آیا 313 یار امام زمان علیه السلام قبل از ظهور با آن حضرت دیدار دارند؟

سلام وقت شما بخير ياران حضرت مهدي (عج) از گوشه و کنار جهان گرداگرد او جمع مي شوند. درباره شيوه آگاهي سپاهيان از قيام و گرد هم آمدن آنان در مکه، روايات به شيوه هاي گوناگوني اشاره دارد. بعضي شب در بستر خود به خواب رفته اند و صبحگاهان خود را در محضر امام (ع) مي بينند. برخي با طي الارض ـ پيمودن مسافت طولاني در مدت کوتاه ـ به حضرت مي پيوندند و گروهي پس از آگاهي از قيام به وسيله ابرها نزد حضرت مي آيند. به روايتي در اين باره توجه فرماييد: امام صادق (ع) مي فرمايد: «هنگامي که به حضرت مهدي (عج) اذن خروج و قيام داده شود، خداوند را با نام عبري آن مي خواند. در آن هنگام يارانش ـ که سيصد و سيزده نفرند و همانند ابرهاي پاييزي پراکنده اند ـ مهيا مي شوند و آنان همان صاحبان پرچم ها (و فرماندهان) هستند. برخي از آنان شب هنگام در حالي که در بستر آرميده اند، ناپديد مي شوند و به هنگام صبح خود را در مکه مي بينند و برخي به هنگام روز سوار بر ابرها ديده مي شوند. آنان با نام خود و پدر و فاميل و شهرت شناخته مي شوند». مفضل بن عمر مي گويد: عرض کردم: فدايت شوم؛ کدام دسته از نظر ايمان در مرتبه برتري قرار دارند؟ حضرت فرمود:آنان که بر فراز ابرها در حرکت خواهند بود، همان ناپديد شدگانند که در شان آنان اين آيه مبارکه فرود آمده است:{ «أَيْنَ مَا تَکُونُوا يَأْتِ بِکُمُ اللَّهُ جَمِيعًا (بقره(2) آيه 148) هر کجا باشيد، خداوند همگي شما را خواهد آورد» } عبدالله پسر عجلان مي گويد: خدمت امام صادق (ع) سخن از قيام حضرت مهدي (عج) به ميان آمد. به حضرت عرض کردم: چگونه از ظهور حضرت آگاهي مي يابيم؟ فرمود: «صبح مي کنيد، در حالي که زير بالش خود، نامه اي را مي بينيد که در آن نوشته شده است: پيروي از مهدي کار معروف و خوبي است». ( بحارالانوار، ج52، ص 324؛ اثبات الهداه، ج 3، ص 582؛ ترجمه جلد13، بحارالانوار ص 916) امام رضا (ع) مي فرمايد: «سوگند به خدا که اگر قائم ما قيام کند، خداوند، شيعيان را از همه شهرها، نزد او گرد مي آورد». (مجمع البيان، ج 1 ، ص 231؛ اثبات الهداه، ج3، ص 524؛‌ نورالثقلين، ج1، ص 140، بحارالانوار، ج 52، ص 291) نيز امام صادق مي فرمايد: «در حالي که جوانان شيعه، بر پشت بام ها خوابيده اند، ناگهان آنها را در يک شب و بدون وعده قبلي نزد حضرت مي آورند. آن گاه همگي صبحگاه نزد حضرت گرد مي آيند». (نعماني ، غيبه، ص 316؛ بحارالانوار، ج 52، ص 198؛ بشاره الاسلام، ص 198) ديدار با حضرت بر اساس روايات ياران ايشان بعد از ظهور به خدمت ايشان مي رسند و گويا پيش از آن ديداري نداشته اند . اميرمومنان (ع) در اين باره مي فرمايد: «ياران مهدي (عج) ـ که سي صد و سيزده نفرند ـ به سوي او مي روند و او را که پنهان شده است، مي يابند و مي پرسند: آيا تو مهدي موعود هستي؟ مي فرمايد: «آري، ياري من!» آن گاه دوباره خودش را از آنهان پنهان مي کند و به مدينه مي رود. ياران حضرت چون آگاهي مي يابند، به سوي شهر مدينه به راه مي افتند و آن گاه که به شهر مدينه مي رسند، امام پنهاني به شهر مکه باز مي گردد و يارانش براي پيوستن به حضرت به مکه مي روند. بار ديگر امام (ع) به شهر مدينه مي رود و چون ياران مدينه مي رسند، حضرت به سوي مکه حرکت مي کند و اين رفتار سه بار تکرار مي شود». امام (ع) ياران را اين گونه مي آزمايد تا از ميزان وفاداري ايشان آگاه گردد. پس از آن، در ميان صفا و مروه ـ در کعبه ـ ظاهر مي شود و خطاب به يارانش چنين مي گويد: «من به کاري دست نمي زنم، مگر آن که شما با من بر شرايطي بيعت کنيد و بر آن پاي بند باشيد و چيزي از آن را تغيير ندهيد؛ من نيز هشت چيز را متعهد مي شوم». يارانش در پاسخ امام (ع) همگي مي گويند: ما به طور کامل تسليم هستيم و از تو پيروي مي کنيم و هر شرطي را که قرار دهيد، مي پذيريم. بفرماييد آن شرايط چيست؟ حضرت به سوي کوه صفا در مکه به راه مي افتد و ياران نيز در پي او مي روند. در آنجا خطاب به آنان مي فرمايد: «با شما بر اين شرايط پيمان مي بندم: 1 ـ از ميدان رزم نگريزيد. 2 ـ دزدي نکنيد. 3 ـ عمل نامشروع انجام ندهيد. 4 ـ کارهاي حرام انجام ندهيد. 5 ـ کار منکر و زشت انجام ندهيد. 6 ـ کسي را جز به حق نزنيد. 7 ـ زر و سيم نيندوزيد. 8 ـ جو و گندم احتکار نکنيد. 9 ـ مسجدي را ويران نسازيد. 10 ـ به ناحق شهادت ندهيد. 11 ـ مومني را خوار و کوچک نکنيد. 12 ـ ربا نخوريد. 13 ـ در سختي ها و مشکلات پايداري کنيد. 14ـ فرد خداپرست و يکتاپرستي را لعنت نکنيد. 15 ـ شراب ننوشيد. 16 ـ لباس زربافت نپوشيد. 17 ـ لباس ابريشم و حرير بر تن نکنيد. 18 ـ شخص فراري را تعقيب نکنيد. 19 ـ خون حرامي را نريزيد. 20 ـ به منافق و کافر انفاق نکنيد. 21 ـ لباس خز نپوشيد. 22 ـ خاک را بالش خود قرار دهيد( شايد به اين معنا باشد که فروتن و متواضع باشيد). 23 ـ از کارهاي ناشايست بپرهيزيد. 24 ـ به معروف امر کنيد و از منکر باز داريد. اگر به اين شرايط، پاي بند شويد و رفتار کنيد، بر من واجب است که جز شما را به عنوان ياور برنگزينم و نپوشم مگر آن چه شما مي پوشيد و نخورم جز، آن چه شما مي خوريد و بر مرکبي که شما سوار مي شويد،‌سوار شوم و هر جا که شما باشيد، با شما باشم و هر جا که رهسپار شويد، با شما بيايم و به نيروي کم خرسند و خشنود باشم و زمين را از عدل و داد آکنده سازم؛ آن سان که از ستم و جور پر شده است و خدا را به گونه اي که شايسته است،‌پرستش نمايم. من به آن چه گفتم، وفادار خواهم بود و به شما نيز به عهد خود وفا کنيد». اصحاب مي گويند: راضي شديم و به آن چه فرمودي با تو بيعت مي کنيم. آن گاه امام علي (ع) با تک تک ياران (به نشانه بيعت) مصافحه مي کند (الشيعه و الرجعه، ج1، ص 157؛ عقدالدرر، ص 96) البته بايد توجه داشت که حضرت، اين شرايط و آزمايش را با نيروهاي ويژه انجام مي دهد؛ زيرا آنان در حکومت امام (ع) از کارگزاران خواهند بود و آنانند که با کردار خوب خود، در گسترش عدالت در جهان نقش موثري دارند. براي مطالعه بيشتر ر.ک: 1.نشانه هايي از دولت موعود ، نجم الدين طبسي 2.آينده جهان ، رحيم کارگر