سلام وقت بخير اولا اين شعار «علي هيچ گاه حق را فداي مصلحت نکرد» اشتباه است، زيرا حق همان مصلحت است و «مصلحت» نيز همان «حق» است. دوما عمل به مصلحت يعني همان عمل صالح. چقدر در قرآن کريم به «عمل صالح» تأکيد شده است «فَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ کَرِيمٌ» (الحج، 50) سوما اگر امام علي(ع) شمشير غلاف کرده و حتي مقابل ظلم به خويش و همسرشان از نيام نکشيدند، اگر 25 سال سکوت کردند، اگر به رغم آن که حکومتهاي خلفا را بر حق ندانسته به آنها براي اداره بهتر مشورت دادند، اگر در جنگهاي تحميلي صفين، جمل و نهروان دوباره آن شمشير را بيرون کشيدند، همه عين حق و عين مصلحت اسلام و مسلمين بود. و ساير معصومين (ع) نيز همينطور. اما شايان ذکر است که اگر شخصي براي اميال نفساني خود حق را به اسم مصلحت زير پا بگذارد اين عملش مذموم خواهد بود و هيچ گاه مصداق مصلحت ديني نخواهد بود.
نظر خودتان را ارسال کنید