باسلام خدمت شما پرسشگر محترم
با توجه به اين که خط و زبان محصول زندگي جمعي و مستمر عده اي از افراد بشر، آن هم در بستر زماني نسبتاً طولاني است. مي توان گفت:انسان هاي آغازين فاقد زبان متداول بودند.
آنان در آغاز با اشاره و اصوال بسيط، خواسته هاي خويش را به ديگران تفهيم مي کردند و کم کم اصوات بسيط، جاي خويش را به اصوات مرکب داد و زبان ابتدايي شکل گرفت، ساليان متمادي گذشت و به تدريج خط تصويري يافت شد و سپس تکامل نمود و خط ميخي و بعد خط حروفي پديد آمد.
بنابراين، مي توان نتيجه گرفت که در زمان حضرت آدم(ع) خط و زبان متداول وجود نداشت؛ ليکن نمي توان اين سخن را با قاطعيت بيان داشت، چون اين امور از مسائل ما قبل تاريخ است و شواهد تاريخي براي اثبات و يا نفي آن چندان وجود ندارد. وانگهي حضرت آدم(ع) پيامبر بود و او از راه وحي ـ که راهي است غير متعارف ـ دانش آموخت. قرآن مي گويد: و علّم آدم الأسماء کلّها؛(1) خداوند همه نام ها را به او آموخت... در تفسير اين آيه برخي از مفسران گفته اند: خداوند جميع لغاتي را که فرزندان آدم تا روز قيامت به آن تکلّم مي کنند، به او آموخت.(2) طبق اين تفسير مي توان گفت که حضرت آدم(ع) با بهره مندي از علم لدني تمامي زبان ها را مي دانست. البته برخي از مفسران مقصود از علم به اسماء، علم به حقايق علم هستي را مقصود دانسته اند، نه کلمات و لغات را.
افزون بر اين در برخي از روايات آمده است که زبان حضرت آدم(ع) سرياني بود.(3) برخي ديگر گفته اند که آن حضرت به عربي سخن مي گفت و اشعاري به زبان عربي مي سرود.(4)
کوتاه سخن اين که:در مورد زبان حضرت آدم(ع) نمي توان پاسخ دقيق و قطعي ارائه نمود، چون که پرسش مربوط است به دورة ما قبل تاريخ ؛ يعني دوره اي که براي آن تاريخ مکتوب و مدوّن و اسنادي که بشود به آن استناد نمود، وجود ندارد. حضرت به عبادت خدا مي پرداخت امّا زبان عبادتش چگونه بود، مانند سؤال بالا است که دقيقاً بر ما روشن نيست.
پي نوشت ها:
1. علامه طباطبايي، تفسير الميزان، ج 1، ص 147.
2. همان، ص 148.
3. همان.
موفق و پيروز باشيد.
نظر خودتان را ارسال کنید