چرا سگ نجس است؟

باسلام خدمت شما پرسشگر محترم در پاسخ به سوال شما بايد عرض نمود که : اولا نجاست سگ مورد اتفاق و اجماع همه مسلمين از هر فرقه و مذهبي مي باشد و صرفا نظر مراجع فعلي نيست و همين اجماع و اتفاق کل بر نجاست سگ بزرگترين دليل فقهي و علمي مسئله مي باشد، زيرا همانطور که در فقه اسلامي بحث شده است چنين اجماعات واتفاقاتي هرگز نمي تواند برخواسته از يک تباني ظاهري بوده باشد بلکه ريشه در سنت رسول خدا وامامان معصوم ما دارد. ثانيا: قرآن کريم به صراحت کامل امر بسياري از احکام شرعي و مسايل ديني را به رسول خودش محول فرموده و در دهها آيه قرآن بصراحت کامل فرموده است از خدا و رسولخدا اطاعت کنيد و در سوره حشر آيه 9 بصراحت مي فرمايد: « وَما آتاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَما نَهاکُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا» بنابر اين احاديث و روايات شريفه پيامبر خدا و جانشينان به حق آنحضرت نيز دومين مستند ما در بيان احکام شرعي خواهد بود. ثالثا: احاديث و رواياتي که از پيامبر و ديگر امامان معصوم ما پيرامون نجاست سگ و دوري جستن از آن به ما رسيده است بقدريسي زياد است که هرگز نمي توان در اعتبار و قطعيت آنها اشکال کرد و با وجود چنين ادله قاطعي براي هيچ مسلمان و مومني جاي هيچ شک و شبهه اي باقي نخواهد گذاشت و اينک به چند حديث معتبر اشاره و بسنده مي کنيم. 1. ان الکلب رجس نجي؛ همانا سگ پليد و نجس است. 2. ان الله لم يخلق خلقا انجس من الکلب؛ همانا خداوند نيافريد خلقي را که نجس تر از سگ باشد. 3. ان اصاب ثوبک من الکلب رطوبه فاغسله؛ هرگاه رطوبتي از سگ به لباس شما برخورد کرد پس حتما آنرا بشوئيد. 4. سالته عن الکلب يشرب من الماء قال: اغسل الاناء؛ از امام معصوم (ع) سوال کردم اگر سگي از ظرفي آب بياشامد وظيفه چيست؟ آنحضرت فرمود: لازم است ظرف را بشوئيد و البته احاديث و روايات معتبره که فقها عظام بر طبق آنها فتوا به نجاست سگ داده اند بيش از اينها است. اما در قرآن آيه اي نداريم که بر نجاست سگ دلالت کند. البته بايد توجه داشت که تمام احکام ديني در آيات قرآن بيان نشده است همانطور که در قرآن کيفيت نماز و رکعات نماز بيان نشده است؛ بلکه برخي احکام، در روايات پيامبر و امامان معصوم (ع) آمده است که از جمله آن ها حکم نجاست سگ مي باشد. توضيج تکميلي : بعضي از نجاست ها به دليل خبث ذاتي اون موارد نجس هستند و هرکاري هم بکنيم تميز نمي شوند از جمله اين موارد سگ و خوک هست که حتي اگه 1000 بار هم بشوري اش بازهم نجسه ومثل مدفوع انسان که نجس بالذات هست . حال گرچه فلسفه واقعي خيلي از احکام براي ما روشن نيست اما قبل از بيان حکمت نجاست سگ به شناخت مفهوم «نجس» مى‏پردازيم: در اصطلاح فقهى، نجس به آن چيزى مى‏گويند که يا از لحاظ ظاهرى و مادّى آنچنان پليد، زيان بار و خطرساز است؛ و يا از لحاظ باطنى و روحى داراى شقاوت، پليدى و خباثت مى‏باشد؛ و يا اين که در بردارنده‏ى هر دو بُعد ياد شده است. به حدّى که حتى وجود يکى از ابعاد ياد شده، در لزوم اجتناب و پرهيز داشتن از آن‏ها کافى است. سگ و خوک نيز هم از لحاظ ظاهرى و هم از لحاظ باطنى و روحى، خطرساز و ضررآفرين‏اند و اجتناب از آن‏ها ضرورى است و دربردارنده‏ى نوعى پليدى و در نتيجه «نجاست»اند. وجودِ «تريشينوزيس»، براى بيمارى‏هاى انگلى، کرم‏ها و داشتن بستر مناسب براى انتقال ميکروب‏ها در بدن سگ و خوک به انسان همگى موجب اتّخاذ تدابير بهداشتى و محدوديّت‏هاى سنگين در مورد اين جانداران شده. البتّه شايد ادّعا شود که اگر محيطى فراهم آيد که ما يقين کنيم ديگر اين ميکروب در وجود چند مورد محدود از سگ و خوک‏ها وجود نداشته يا به حدّاقل برسند، آيا باز هم حکم به نجاست آن‏ها ادامه خواهد داشت؟ در پاسخ گفته مى‏شود: 1. اين ادّعا شامل آن دسته از ميکروب‏هايى مى‏شود که شناخته شده‏اند و نمى‏توان ادعا نمود که گندزدايى کامل در مورد تمام ميکروب‏ها صورت گرفته. به عبارتى: شما حتى اگر بتوانيد واکسنى تهيه کنيد که بشر و زندگى طبيعى او را در برابر تمام سگ و خوک‏ها سالم و بهداشتى نگهدارد، اين واکسن فقط در مقابل ميکروب‏هاى موجود و شناخته شده کارساز است و شامل ميکروب‏هاى ناشناخته و بلکه به وجود نيامده نخواهد بود. 2. روش پذيرفته شده در قانون‏گذارى‏هاى عقلاء جهان آن است که در قوانين، همواره حالات و موقعيّت‏هاى اکثريّتى مدّ نظر بوده و چنانچه فرد يا افرادى به عللى جزء استثناءها باشند، باز خدشه‏اى در عموميّت قانون ايجاد نمى‏شود و آن موارد نيز بايد تابع قانون باشند. روى اين جهات، حفظ مصالح عمومى ايجاب مى‏کند که همه‏ى افراد و موضوعات، مشمول يک قانون باشند و وحدت رويه‏ى قانونى حفظ شود. 3. سلامتى فرد و اجتماع آن چنان اهميت دارد که حتى وجود احتمال ضرر و لزوم دفع آن نيز قابل توجه است. يعنى با در نظر گرفتن تمام تلاش‏ها باز هم احتمال مى‏رود که شايد بستر براى ايجاد ضرر فراهم باشد، پس اجتناب ضرورى است. 4. ضررها فقط محدود به بهداشت ظاهرى نبوده و توجه به آسيب‏هاى روحى و معنوى نيز ضرورى است. درباره سگ اگر چه وفادارى آن در دفاع و شکار مورد توجه است و سگ را ارزشمند مى‏کند، اما هم‏زيستى با سگ و ورود آن به محيط داخلى خانه آسيب‏هاى گوناگون بهداشتى و روانى را در پى دارد. لذا در روايات هم‏زيستى با سگ بسيار نکوهش شده است. ديگر سگ عامل يکي از خطرناک ترين بيماري ها به نام هاري است و علاوه بر اين حيواني است که زود با انسان مائنوس مي شود و انس و مجالست با حيوانات (مخصوصا بعضي از آنها مثل سگ ) روح حيواني را در انسان تقويت مي کند. و... موفق و پيروز باشيد.