باعرض سلام و تشکر از سوال خوب شما
يکي از مهم ترين وظايف افراد هنگام روبرو شدن با منکرات، امر به معروف و نهي از منکر است. اين گونه برخوردها اگر با رعايت ادب اسلامي و تواضع و فروتني همراه شود، نيز افراد نصيحت کننده، خود به آن چه مي گويند، پايبند باشند، با نتيجة خوبي همراه خواهد شد. در اين موارد بايد توجه داشت که شرايط امر به معروف وجود داشته باشد، مثلاً شخص احتمال تأثير بدهد.
اما چه کنيم تا با چنين افرادي هم دوست باشيم و هم از آسيب هاي احتمالي در امان باشيم؟ پاسخ: اگر افراد مورد نظر، آلودگي اخلاقي دارند، مثلا اهل فسق و فجورند، فحش و ناسزا مي گويند يا به واجبات و محرمات اهميتي نمي دهند، در اين صورت، صلاحيت لازم براي دوستي ندارند. از نظر اسلام انسان نبايد با افراد فاسق و لا ابالي دوست باشد، چون ناخود آگاه از عمل آن ها متأثر مي شود و زيان مي بيند. از طرفي آن دوستان قابل اعتماد نيستند.
اما اگر به اين حد نمي باشند، بلکه خطاهاي جزئي دارند(که مقتضاي انسان بودن جائز الخطا بودن است) اگر تذکر شما با رعايت نزاکت و ادب همراه باشد، مشکلي را در روابط ايجاد نخواهد کرد، يا ادامة ارتباطتان موجب روگرداني دوستان از کارهاي بد خواهد شد.
معرفي کتاب:1-اخلاق عملي،مهدوي کني 2-شيوه امربه معروف و..،محمدي اشتهاردي3-دوستي ودستيابي دراسلام،مدرسي.
موفق و پيروز باشيد.
نظر خودتان را ارسال کنید