خداوند به چه کسانی نظر رحمت ندارد؟

سلام وقت شما بخير سه دسته اند که خداوند با ايشان سخن نمي گويد به نظر رحمت به ايشان نمي نگرد و پاکشان نمي کند و برايشان عذابي دردناک است رحمت خدا در کتاب گناهان کبيره آقاي نراقي حديثي از امام صادق عليه‌السلام ذکر شده و در آن حديث آمده که: مي گويد سه دسته اند که خداوند با ايشان سخن نمي گويد به نظر رحمت به ايشان نمي نگرد و پاکشان نمي کند و برايشان عذابي دردناک است. حال آيا اين سه دسته بايد نا اميد از بخشش خداوند باشند؟ پاسخ: حديثي به اين مضمون در کتب حديث هست : رسول الله صلي الله عليه و آله : ثلاثة لا يکلمهم الله عز و جل يوم القيامة و لا ينظر إليهم و لا يزکيهم و لهم عذاب أليم : رجل بايع إماما لا يبايعه إلا للدنيا ، إن أعطاه منها ما يريد وفي له و إلا کف . و رجل بايع رجلا بسلعته بعد العصر فحلف بالله عز و جل لقد أعطي بها کذا و کذا فصدقه فأخذها و لم يعط فيها ما قال ، و رجل علي فضل ماء بالفلاة يمنعه ابن السبيل؛ (1) سه کس اند که خدا با آنان سخن نمي گويد و به آنان نظر نمي کند و پاک شان نمي سازد و عذاب دردناک در انتظار آنان است: مردي که با رهبري فقط به خاطر آمال دنيايي بيعت کند (نه به خاطر حقانيت او و انجام وظيفه ياري حق) ، اگر از اين رهبر به آمالش برسد ،به بيعت وفا کند و گرنه، از ياري او خودداري ورزد. مردي که بعد از عصر کالايش را به ديگري بفروشد و به خدا قسم بخورد که آن را به فلان مقدار خريده است و خريدار هم قبول کند ،در حالي که به آن مقدار نخريده باشد. مردي که در بيابان آب اضافي داشته باشد و آن را از مسافر بيابان دريغ کند. اين حديث و آيات و احاديثي که با اين مضمون وجود دارد، همه تهديد کافران و گناهکاران است تا از کفر و گناه باز گردند و ايمان آورند و نيکوکار گردند. تا زماني که انسان در دنيا است، در توبه باز مي باشد . مي تواند با توبه از کفر و گناه ،مورد نظر خدا واقع شود و گذشته خود را پاک کند. اگر بدون توبه و با کفر و گناهان از دنيا برود، خدا به او نظر نمي کند. عفو و رحمت خود را از او دريغ مي کند. او را به کيفر کفر و گناهانش مي گيرد. امام علي فرمود: و لا ينظر إليهم : يعني لا ينظر إليهم بخير لمن لا يرحمهم ، وقد يقول العرب للرجل السيد أو للملک : لا تنظر إلينا يعني أنک لا تصيبنا بخير وذلک النظر من الله إلي خلقه؛ (2) لا ينظر اليهم يعني به آنان نگاره خير و رحمت نمي کند و خيري به آنان نمي رساند. تا زماني که در دنيا هستند، کفر و گناهان شان مانع توجه رحمت خدا به آنان مي شود. اگر با گناهان از دنيا بروند، در آن دنيا از رحمت خدا محرومند. پس اين احاديث تشويق به توبه است و در کنار آيات و احاديث ديگر اين وجه تشويقي ظاهر تر است: قُلْ يا عِبادِيَ الَّذينَ أَسْرَفُوا عَلي‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيم ؛(3) بگو: «اي بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده‏ايد! از رحمت خداوند نوميد نشويد که خدا همه گناهان را مي‏آمرزد، زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است. يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَي اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً عَسي‏ رَبُّکُمْ أَنْ يُکَفِّرَ عَنْکُمْ سَيِّئاتِکُمْ و ...؛ (4) اي کساني که ايمان آورده‏ايد! به سوي خدا توبه کنيد، توبه‏اي خالص اميد است (با اين کار) پروردگارتان گناهان تان را ببخشد و ... کساني که به اين خصلت ها مبتلا هستند، بايد قبل از اين که فرصت از دست رود، توبه کنند. خود را در معرض عفو و رحمت خدا قرار دهند . از اصرار و پافشاري بر گناهان خودداري ورزند. اگر اصرار ورزند ، قهر خدا آنان را فرا خواهد گرفت: وَ سارِعُوا إِلي‏ مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّکُمْ وَ جَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقينَ الَّذينَ يُنْفِقُونَ فِي السَّرَّاءِ و... و الَّذينَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَکَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَ مَنْ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللَّهُ وَ لَمْ يُصِرُّوا عَلي‏ ما فَعَلُوا وَ هُمْ يَعْلَمُونَ؛ (5) شتاب کنيد براي رسيدن به آمرزش پروردگارتان و بهشتي که وسعت آن، آسمان ها و زمين است و براي پرهيزگاران آماده شده است. همان ها که در توانگري و تنگدستي، انفاق مي‏کنند و... آن ها که وقتي مرتکب عمل زشتي شوند، يا به خود ستم کنند، به ياد خدا مي‏افتند . براي گناهان خود، طلب آمرزش مي‏کنند.کيست جز خدا که گناهان را ببخشد؟ و بر گناه، اصرار نمي‏ورزند، با اينکه مي‏دانند کيفر مربوط به قيامت است. حضرت هم فرمود: يوم القيامه. آن هم به شرط اين که بدون توبه از دنيا بروند. پي نوشت ها: 1. شيخ صدوق، خصال، قم، انتشارات اسلامي، 1362 ش، ص 107. 2. مجلسي، بحار الأنوار، بيروت ، الوفا ، 1403 ق، ج 4، ص 10. 3. زمر (39) آيه 53. 4. تحريم (66) آيه 8. 5. آل عمران (3) آيه 133-135.