زماني که ابوبکر و عمر هر دو تصميم گرفتند تا فدک را از حضرت زهرا(س) بگيرند و اين خبر به ايشان رسيد، آن حضرت براي احقاق حق خويش و اتمام حجّت با امّت پيامبر اسلام(ص) در طلب حقّ خود -که پيامبر در زمان حيات خويش به ايشان بخشيده بود- در حاليکه گروهي از مريدان و خويشاوندان او را همراهي ميکردند به طرف مسجدالنبي(ص) حرکت کردند. در آن حال عدهاي از مهاجران و انصار در مسجد گرد ابوبکر جمع شده بودند. وقتي آن حضرت و همراهان وارد مسجد شدند، براي احترام پردهاي را بين ايشان و مردم نصب کردند. آنگاه حضرت فاطمه(س) ناله جانسوزي زدند که در اثر آن، صداي تمام حاضران در مسجد به گريه بلند شد. حضرت مهلت دادند تا مردم آرام شدند و پس از آن سخن خود را با حمد و ثناي خداوند و درود بر رسول خدا(ص) آغاز کردند، با شنيدن نام رسول خدا(ص) دوباره صداي گريه مردم بلند شد.[1] [1]. ابن أبي طاهر، احمد، بلاغات النساء، ص 24، الشريف الرضي، قم، چاپ اول، بىتا؛ طبرسى، احمد بن على، الإحتجاج على أهل اللجاج، محقق و مصحح، خرسان، محمد باقر، ج 1، ص 98، نشر مرتضى، مشهد، چاپ اول، 1403ق.
نظر خودتان را ارسال کنید