دعای صفوان چه دعایی است؟

باسلام خدمت شما پرسشگر محترم دعاي صفوان معروف به دعاي علقمه است. علقمه گفت: حضرت باقر عليه السّلام فرمود:اگر بتوانى آن حضرت را هر روز به اين زيارت در خانه خود زيارت کنى زيارت کن،که‏ تمام اين ثوابها براى تو خواهد بود.محمّد بن خالد طيالسى از سيف بن عميره روايت کرده:با صفوان بن مهران و جمعى‏ ديگر از اصحاب خودمان به سوى نجف بيرون رفتيم-پس از خروج حضرت صادق عليه السّلام از حيره به جانب مدينه-زمانى‏که‏ از زيارت امير مؤمنان فارغ شديم،صفوان صورت خود را به جانب مشهد ابا عبد اللّه گردانيد،آنگاه به ما گفت:از نزد سر مقدّس امير مؤمنان،حسين عليه السّلام را زيارت کنيد،که از اينجا امام صادق عليه السّلام ايما و اشاره کرد،به سلام بر آن حضرت‏ و من در آن‏وقت خدمت آن حضرت بودم.سيف گفت:صفوان همان زيارتى را خواند،که علقمة بن محمّد حضرمى از امام باقر عليه السّلام در روز عاشورا روايت کرده بود،سپس دو رکعت نماز نزد سر امير مؤمنان عليه السّلام بجا آورد،و پس از آن‏ نماز،امير مؤمنان عليه السّلام را وداع کرد و اشاره کرد به جانب قبر امام حسين عليه السّلام درحالى‏که روى خود را به جانب او کرده بود و پس از زيارت او وداع گفت،و از جمله دعاهايى که بعد از نماز خواندن اين بود: يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا مُجِيبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّينَ يَا کَاشِفَ کُرَبِ الْمَکْرُوبِينَ يَا غِيَاثَ الْمُسْتَغِيثِينَ يَا صَرِيخَ الْمُسْتَصْرِخِينَ [وَ] يَا مَنْ هُوَ أَقْرَبُ إِلَيَّ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ [وَ] يَا مَنْ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ [وَ] يَا مَنْ هُوَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلَى وَ بِالْأُفِقِ الْمُبِينِ [وَ] يَا مَنْ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى [وَ] يَا مَنْ يَعْلَمُ خَائِنَةَ الْأَعْيُنِ وَ مَا تُخْفِي الصُّدُورُ [وَ] يَا مَنْ لا يَخْفَى عَلَيْهِ خَافِيَةٌ يَا مَنْ لا تَشْتَبِهُ عَلَيْهِ الْأَصْوَاتُ [وَ] يَا مَنْ لا تُغَلِّطُهُ [تُغَلِّظُهُ‏] الْحَاجَاتُ [وَ] يَا مَنْ لا يُبْرِمُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّينَ يَا مُدْرِکَ کُلِّ فَوْتٍ [وَ] يَا جَامِعَ کُلِّ شَمْلٍ [وَ] يَا بَارِئَ النُّفُوسِ بَعْدَ الْمَوْتِ يَا مَنْ هُوَ کُلَّ يَوْمٍ فِي شَأْنٍ يَا قَاضِيَ الْحَاجَاتِ يَا مُنَفِّسَ الْکُرُبَاتِ يَا مُعْطِيَ السُّؤْلاتِ يَا وَلِيَّ الرَّغَبَاتِ، اى خدا،اى خدا،اى پاسخ‏دهنده خواسته بيچارگان،اى برطرف کننده اندوه اندوهگينان،اى فريادرس‏ داخواهان،اى دادرس دادجويان،اى آن‏که به من از رگ گردن نزديک است،اى آن‏که‏ ميان شخص و دلش پرده مى‏شود،اى آن‏که بر ديدگاه برتر است،و بر سپهبد روش،اى آن‏که بخشنده و مهربان است،و بر حکومت کشور هستى استيلا دارد،اى آن‏که خيانت چشمها،و آنچه را سينه‏ها پنهان کنند مى‏داند،اى آن‏که‏ هيچ پوشيده‏اى بر او مخفى نيست،اى آن‏که صداها بر او مشتبه نشود،اى آن‏که نيازمنديها،او را به اشتباه نيندازند اى آن‏که اصرار اصرارکنندگان او را به ستون نياورد،اى دريابنده هر از دست رفته،اى گردآورنده هر پراکنده،اى آفريننده جانها پس از مرگ،اى آن‏که هر روز در کارى است،اى برآورنده حاجات،اى بيرون آورنده غمها از دلها،اى بخشنده‏ خواهشها،اى سرپرست رغبتها، يَا کَافِيَ الْمُهِمَّاتِ يَا مَنْ يَکْفِي مِنْ کُلِّ شَيْ‏ءٍ وَ لا يَکْفِي مِنْهُ شَيْ‏ءٌ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ أَسْأَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ عَلَيٍّ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ بِحَقِّ فَاطِمَةَ بِنْتِ نَبِيِّکَ وَ بِحَقِّ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ فَإِنِّي بِهِمْ أَتَوَجَّهُ إِلَيْکَ فِي مَقَامِي هَذَا وَ بِهِمْ أَتَوَسَّلُ وَ بِهِمْ أَتَشَفَّعُ إِلَيْکَ وَ بِحَقِّهِمْ أَسْأَلُکَ وَ أُقْسِمُ وَ أَعْزِمُ عَلَيْکَ وَ بِالشَّأْنِ الَّذِي لَهُمْ عِنْدَکَ وَ بِالْقَدْرِ الَّذِي لَهُمْ عِنْدَکَ وَ بِالَّذِي فَضَّلْتَهُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ وَ بِاسْمِکَ الَّذِي جَعَلْتَهُ عِنْدَهُمْ وَ بِهِ خَصَصْتَهُمْ دُونَ الْعَالَمِينَ وَ بِهِ أَبَنْتَهُمْ وَ أَبَنْتَ فَضْلَهُمْ مِنْ فَضْلِ الْعَالَمِينَ حَتَّى فَاقَ فَضْلُهُمْ فَضْلَ الْعَالَمِينَ جَمِيعا أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَکْشِفَ عَنِّي غَمِّي وَ هَمِّي وَ کَرْبِي وَ تَکْفِيَنِي الْمُهِمَّ مِنْ أُمُورِي وَ تَقْضِيَ عَنِّي دَيْنِي وَ تُجِيرَنِي مِنَ الْفَقْرِ وَ تُجِيرَنِي مِنَ الْفَاقَةِ وَ تُغْنِيَنِي عَنِ الْمَسْأَلَةِ إِلَى الْمَخْلُوقِينَ، اى کفايت کننده امور مهمّ،اى آن‏که از هرچيز کفايت کند،و کفايت نکند از او چيزى در آسمانها و زمين،از تو درخواست مى‏کنم به حق محمّد خاتم پيامبران،و على امير مؤمنان و به حق فاطمه دختر پيامبرت،و به حق حسين و حسين،من در اين‏جايگاه به وسيله آنان به تو توجه مى‏کنم‏ و به ايشان متوسّل مى‏شوم،و به آنان به درگاه شفاعت مى‏خواهم،و به حق آنان از تو درخواست مى‏کنم و سوگند مى‏خورم و تو را سوگند مى‏دهم و به شأنى که براى آنان نزد توست،و به حق قدرى که براى آنان پيش تو است،و به آنچه آنان را بر جهانيان برترى دادى،و به حق نامت که آن را نزد آنان قرار دادى،و از ميان جهانيان،آنان را به آن نام اختصاص دادى،و به آن نام وجودشان و فضلشان را از فضل جهانيان آشکار نمودى،تا فضل آنان بر فضل همه جهانيان برترى گرفت،از تو مى‏خواهم بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى،و غم و نگرانى و گرفتاريم را برطرف کنى،و مرا از مهمّ امورم کفايت نمايى‏ و قرضم را ادا کنى،و از تهيدستى و درماندگى پناهم دهى،و از درخواست نمودن از مخلوقات‏ بى‏نيازم نمايى، وَ تَکْفِيَنِي هَمَّ مَنْ أَخَافُ هَمَّهُ وَ عُسْرَ مَنْ أَخَافُ عُسْرَهُ وَ حُزُونَةَ مَنْ أَخَافُ حُزُونَتَهُ وَ شَرَّ مَنْ [مَا] أَخَافُ شَرَّهُ وَ مَکْرَ مَنْ أَخَافُ مَکْرَهُ وَ بَغْيَ مَنْ أَخَافُ بَغْيَهُ وَ جَوْرَ مَنْ أَخَافُ جَوْرَهُ وَ سُلْطَانَ مَنْ أَخَافُ سُلْطَانَهُ وَ کَيْدَ مَنْ أَخَافُ کَيْدَهُ وَ مَقْدُرَةَ مَنْ أَخَافُ [بَلاءَ] مَقْدُرَتَهُ عَلَيَّ وَ تَرُدَّ عَنِّي کَيْدَ الْکَيَدَةِ وَ مَکْرَ الْمَکَرَةِ اللَّهُمَّ مَنْ أَرَادَنِي فَأَرِدْهُ وَ مَنْ کَادَنِي فَکِدْهُ وَ اصْرِفْ عَنِّي کَيْدَهُ وَ مَکْرَهُ وَ بَأْسَهُ وَ أَمَانِيَّهُ وَ امْنَعْهُ عَنِّي کَيْفَ شِئْتَ وَ أَنَّى شِئْتَ اللَّهُمَّ اشْغَلْهُ عَنِّي بِفَقْرٍ لا تَجْبُرُهُ وَ بِبَلاءٍ لا تَسْتُرُهُ وَ بِفَاقَةٍ لا تَسُدُّهَا وَ بِسُقْمٍ لا تُعَافِيهِ وَ ذُلٍّ لا تُعِزُّهُ وَ بِمَسْکَنَةٍ لا تَجْبُرُهَا اللَّهُمَّ اضْرِبْ بِالذُّلِّ نَصْبَ عَيْنَيْهِ وَ أَدْخِلْ عَلَيْهِ الْفَقْرَ فِي مَنْزِلِهِ، و از من کفايت کنى اندوه کسى را که از اندوهش مى‏ترسم،و دشوارى کسى را که از دشوارى هراس دارم، و ناهموارى کسى را که از ناهمواريش بيم دارم،و شر کسى‏که از شرش مى‏ترسم،و فريب کسى‏که از فريبش وحشت دارم، و تجاوز کسى‏که از تجاوزش بيم دارم،و بى‏عدالتى کسى‏که از بى‏عدالتى‏اش مى‏ترسم،و سلطه کسى‏که از سلطه کسى‏که از سلطه‏اش وحشت دارم،و نقشه کسى‏که از نقشه‏اش بيم دارم،و قدرت کسى‏که از قدرتش به خود مى‏ترسم،و از تو مى‏خواهم که بدانديشى بدانديشان مکر مکّاران را امن بگردانى‏ خدايا هرکه قصد من کرده قصدش کن،و هرکه درباره من بدانديشى کرد،در حقش بدانديشى کن،و از من حيله و نيرنگ و نيرو و آرزويش را بازگردان،و او را از من بازدار هرگونه که خواهى،و هر کجا که خواهى،خدايا او را از من سرگرم‏ کن به فقرى که جبرانش نکنى،و به بلايى که نپوشانى‏اش،و به نيازى که سدّش نکنى،و به دردى که عافيتش ندهى،و ذلّتى که‏ عزيزش ننمايى،و مسکنتى که جبرانش نفرمايى.خدايا بزن خوارى که در برابر دو چشمش،و وارد کن تهيدستى را بر او در منزلش، وَ الْعِلَّةَ وَ السُّقْمَ فِي بَدَنِهِ حَتَّى تَشْغَلَهُ عَنِّي بِشُغْلٍ شَاغِلٍ لا فَرَاغَ لَهُ وَ أَنْسِهِ ذِکْرِي کَمَا أَنْسَيْتَهُ ذِکْرَکَ وَ خُذْ عَنِّي بِسَمْعِهِ وَ بَصَرِهِ وَ لِسَانِهِ وَ يَدِهِ وَ رِجْلِهِ وَ قَلْبِهِ وَ جَمِيعِ جَوَارِحِهِ وَ أَدْخِلْ عَلَيْهِ فِي جَمِيعِ ذَلِکَ السُّقْمَ وَ لا تَشْفِهِ حَتَّى تَجْعَلَ ذَلِکَ لَهُ شُغْلا شَاغِلا بِهِ عَنِّي وَ عَنْ ذِکْرِي وَ اکْفِنِي يَا کَافِيَ مَا لا يَکْفِي سِوَاکَ فَإِنَّکَ الْکَافِي لا کَافِيَ سِوَاکَ وَ مُفَرِّجٌ لا مُفَرِّجَ سِوَاکَ وَ مُغِيثٌ لا مُغِيثَ سِوَاکَ وَ جَارٌ لا جَارَ سِوَاکَ خَابَ مَنْ کَانَ جَارُهُ سِوَاکَ وَ مُغِيثُهُ سِوَاکَ وَ مَفْزَعُهُ إِلَى سِوَاکَ وَ مَهْرَبُهُ [إِلَى سِوَاکَ‏] وَ مَلْجَؤُهُ إِلَى غَيْرِکَ [سِوَاکَ‏] وَ مَنْجَاهُ مِنْ مَخْلُوقٍ غَيْرِکَ فَأَنْتَ ثِقَتِي وَ رَجَائِي وَ مَفْزَعِي وَ مَهْرَبِي وَ مَلْجَئِي وَ مَنْجَايَ، و بيمارى و درد را در بدنش،تا او را از من سرگرم کننده‏اى که فراغتى برايش‏ نباشد،و ياد مرا از يادش ببر،همچنان‏که ياد خودت را از يادش بردى و نگاهدار از من گوش و چشم و زبان و دست و پا و قلب و همه اعضايش را،و در همه آنها بر او بيمارى وارد کن،و شفايش مده،تا آن را قرار دهى‏ براى او سرگرمى سرگرم‏کننده‏اى،از من و ياد من،و کفايت کن اى کفايت کننده،آنچه را که غير تو کفايت نکند،به درستى که‏ تويى کفايت کننده‏اى که کفايت کننده‏اى جز تو نيست،و گشاينده‏اى جز تو نيست،و پناه‏دهنده‏اى جز تو نيست‏ نوميد گشت کسى‏که پناه‏دهنده‏اش جز تو،و فريادرسش جز تو،و پناهگاهش جز تو،و گريزگاهش جز تو،و ملجأش جز تو،و جاى نجاتش از مخلوق غير توست،پس تويى آرامش‏ و اميدم،و پناهگاه و گريزگاهم و ملجأ و جاى نجاتم، فَبِکَ أَسْتَفْتِحُ وَ بِکَ أَسْتَنْجِحُ وَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أَتَوَجَّهُ إِلَيْکَ وَ أَتَوَسَّلُ وَ أَتَشَفَّعُ فَأَسْأَلُکَ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ فَلَکَ الْحَمْدُ وَ لَکَ الشُّکْرُ وَ إِلَيْکَ الْمُشْتَکَى وَ أَنْتَ الْمُسْتَعَانُ فَأَسْأَلُکَ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَکْشِفَ عَنِّي غَمِّي وَ هَمِّي وَ کَرْبِي فِي مَقَامِي هَذَا کَمَا کَشَفْتَ عَنْ نَبِيِّکَ هَمَّهُ وَ غَمَّهُ وَ کَرْبَهُ وَ کَفَيْتَهُ هَوْلَ عَدُوِّهِ فَاکْشِفْ عَنِّي کَمَا کَشَفْتَ عَنْهُ وَ فَرِّجْ عَنِّي کَمَا فَرَّجْتَ عَنْهُ وَ اکْفِنِي کَمَا کَفَيْتَهُ [وَ اصْرِفْ عَنِّي‏] هَوْلَ مَا أَخَافُ هَوْلَهُ وَ مَئُونَةَ مَا أَخَافُ مَئُونَتَهُ وَ هَمَّ مَا أَخَافُ هَمَّهُ بِلا مَئُونَةٍ عَلَى نَفْسِي مِنْ ذَلِکَ وَ اصْرِفْنِي بِقَضَاءِ حَوَائِجِي وَ کِفَايَةِ مَا أَهَمَّنِي هَمُّهُ مِنْ أَمْرِ آخِرَتِي وَ دُنْيَايَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ [وَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ‏] عَلَيْکَ [عَلَيْکُمَا] مِنِّي سَلامُ اللَّهِ أَبَدا [مَا بَقِيتُ‏] وَ بَقِيَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ، به تو گشايش ميخواهم،و به تو رستگارى مى‏جويم،و به محمّد و خاندان محمّد سوى تو رو مى‏کنم،و متوسّل مى‏شوم،و شفاعت مى‏خواهم،اى خدا،اى خدا،اى خدا،سپاس و شکر تو راست،شکايت تنها به سوى توست،و تويى که به يارى خواسته‏شده‏اى،از تو مى‏خواهم اى خدا،اى خدا،اى خدا،به حق‏ محمّد و خاندان محمّد،که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى،و غم و نگرانى و اندوه شديد مرا در اين حالت‏ برطرف کنى،همچنان‏که از پيامبرت نگرانى و غم و اندوه را برطرف نمودى،و او را از هراس دشمنش کفايت کردى‏ از من برطرف کن همچنان‏که از او برطرف نمودى،و از من بگشاى همچنان‏که از او گشودى،و مرا کفايت کن همچنان‏که او را کفايت کردى از من برگردان هراس آنچه را که از هراسش مى‏ترسم،و هزينه آنچه را که از هزينه‏اش مى‏ترسم،و نگرانى آنچه را که از نگرانى‏اش‏ بيم دارم،بدون هيچ زحمتى از اين بابت بر هستى‏ام،و مرا بازگردان به برآوردن حاجاتم،و کفايت آنچه مرا نگران کرده،نگرانى‏اش‏ از کار آخرت و دنيايم،اى امير مومنان و اى ابا عبد اللّه،بر شما از جانب من سلام خدا هميشه‏ تا هستم و تا شب و روز هست، وَ لا جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنْ زِيَارَتِکُمَا وَ لا فَرَّقَ اللَّهُ بَيْنِي وَ بَيْنَکُمَا اللَّهُمَّ أَحْيِنِي حَيَاةَ مُحَمَّدٍ وَ ذُرِّيَّتِهِ وَ أَمِتْنِي مَمَاتَهُمْ وَ تَوَفَّنِي عَلَى مِلَّتِهِمْ وَ احْشُرْنِي فِي زُمْرَتِهِمْ وَ لا تُفَرِّقْ بَيْنِي وَ بَيْنَهُمْ طَرْفَةَ عَيْنٍ أَبَدا فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ وَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ أَتَيْتُکُمَا زَائِرا وَ مُتَوَسِّلا إِلَى اللَّهِ رَبِّي وَ رَبِّکُمَا وَ مُتَوَجِّها إِلَيْهِ بِکُمَا وَ مُسْتَشْفِعا [بِکُمَا] إِلَى اللَّهِ [تَعَالَى‏] فِي حَاجَتِي هَذِهِ فَاشْفَعَا لِي فَإِنَّ لَکُمَا عِنْدَ اللَّهِ الْمَقَامَ الْمَحْمُودَ وَ الْجَاهَ الْوَجِيهَ وَ الْمَنْزِلَ الرَّفِيعَ وَ الْوَسِيلَةَ إِنِّي أَنْقَلِبُ عَنْکُمَا مُنْتَظِرا لِتَنَجُّزِ الْحَاجَةِ وَ قَضَائِهَا وَ نَجَاحِهَا مِنَ اللَّهِ بِشَفَاعَتِکُمَا لِي إِلَى اللَّهِ فِي ذَلِکَ فَلا أَخِيبُ وَ لا يَکُونُ مُنْقَلَبِي مُنْقَلَبا خَائِبا خَاسِرا بَلْ يَکُونُ مُنْقَلَبِي مُنْقَلَبا رَاجِحا [رَاجِيا] مُفْلِحا مُنْجِحا مُسْتَجَابا بِقَضَاءِ جَمِيعِ حَوَائِجِي [الْحَوَائِجِ‏] وَ تَشَفَّعَا لِي إِلَى اللَّهِ انْقَلَبْتُ عَلَى مَا شَاءَ اللَّهُ ، و خدا اين زيارت را آخرين بار از زيارت شما قرار ندهد،و بين من و شما جدايى نيندازد،خدايا زنده بدار مرا چون زندگى محمّد و فرزندان او،و بميران مرا چون مرگ آنان،و جانم را بگير بر آيين ايشان،و محشور کن مرا در زمره آنان،و بين من و ايشان هيچگاه جدايى مينداز،حتى به اندازه چشم برهم‏زدنى در دنيا و آخرت. اى امير مؤمنان،و اى ابا عبد اللّه،به خاطر زيارتتان به جانب شما آمدم،و به خداى پروردگارم و پروردگارتان متوسّلم،و به وسيله‏ شما متوجّه به سوى اويم،و به پيشگاه خدا به وسيله شما درباره اين حاجتم خواستا شفاعتم،پس شما براى من شفاعت کنيد،که براى شما نزد خدا مقام ستوده و منزلتى آبرومند و جايگاهى بلند و وسيله است،من از نزد شما باز مى‏گردم،درحالى‏که چشم به‏ راه تحقق حاجت،و برآمدن و به انجام رسيدنش،از جانب خدا،به شفاعت شما به درگاه خدا براى خدا براى خود درباره آن هستم،پس نااميد نگردم‏ و نمى‏باشد بازگشتگاهم نوميدانه و زيانکارانه،بلکه بازگشتگاهم بازگشتم بر آنچه خدا خواست وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ مُفَوِّضا أَمْرِي إِلَى اللَّهِ مُلْجِئا ظَهْرِي إِلَى اللَّهِ مُتَوَکِّلا عَلَى اللَّهِ وَ أَقُولُ حَسْبِيَ اللَّهُ وَ کَفَى سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ دَعَا لَيْسَ لِي وَرَاءَ اللَّهِ وَ وَرَاءَکُمْ يَا سَادَتِي مُنْتَهًى مَا شَاءَ رَبِّي کَانَ وَ مَا لَمْ يَشَأْ لَمْ يَکُنْ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ أَسْتَوْدِعُکُمَا اللَّهَ وَ لا جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنِّي إِلَيْکُمَا انْصَرَفْتُ يَا سَيِّدِي يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ وَ مَوْلايَ وَ أَنْتَ [أُبْتُ‏] يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ يَا سَيِّدِي [وَ] سَلامِي عَلَيْکُمَا مُتَّصِلٌ مَا اتَّصَلَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ ، در جنبش و نيرويى نيست مگر به خدا،واگذار کننده‏ام،کارم را به خدا،با تکيه دادنم به خدا،در حال توکّل بر خدا،و مى‏گويم خدا مرا بس است و کافى است،مى‏شنود خدا صداى کسى را که او را خواند،براى من وراى خدا و وراى شما اى‏ سرورانم سرحدّى نيست،آنچه پروردگارم خواست شد،و آنچه نخواهد نمى‏شود،جنبش و نيرويى نيست جز به خدا شما را به خدا مى‏سپارم،و خدا اين زيارت را آخرين زيارت من از شما قرار ندهد،بازگشتم،اى آقاى من اى امير مؤمنان و مولاى من،و تو اى ابا عبد اللّه اى سرور من و سلامم بر شما پيوسته باد،تا شب و روز پيوسته است، وَاصِلٌ ذَلِکَ إِلَيْکُمَا غَيْرُ [غَيْرَ] مَحْجُوبٍ عَنْکُمَا سَلامِي إِنْ شَاءَ اللَّهُ وَ أَسْأَلُهُ بِحَقِّکُمَا أَنْ يَشَاءَ ذَلِکَ وَ يَفْعَلَ فَإِنَّهُ حَمِيدٌ مَجِيدٌ انْقَلَبْتُ يَا سَيِّدَيَّ عَنْکُمَا تَائِبا حَامِدا لِلَّهِ شَاکِرا رَاجِيا لِلْإِجَابَةِ غَيْرَ آيِسٍ وَ لا قَانِطٍ آئِبا عَائِدا رَاجِعا إِلَى زِيَارَتِکُمَا غَيْرَ رَاغِبٍ عَنْکُمَا وَ لا مِنْ [عَنْ‏] زِيَارَتِکُمَا بَلْ رَاجِعٌ عَائِدٌ إِنْ شَاءَ اللَّهُ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ يَا سَادَتِي رَغِبْتُ إِلَيْکُمَا وَ إِلَى زِيَارَتِکُمَا بَعْدَ أَنْ زَهِدَ فِيکُمَا وَ فِي زِيَارَتِکُمَا أَهْلُ الدُّنْيَا فَلا خَيَّبَنِيَ اللَّهُ مَا [مِمَّا] رَجَوْتُ وَ مَا أَمَّلْتُ فِي زِيَارَتِکُمَا إِنَّهُ قَرِيبٌ مُجِيبٌ اين سلام به شما رسنده است،نه اينکه سلامم از شما پوشيده باشد اگر خدا خواهد،و از او مى‏خواهم به حق شما اينکه بخواهد آن را و انجام دهد،زيرا او ستوده و بزرگوار است،اى دو سرورم‏ از نزد شما بازگشتم،در حال توبه و سپاس براى خدا،و شکرگذارى و اميدوار به اجابت،بدون يأس و نااميدى،درحالى‏که‏ بازگردنده و بازگشت کننده و رجوع کننده به سوى زيارت شمايم،نه روگردان از شما،و نه از زيارتتان،بلکه رجوع کننده و بازگشت کننده‏ام‏ اگر خدا بخواهد،و جنبش و نيرويى نيست جز بخدا،اى آقايانم به سوى شما و زيارتتان رغبت نمودم،پس از آنکه اهل دنيا نسبت به شما و زيارتتان بى‏رغبت شدند،خدا مرا از آنچه در زيارت شما اميد و آرزو کردم نااميد نسازد به درستى که او نزديک و پاسخ‏دهنده است. موفق و پيروز باشيد.