حد و مرز رابطه دختر و پسر را از جنبه های شرعی و اخلاقی

باسلام خدمت شما پرسشگر محترم
با توجّه به شرايط خاص دوران جواني، طولاني بودن دوران تجرّدِ و خطرات جدّي تمايلات آشکار و پنهان غرائز نفساني، لازم است روابط خود را از نظر کمّي و کيفي تحت کنترل قرار دهند و در سطح ضرورت حفظ کنند.
پيدايش علايق و الفت‏ها - هر چند غير اختياري است - ولي مبادي و شيوه‏هاي هدايت آن اختياري است. بنابراين حتي‏الامکان بايد کوشيد علايقي که سرانجام معلوم و مشخصي ندارد، پديد نيايد و اگر پديد آمد، دو راه وجود دارد:
1- يا آنکه در صورت امکان انسان با بررسي‏ها و مشورت‏هاي لازم آن را در جهت صحيح و مشروع مانند ازدواج هدايت کند.
2- در صورت عدم امکان ازدواج حتي‏الامکان با آن مقابله و مبارزه کند و از چنگال آن بگريزد، زيرا در غير اين صورت ممکن است انسان را گرفتار خطرات و گرفتاري‏هاي دنيوي و اخروي سازد.
دختر و پسر روابطشان بايد حساب شده باشد و اين براي مصلحت و در حمايت از آنها است. براي اينکه مبادا حوادث شوم و ناگواري براي کسي پديد آيد. بنابر اين اگر واقعا در صدد ازدواج با يکديگر باشند طبق ضوابط و مقرراتي که دانشگاه تعيين نموده بايد عمل کنند در غير آنصورت همچنانکه بارها و بارها تجربه شده حوادث ناخوشايندي در پي خواهد داشت، وقتي باب صحبت باز شد کم کم روابط بيشتر و بيشتر مي‏شود تا مي‏رسد به آن چيزهائي که خودشان هم باور نمي‏کردند.
که به کنج قفسم نيست بجز مشت پري >
در حالي که اگر از همان اول بر اساس مقررات عقل و شرع گام بر مي‏داشتند و قاطعانه خود را کنترل مي‏کردند، نه با چشم به نگاه نامشروع، و نه با زبان به صحبت و سخنان فريبنده نمي‏پرداختند، آن سرنوشت را پيدا نمي‏کردند. به هر حال آنچه از انبياء و انديشمندان و افراد مجرب روزگار براي ما در اين مورد بيان شد، همه به خاطر مصلحت و سعادت و از روي دلسوزي بوده است. مبادا آنها را دست کم بگيريد. بنابراين، توصيه اکيد ما اين است که:
اولاً، اگر ضرورتي ايجاب نمي‏کند حتّي الامکان چنين روابطي با نامحرم برقرار نشود و خواهران در مقابل افراد نا محرم، رفتاري متکبّرانه داشته باشند نه رفتاري صميمانه. اينکه در احکام شرعي مي‏فرمايند در غير ضرورت مثلاً مکروه است مرد با زن هم صحبت شود، مخصوصا مرد و زن جوان، به اين دليل است که چه بسا همين هم صحبت شدنها، غرايز جنسي افراد را تحريک کند و يک اُلفت و محبّت شهواني بين مرد و زن ايجاد گردد و نقطه آغازي براي غوطه‏ور شدن در انحراف و فساد شود. در هر حال انسان بايد دقيقا درون خود را بکاود و باطنش را عميقا مطالعه کند که مثلاً صحبت کردن با افراد نامحرم چه ضرورتي براي او دارد.
ثانيا: در صورت ناچاري و ضرورت، روابط با نامحرم تا آنجا که به شکستن حريم احکام الهي منجر نشود، اشکالي ندارد. بنابراين، گفتگو و نگاه‏هاي متعارف بدون قصد لذّت و ريبه، اشکالي ندارد. امّا با اين حال، حتي‏الامکان لازم است در کلاس‏ها به گونه‏اي باشند که کمترين اختلاط پديد آيد و در برخورد و گفتگو، هنجارهاي شرعي زير بايد رعايت شود:
1ـ از گفتگوهاي تحريک کننده پرهيز شود.شوخي و خنده زن يا نامحرمان جايز نيست و اگر موجب فتنه و فساد شود قطعا حرام است.
2ـ از نگاه‏هاي آلوده و شهواني خودداري شود.
3ـ حجاب شرعي رعايت شود.
4ـ قصد تلذّذ و ريبه در کار نباشد.
5ـ دو نفر نامحرم در محيط بسته، تنها نمانند.
بنابراين، سعي کند خود را عادت دهد که:
1- در صحبت با نامحرم به او نگاه خيره وهمراه باتوجه نکند .
2- در همه حال، خدا را ناظر بر اعمال و رفتار خود بدانيد و عفّت و حيا را فراموش نکنيد.
روشن است که هر فرد خود بهتر مي‏تواند تشخيص دهد که کجا از مرز فراتر رفته است. «بل الانسان علي نفسه بصيره ؛ آدمي بر نفس خود آگاه و بيناست»، (قيامت ، آيه 14).

معرفي کتاب:1-احکام روابط مردوزن دراسلام،معصومي 2-گناهان کبيره،شهيددستغيب 3-جوانان وانتخاب همسر،مظاهري.
موفق و پيروز باشيد.