سلام وقت شما بخير درخواست کمک از غير خدا، دو صورت دارد: 1- کمک خواهي از غير خدا، خواه انسان يا عامل طبيعي، با اعتقاد به اين که او در فعل و کمک رساني خود، از خدا بي نياز است و از موضع استقلال، انسان را ياري مي کند، بى شک چنين استعانت و کمک خواهي، شرک است و ناپسند. 2- کمک خواهى از غير خدا به قيد اين که اين فرد، در کمک رساني خود، از نيروي خدادادي بهره گرفته و انسان را ياري مي کند، چنين کمک خواهي نه تنها مايه شرک نيست، بلکه عين توحيد است، اصولا زندگى بشر و جريان طبيعت، بر کمک گيرى از اسباب، استوار است و در اين مسئله، هيچ فرقى ميان اسباب طبيعى و غيبى نيست. انسان موحد، تنها بايستى به اسباب، به عنوان وسيله نگريسته، براى آنها، استقلال در تأثير، قائل نشود. بنابراين هرگاه درخواست کمک از فردي منوط به اذن الهي و مشيت او شود، طبعاً چنين درخواستي هر چند به ظاهر از غير خداست، ولي در واقع درخواست کمک از خدا است که به اين فرد قدرت و توانايي داده که در مواردي ديگران را ياري کند. قرآن در موارد متعددى دستور مي دهد، که از غير او نيز استعانت بجوييم به اين آيه بنگبريد: “اِسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلاةِ؛ از شکيبايي و نماز کمک بگيريد”. نماز و شکيبايي، فعل انسان است، و با انجام اين دو فعل، انسان قوي و نيرومند مي شود. از اين رو، اين نوع از استعانت از غير خدا ، ارتباطي به شرک و پرستش فرد ندارد. مرحوم آيت الله ميلانى مىنويسد: “استمداد از امام بى اشکال است يارى خواستن از آنان به اعتبار اينکه سبب و وسيله است و از خدا مى خواهد که حاجت و يارى کسى که از آنان حاجت و يارى خواسته است خدا برآورد و کلمات يا على بن موسى بن الرضا همچون يا محمد و يا على در دين منعى ندارد همانطورى که در کارهاى روزمره خود از هم نوعان خود مدد و يارى مى طلبيم و منافاتى ندارد که ما خدا را موثر حقيقى بدانيم چون اينها را به عنوان وسايط و وسايل مى خوانيم و فرق اينها با ساير مردگان اينست که اينان مرتبت و شرافت نزد خداوند متعال دارند و مانند ساير مردگان نيستند و نزد پروردگار زنده اند و روزى مىخورند “بل احياء عند ربهم يرزقون” صداى مابه آنان مى رسد ولى مردگان ديگر اين طور نيستند و اين قابليت را ندارند”
نظر خودتان را ارسال کنید