرتضي، نظام حقوق زن در اسلام، ص 200، صدرا، چاپ 21، قم، 1374.
نظر خودتان را ارسال کنید