چرا در نماز اول باید رکوع برویم بعد سجده؟

باسلام خدمت شما پرسشگر محترم ابتدا لازم به ذکر است که طبق تصريح قرآن کريم، نماز و روزه در همه اديان الهي وجود داشته است و اختصاص به اسلام ندارد، اما بدون شک کيفيت و شکل نماز ساير اديان با اسلام تفاوت داشته و حال به علت تحريفات چيزي ازآن نماز نمانده ونماز و عبادات آنها بيشتر در قالب دعا مي باشد اما از اين دعاها به نماز و عبادت دارند. پس مي توان بيان داشت که قبل از حضرت محمد صلى الله عليه وآله در آئين حضرت عيسى هم نماز بوده که قرآن از زبان او نقل مى کند که خداوند مرا به نماز سفارش کرده است: «واوصانى بالصلوه» وقبل از او موسى بوده که خداوند به او خطاب مى کند: «اقم الصلوه لذکرى» و قبل از موسى پدر زن او حضرت شعيب بوده که نماز داشته است: «يا شعيب اصلاتک تأمرک» و قبل از همه آنها ابراهيم بوده که از خداوند براى خود و ذريّه اش توفيق اقامه نماز را مى خواند: «ربّ اجعلنى مقيم الصلوه و من ذريّتى» و اين لقمان است که به فرزندش مى گويد: «يا بنىّ اقم الصلوه و أمربالمعروف و انه عن المنکر» پسر من نماز را بپا دار و امر به معروف و نهى از منکر کن. اما کيفيت و شکل و نحوه خواندن نماز يک امر تعبدّي است. پيامبر(ص) که با عالم وحي اتصال و ارتباط داشته، کيفيت آن را براي ما بيان کرده و فرموده: صلّوا کما رأيتموني أصلّي؛( بحارالانوار، ج 85، ص 292.) همان گونه که من نماز ميخوانم، شما نيز بخوانيد، لذا اولين شخصي که به اين صورت نماز خواند پيامبر بود و از صدر اسلام به اين شکل خوانده مي شود. ضمن بايد توجه داشت که عبادت امري توقيفي است يعني بايد از طرف خداوند اعلام و بيان شود و توسط معصومين به ما ابلاغ کردد و نمي توان از طرف خود عبادت و نماز اختراع کرد زيرا ما از آثار اعمال آگاهي درستي نداريم و خداوندي که داناي آشکار و پنهان است وقتي عبادتي را به شکل و محتوا و آداب خاصي براي ما قرار مي دهد بي شک آثار و برکات فراواني در آن است و عاملي موثر و مفيد در مسير کمال و رشد معنوي و تعالي روحي ما است چه از اين آثار خبر داشته باشيم و چه از آن بي خبر باشيم. و در مورد تعداد رکعات نمازها از بعضى روايات چنين استفاده مى‏شود که همه نمازها در ابتدا دو رکعتى بوده است؛ چنان که فضيل گويد: از امام صادق(ع) شنيدم که مى‏فرمود «خداوند نمازها را دو رکعتى قرار داد، سپس رسول خدا(ص) هفت رکعت به آنها افزود.» ولى سرّ اين که چرا پيامبر(ص) اين هفت رکعت را افزودند، بر ما درست معلوم نيست. فضل بن شاذان نيز از امام رضا(ع) روايت نموده که آن حضرت فرمود: «نمازى را که خداوند بر امّت واجب کرد، دو رکعتى بود، ولى رسول خدا(ص) چون مى‏دانست که مردم اين دو رکعت را آن گونه که شايسته است انجام نخواهند داد و حق آن را ادا نخواهند کرد به نمازهاى ظهر، عصر و عشاء دو رکعت و به نماز مغرب يک رکعت افزود تا نقص و کمبودى را که در مورد اداى اصل نماز از طرف نمازگزاران پديد مى‏آيد جبران شود» و روى همين حساب نيز نمازهاى چهار رکعتى در سفر دو رکعت خوانده مى‏شود؛ چون اصل نماز هميشه و در همه حال محفوظ است و کم و زياد نمى‏شود. سعيد بن مسيّب گويد: از امام سجاد(ع) پرسيدم: از چه هنگامى نمازها به اين صورتى که امروز هست واجب شد؟ حضرت فرمود: «از هنگامى که اسلام قدرت يافت و جهاد بر مسلمين واجب گشت، رسول خدا(ص) هفت رکعت به نمازها افزود. از اين روايت استفاده مى‏شود که، افزايش هفت رکعت به نمازها، هم زمان با اوج و گسترش اسلام، براى بالا بردن روحيه ايمان و عبوديت در مسلمانان، لازم و ضرورى بود و از روايت ديگرى نيز استفاده مى‏شود که نمازهاى يوميه هر کدام مناسب اوقات خاص خود تعيين شده‏اند بدين صورت که: صبحگاهان وقتى که انسان از خواب برمى‏خيزد، روى مصالحى از جمله اين که انسان هنوز با مسائل دنيا و زندگى درگير نشده، نماز دو رکعتى خوانده مى‏شود و در وسط روز به جهت اشتغال به امور مادى و زندگى نياز بيشترى براى راز و نياز و عبادت وجود دارد؛ بلکه انسان از ياد خدا غافل نشود و او را فراموش نکند. و... موفق و پيروز باشيد.