در مورد واقعه حره در تاریخ اسلام توضیح دهید؟

باسلام خدمت شما پرسشگر محترم
واقعه حره از جنايات بزرگ امويان پس از به شهادت رساندن امام حسين عليه السلام است. اين واقعه مربوط به شورش مردم مدينه در بيست و ششم يا بيست و هفتم ذيحجه سال 63 هجري قمري است که توسط سپاه شام به خاک و خون کشيده شدند.
براي اين شورش سه علت اصلي بر شمرده اند:
1. بيعت بسياري از مردم با عبدالله بن زبير که در آن زمان در مکه بود و ادعاي خلافت داشت.
2. زماني که عثمان بن محمد والي مدينه گرديد، يکي از مأموران يزيد بن معاويه به مدينه آمد تا اشياي گرانبهاي بيت المال را براي يزيد ببرد. گروهي از مردم که اموال را حق خود مي‌دانستند، جلوگيري کردند و اين، منجر به شورش مردم و اخراج امويان از شهر گرديد .
3. گروهي از بزرگان مدينه به شام رفتند و با يزيد ديدار کردند و پس از بازگشت، از يزيد بدگويي کردند و اعمال ناپسند او را براي مردم توصيف کردند:« دين ندارد، مشروب مي‌خورد، بساط ساز و آواز به راه انداخته و با سگان بازي مي کند.» مردم مدينه هم گفتند ديگر حاضر به اطاعت از او و پذيرش امارتش نيستند و شورش کردند.

بني اميه از مردم مدينه که در قتل عثمان شريک بودند، دل خوشي نداشتند؛ متقابلاً مردم مدينه نيز از بني اميه را که برخلاف خليفه دوم به آنها توجه نشان نمي‌دادند، راضي نبودند. بنابراين ظهور ابن زبير در صحنه سياسي و ضعف بني اميه در حجاز پس از واقعه کربلا، زمينه شورش مردم مدينه را فراهم کرد. يزيد در آغاز کوشيد تا توسط کساني چون عبدالله بن جعفر و نعمان بن بشير، مردم مدينه را به آرامش و اطاعت از خود دعوت کند، اما مردم نپذيرفتند.
شورشيان، امويان و ياران آنها را که تقريباً حدود هزار نفر بودند، در خانه مروان بن حکم محاصره کردند و پس از آن با خفت و خواري از شهر بيرون راندند؛ اما با اين شرط که قسم ياد کنند همراه سپاه شام باز نگردند. امويان پذيرفتند، گرچه افرادي چون مروان بعداً عهد خود را شکستند.
رهبر اين شورشيان، عبدالله حنظله غسيل الملائکه، از طرف عبدالله ابن زبير حاکم مدينه شد. يزيد سپاهي 5 هزار نفري را به سمت مدينه فرستاد. فرماندهي اين سپاه با مسلم بن عقبه بود که به دليل قتل عامي که کرد، به « مسرف » شهرت يافت .
يزيد به سپاهيان شامي گفته بود پس از پيروزي مي‌توانند به غارت شهر بپردازند و آنچه را که مي‌خواهند، از خانه‌هاي مردم تصاحب کنند؛ به علاوه، سهميه‌شان از بيت المال را با صد دينار اضافي به آنها پرداخته بود.
مردم مدينه در ورودي شهر در محلي که رسول خدا خندق کنده بود، يعني فاصله بين حره شرقي و غربي، خندقي حفر کردند تا بتوانند از شهر دفاع کنند.
رهبران آنها عبدالله مطيع، معقل بن سنان و در رأس آنها عبدالله حنظله بود که در حين درگيري، خود و فرزندانش کشته شدند. زماني که سپاهيان شام به مدينه رسيدند، با مشورت عبدالملک بن مروان که او نيز همراه ساير بني اميه از شهر اخراج شده بود در منطقه حره مستقر شدند و به کمک مروان توانستند با وعده و وعيد مالي، گروهي از بني حارثه را فريب دهند و از طريق آنها به داخل شهر نفوذ کنند. به اين ترتيب درگيري آنها کمتر از يک روز به طول انجاميد و پس از آن شهر به تصرف شاميان در آمد.
اموال شهر، طبق وعده يزيد، سه روز براي سپاهيان شام، حلال شمرده شد و آنها از هيچ جنايتي فروگذار نکردند. در اين ميان علاوه بر کشته شدن عده‌ي زيادي از مردم، به بسياري از نواميس نيز تجاوز شد. مسلم بن عقبه بسياري از اسيران را که شامل تعدادي از قريشيان بودند، به قتل رساند و در ميان مقتولين کساني از ميان صحابه پيامبر نيز بودند.
در تاريخ، تعداد کشته‌هاي اين ماجرا مختلف روايت شده؛ از شش هزار تا ده هزار نفر. در جريان حره تنها انصار نبودند که مورد دشمني امويان قرار گرفتند، بلکه تعدادي از خانواده‌هاي مهاجرين نيز از بين رفتند.
سپاه شام پس از قتل و غارت مردم مدينه روانه مکه شد تا ابن زبير و ياران او را نيز به همين سرنوشت دچار سازد.
در نيمه راه، مسلم بن عقبه جان داد و طبق دستور يزيد، کار به دست « حصين بن نمير » افتاد. او به سوي مکه رفت و مدت چند ماه آنجا را محاصره کرد و از روي بلندي، با منجنيق به حرم خدا سنگ‌هايي آتشين پرتاپ کرد. اما سرانجام وقتي خبر مرگ يزيد به سپاه شام رسيد، دست از محاصره شهر برداشت و همراه سپاهش به شام بازگشت.

منابع:
* تاريخ خلفا،‌ ص 50 الي 570
موفق و پيروز باشيد.