رابطه پدر و مادر مقابل فرزندان

اگر زن و شوهر رابطه سالمی داشته باشند، در فرزندان و اطرافیان تأثیر مثبت فراوان دارد. رابطه سالم مشخصه های زیر را دارد:
۱. احترام متقابل بدین معنا كه هر كدام براي شريك زندگي خود ارزش قايل شود و حتی در مواردي كه از يكديگر انتقاد هم مي كنند، با لحن مودبانه و به دور از اغراض و عقده هاي منفي باشد. درگيريها و اختلافات هنگامي در خانواده پديد مي آيد كه همسران براي يكديگر و براي فرزندان احترام قايل نباشند. (۱)

۲. درك متقابل يكديگر؛ درباره مسائل مهم و بنيادي، از سليقه هاي شخصي خود دست برداشته و با توافق و مشورت يكديگر روشي را كه به نفع زندگي مشترك آنهاست، انتخاب كنند.

۳. طبیعی است که زن و شوهر با هم تفاوت فکر و سلیقه دارند و گاهی بین آنها اختلاف و مشاجره پیش می آید . نحوه تعامل آنها برای حل اختلاف بر روی فرزندان و اطرافیان تاثیر فراوان داشته و مهمترین کلاس آموزش مثبت یا منفی می تواند باشد. اگر آنها در اختلافها، رفتار متین و منطقی را پیش بگیرند و سعی کنند بدون دعوا و توهین و رفتارهای احساسی و نسنجیده، حل اختلاف نمایند، اطرافیان و بخصوص فرزندان را عملا راه زندگی صحیح یاد خواهند داد.

۴. چشم پوشي از خطاها؛ بيشترين سفارش اسلام در مورد مسايل خانوادگي و ارتباط با فرزندان و ديگران اين است كه بايد از اشتباهات و خطاهاي يكديگر تا حد ممکن چشم پوشي كنيم.(۳) وجود عفو و گذشت، به يقين كانون خانواده را گرم نگاه مي دارد و عشق و محبت را افزايش مي دهد.

۵. از جمله مسايلي كه والدين بايد در محیط منزل رعايت كنند، روابط جنسي در ارتباط های زناشویی است که در تربيت جنسي فرزندان بسیار مؤثر است. در آيات و روايات توصيه هاي زيادي در اين زمينه شده و روان شناسان نيز تاكيد نموده اند كه والدين بايد در مسايل تربيتي و اخلاقي فرزندان كمال دقت را داشته باشند.

لباس پوشیدن تمیز و آرایش متین و مناسب برای مواجهه با محارم در محیط خانه هم به شادابی فرزندان و افراد خانه را زیاد می کند و هم عفت و پاکدامنی آنها را زیاد می سازد اما آرایش های مخصوص زناشویی و ارتباط های خاص جنسی باید در محیط خلوت زناشویی باشد به طوری که فرزندان در آن محیط بدون اجازه ورود نداشته و از بدآموزی و تحریکهای زودرس در امان باشند.

منابع براي مطالعة بيشتر:
۱. محمدرضا شرفي، خانوادة‌ متعادل، تهران، انجمن اولياء و مربيان، ۱۳۷۴.
۲. علي قائمي، خانواده و مسايل همسران جوان، تهران، نشر اميدي، ۱۳۶۲.
۳. فرانك فينچام، رابطة همسران، ترجمة مهدي قراچه داغي، پيك بهار، ۱۳۸۰.
پي نوشتها:
[۱] . فليپ باركر، خانواده درماني پايه، ترجمة دهقاني، انتشارات رشد، ۱۳۷۵، فصل ۵.
[۲] . علي قائمي، خانواده و مسايل همسران جوان، تهران، نشر اميدي، ۱۳۶۲، ص ۲۵۸.
[۳] . احمد حسينا، بهداشت روان ازدواج و همسرداري، تهران، نشر مفيد، ۱۳۸۰، ص ۲۰۸ ـ ۲۰۱.