خواص انگشتر فیروزه،جزع یمانى را براساس روایات بیان کنید ؟

خواص انگشتر فيروزه

1. از امام صادق عليه السلام روايت شده است که فرمود: «کسى که انگشتر فيروزه در دست کند، فقير نمى‌شود».[2]

2. در حديث است که حسن بن على بن مهران مى‌گويد: خدمت امام هفتم عليه السلام رسيدم، آن حضرت انگشترى در دست داشت که نگينش فيروزه و نقش آن «اللهُ الْمَلِکُ» بود. به انگشترش خيره شدم. امام فرمود: «به چه نگاه مى‌کنى؟» عرض کردم: اميرمؤمنان على عليه السلام نيز انگشتر فيروزه‌اى داشته که نقش آن «اللهُ الْمَلِکُ» بوده، امام فرمود: «آن را مى‌شناسى؟» عرض کردم: نه. فرمود: «اين همان انگشتر است که جبرئيل آن را از بهشت براى رسول خدا هديه آورد و حضرت رسول صلي الله عليه و آله آن را به حضرت على عليه السلام بخشيد».[3]

3. على بن محمّد صيمرى مى‌گويد: با دختر جعفر بن محمود کاتب[4] ازدواج کردم و او را بسيار دوست مى‌داشتم، ليکن فرزندى از او به دنيا نيامد. خدمت امام هشتم عليه السلام رسيدم و مشکل را گفتم. حضرت تبسّمى کرد و فرمود: «انگشتر فيروزه‌اى تهيّه و آيه شريفه (رَبِّ لاَ تَذَرْنِى فَرْدآ وَأَنْتَ خَيْرُ الْوَارِثِينَ)[5] را بر آن نقش کن تا مشکل حل شود. به فرمايش حضرت عمل کردم و يک سال نگذشت که از آن زن، پسرى نصيبم شد.[6]

4. از حضرت رسول اعظم صلي الله عليه و آله روايت شده است که فرمود: «خداوند متعال مى‌فرمايد: شرم مى‌کنم از دستى که انگشتر فيروزه در آن است و براى دعا به سوى من بلند مى‌شود، آن را نااميد برگردانم».[7]
خواصّ انگشتر جزع يمانى

1. از حضرت امير المؤمنين على عليه السلام روايت شده است که فرمود: «انگشتر جزع يمانى در دست کنيد که شياطين سرکش را دور مى‌سازد».[8]

2. در روايتى از امام رضا عليه السلام نقل شده است که حضرت على عليه السلام فرمود :
«رسول خدا صلي الله عليه و آله با ما نماز خواند، در حالى که انگشتر يمانى در دست داشت. پس از نماز، انگشترش را به من داد و فرمود: اين انگشتر را در دست کن و با آن نماز بخوان که نماز در جزع يمانى برابر با هفتاد نماز است. و اين انگشتر تسبيح و استغفار مى‌کند و ثوابش براى صاحبش نوشته مى‌شود».[9]
پي نوشت ها
[1] . «جَزْع» مهره يمانى، سنگى است سياه وسفيد داراى خال‌هاى سفيد وزرد وسرخ وسياه، که در معدنعقيق يافت مى‌شود (فرهنگ عميد).
[2] . کافى، ج 6، ص 472، باب الفيروزج، ح 1؛ ثواب الأعمال ص 209، باب التختم بالفيروزج، ح 1.
[3] . مکارم الأخلاق، ص 89؛ وسائل الشيعه، ج 3، ص 405، باب 56، ح 1.
[4] . جعفر بن محمود الکاتب در دمشق مصاحب وهمنشين متوکّل عبّاسى بود ودر سال 284 ه ق وزيرالمستعين وسپس وزير المعتزّ بالله شد ودر سال 286 ه ق از دنيا رفت (مختصر تاريخ دمشق، ج 6، ص 95).
[5] .ترجمه:«پروردگارا،مراتنهامگذاروفرزندبرومندى به من عطاکن وتوبهترين وارثانى».سوره‌انبياء،آيه 89.
[6] . امالى طوسى، ص 84، ح 30؛ وسائل الشيعه، ج 3، ص 406، باب 56، ح 4.
[7] . عدّة الدّاعى، ص 117؛ وسائل الشيعه، ج 3، ص 406، باب 56، ح 5.
[8] . کافى، ج 6، ص 471، باب الجزع اليمانى، ح 1؛ ثواب الأعمال، ص 210، ح 1.
[9] . عيون اخبار الرّضا، ج 2، ص 132، ح 18؛ وسائل الشيعه، ج 3، ص 407، باب 57، ح 2.


موفق باشيد.