باسلام خدمت شما پرسشگر محترم در پاسخ به اين سؤال بايد گفت: اولا غائب بودن امام به معني عدم حضور او در ميان مردم و جامعه نيست بلکه به اين معني است که او را مشاهده ميکنند ولي نميشناسند. نظير اين که برادران حضرت يوسف او را مشاهده کردند ولي نشناختند. لذا در روايت امام صادق(ع) ميفرمايد: «مثل حضرت مهدي(عج) مثل يوسف(ع) است، او در ميان مردم است و او را مشاهده ميکنند ولي نميشناسند تا اينکه خداوند به او اذن دهد و او خودش را معرفي کند.»[?] و نيز عُمري(يکي از نواب حضرت در عصر غيبت صغري) ميفرمايد: «به خدا قسم صاحب الامر هر سال در مراسم حج شرکت ميکند و مردم را مشاهده مي کند و آنها را ميشناسد و مردم هم او را ميبينند ولي او را نميشناسند.»[?] بنابراين حضرت در جامعه حضور دارد و حضور او منشأ آثار و برکات فراوان است. و ثانيا غيبت امام مانع از معرفت و شناخت او نيست و عذر بر عدم شناخت آن حضرت نمي تواند باشد. در معرفت و شناخت لازم نيست حضرت را به صورت و قيافه بشناسد، بلکه شناخت او به نام و صفات و فضائل و ويژگيها ممکن است. و اصل اطاعت از فراميني است که امام صادر نموده اند. اُويس قرني اهل يمن بود در زمان پيامبر(ص) زندگي ميکرد او بسيار علاقه داشت که پيامبر(ص) را مشاهده کند ولي به خاطر اينکه مادر پيري داشت و از او نگاه داري مي کرد نتوانست پيامبر(ص) را در مدينه زيارت کند، ولي در عين حال بالاترين شناخت و معرفت را نسبت به پيامبر (ص) داشت و پيامبر به اميرالمؤمنين(ع) در مورد اويس قرني سفارش ميکرد. لذا حتي با نديدن مي توان مطيع بود. حتي بايد مانند اويس درک کرد که اطاعت مقدم بر زيارت حضرت است. و ثالثا غيبت مختص به حضرت حجت(عج) نيست. حضرت موسي بن جعفر عليه السلام مدتها در زندان بودند و عده زيادي از شيعيان موفق نشدند که حضرت را به صورت و قيافه بشناسند ولي اين مانع از معرفت و شناخت نسبت به مقام حضرت نبود. همچنان که در بسياري از مواقع دوري محل زندگي و ... سبب مي شد، عده اي نتوانند امام را زيارت کنند. [?]. بحار الانوار، ج ??، ص??? و ص ???. [?]. وسائل الشيعة، ج ??، ص ??? ب ?? ابواب وجوب حج. موفق و پيروز باشيد.
نظر خودتان را ارسال کنید