چگونگی باورهای دینی در کودک

باعرض سلام و تشکر از سوال خوب شما اگر دين را مجموعه اي از گزاره هاي اخلاقي و احکام ودستورات الهي بدانيم که ميدانيم بله حرف شماکاملا درست است و او به دين دلبستگي و وابستگي فطري نشان ميدهد.کودک ما براحتي ميتواند بفهمد که کارخوب چيست و خوبي چيست چرا که او مستقيما از فطرت وعقلش دستورميگيرد و عقل هم درهمه جاي عالم به خوبي کارخوب(مثل کمک به فقرا) راي ميدهد و به زشتي کار بد (مثل دشنام دادن)هشدار ميدهد و دراين مورد مشاهده مينماييم که دربرخي موارد بچه ها به ما والدين تذکر ميدهند که فلان عمل زشت است و چراشما آنرا انجام ميدهيد ويا درصورت مواجه شدن با يک سوال ،حرف راست را برزبان مي آورد هرچند برخلاف ميل والدينش باشد!پس فطرت کودکان پاک و کاملا منطبق بر دين است. به طور کل اصل مساله دين باوري امري ذاتي و فطري است (با همان کيفيتي که عرض شد)اما جهت دادن به اين باور وهدايت اين حس امري اکتسابي و آموزشي است و والدين اولين و بهترين و تاثيرگذارترين مربيان کودک هستند تا جايي که سعادت و شقاوت فرزند را تضمين ميکنند و ميتوانند فطرت پاک کودک را به درستي جهت بخشيده و هدايت نمايند و يا بلعکس فطرت اورا آلوده به کارهاي زشت، خراب و نابود نمايند وما درتاريخ وحتي روزگارخودمان بسياري از بزهکاران را ميبينيم که منشا بزهکاري آنها در ابتدا خانواده و نوع تربيت آنها بوده و بعد که رها شده اند اسير دوستان ناباب و ..... ودر مقابل آنان کساني که با يک تربيت صحيح و اثربخش به مقامات معنوي و اجتماعي بالايي دست پيداکرده اند(مطالعه احوالات علما ودانشمندان ومشاهير اسلام و ايران گوياي اين حقيقت است) پس حال که به داشتن زمينه فطري وديني درکودک ونقش موثر والدين در هدايت و ضلالت آنان پي برديم لازم است بدانيم که ائمه(ع)براي ما والدين برنامه جامعي را جهت تربيت فرزند از قبل از ولادت (چگونگي انتخاب همسروآداب زفاف و دوران بارداري...) تا ولادت(گفتن اذان واقامه در گوش راست و چپ کودک و نامگذاري صحيح وعقيقه و صدقه دادن و... )ودوران کودکي تا نوجواني وجواني دارند و فرموده اند اين دوره عمر را (ازکودکي تا جواني) به سه قسمت تقسيم نماييد : قسمت اول(کودکي)فرزند اميرشماست وشما وزيراو و شما او را براي کسب تجربه و بازي آزاد ميگذاريد و قسمت دوم ازمثلا 6سالگي تا 12 سالگي شما امير هستيد و او وزيرشماست(تعليم و تربيت جدي به او ميدهيد)وقسمت سوم:ابتداي دوران بلوغ تا جواني شما دوست و ياور مشاور يکديگر خواهيد بودوضمن اينکه آموزش هاي شما حالت کاملترو کلاسيک تري بخود ميگيرد توصيه فرموده اند که از او بعنوان مشاورخود استفاده کنيد و اورا در کارهاي اجتماعي مشارک دهيد و نظرش را بخواهيد و طوري رفتار کنيد که اگر مشکلي داشت براحتي و اول با شما در ميان بگذارد و درواقع دوست حقيقي او باشيد. جايگاه تربيت صحيح ديني هم همانطور که ميدانيد در همين دوره دوم يعني 6تا12 سالگي ديده شده و در دوران قبل تر يعني کودکي ما اصلا مجاز به امرونهي نيستيم و فقط بارفتارهاي ديني مان مثل خواندن نمازها در حضوراو ويا بردن او به اماکن مذهبي و حرم امامان ويا بازگو کردن قصه هاي قرآني و ديني زمينه را براي پذيرش اين قسمت از دين(احکام و بايد ها و نبايد ها) براي او فراهم مي آوريم و کارديگري جز تشويق مجاز نيست. اگر جواب ها کافي نبود و يا سوال ديگري مد نظر شما بودکه ما متوجه آن نشديم بفرماييد که ازهم درخدمتتان هستيم موفق و پيروز باشيد.