ضرورت تأسی به شیوه تربیتی امام حسن مجتبی (آیت‌الله جعفر سبحانی)

یادداشت اختصاصی آیت‌الله جعفر سبحانی

ضرورت تأسی به شیوه تربیتی امام حسن مجتبی (ع)

امام حسن مجتبی علیه‌السلام در درجه نخست پناهگاه محرومان و بیچارگان بودند؛ به‌گونه‌ای که در تاریخ ثبت نشده است که نیازمندی به ایشان مراجعه کند، اما محروم بازگردد.

خداوند در نیمه ماه رمضان، نخستین فرزند را به خاندان نبوت عطا کرد که نامش حسن بود. ایشان 7 سال با پیامبر اسلام و 30 سال با پدرش امام علی علیه‌السلام زندگی کرد.

یکی از مهم‌ترین خصلت‌های امام مجتبی علیه‌السلام پناه دادن ایشان به محرومان بود و حضرت در هر شرایطی دست محرومان را می‌گرفتند و پناهگاه محرومان و بیچارگان بودند؛ به‌گونه‌ای که در تاریخ ثبت نشده است که سائلی به ایشان مراجعه کند، اما محروم بازگردد.

اما یکی دیگر از وجوه شخصیتی ایشان که باید مورد توجه قرار بگیرد، اهتمام حضرت نسبت به تربیت و تعلیم فرزندان است. ایشان روزی فرزندان و برادران خود را گردهم آوردند و به آن‌ها گفتند «شما فرزندان کوچک امروز هستید اما زمانی نمی‌گذرد که رجال آینده مملکت خواهید شد».

این سخن نکته تربیتی مهمی در بردارد و آن، توجه ویژه به تربیت کودکان و نوجوانان است به‌گونه‌ای که در هنگام بیان نکات تربیتی، به آن‌ها شخصیت بدهد و آن‌ها را بزرگ جلوه دهد.

ایشان در ادامه به این نکته تأکید می‌کند که فرزندان حتماً درس بخوانند و مطالب علمی را حفظ کنند و اگر حافظه قوی ندارند، مطالب را مکتوب کنند.

بنابراین تأسی به سیره تربیتی و رهنمودهای تربیتی امام مجتبی علیه‌السلام ما را در تربیت نسل مؤمن و منتظر یاری می‌کند چرا که در عصر غیبت، منتظران صالح زمینه‌های ظهور حضرت مهدی عجل‌الله تعالی فرجه‌الشریف را فراهم می‌کنند.