باسلام خدمت شما پرسشگر محترم علم لدني، علمي است که خداوند بدون واسطه به بندهاي الهام ميکند. علم لدني، علم غير اکتسابي است; يعني در به دست آوردن آن نيازي به تحصيل و رفتن به مدرسه و زانو زدن پيش استاد نيست. اين علم، مستقيم از جانب سرچشمه همه علوم; يعني خداوند، به برخي از بندگان الهام ميشود; چنان که در قرآن دربارة حضرت خضر آمده است: فَوَجَدا عَبدًا مِن عِبادِنا ءاتَينـَهُ رَحمَةً مِن عِندِنا وعَلَّمنـَهُ مِن لَدُنّا عِلمـا; (کهف، 65) تا بندهاي از بندگان ما را يافتند که از جانب خود به او رحمتي عطا کرده و از نزد خود بدو دانشي آموخته بوديم. پيامبران الهي و ائمه: از پيشتازان اين علم بوده و پس از آنان برخي از اولياي الهي با رياضتهاي شرعي و تهذيب و تزکيه نفس خود به اين مقام رسيدهاند. اما اين که در حال حاضر کدام يک از مجتهدان داراي اين علم هستند خارج از حوصله اين پاسخ نامه است. پس علم لدنى علمى است که بنده از خدا آموزد بدون واسطه بشر يا ملک يعني، علمي که بدون استاد و تعليم و تعلّم، خداوند به افراد عنايت مي کند؛ مانند علم پيامبران و ائمه(ع) و بعضي از اوليا مثل علم زبان حيوانات که خداوند به حضرت سليمان عطا فرمود و اين اصطلاح مأخوذ در قرآن است که فرمود «و علمناه من لدنّا علما »(کهف، آيه 65). بنابراين اهل قرب را به تعليم الهى و تفهيم ربانى معلوم و مفهوم شود نه به دلايل عقلى و شواهد نقلى. بنابراين مي توان گفت در علم لدنّى، هيچ واسطهاى ميان متعلّم و معلّم نيست. «لدن»؛ يعنى، نزد و حضور. اگر علمى با وساطت، حاصل شود، علم لدنى نخواهد بود. اگر علمى از معلم صادر شود و به يک واسطه يا بيشتر، به شاگرد برسد؛ شاگرد آن علم را از «نزد» معلم فرا نگرفته است و به آن علم لدنى نمىگويند. اما اگر شاگرد از حضور خود معلم، علمى را فرا گرفت، آن علم را لدنى مىنامند. از آنجا که «انسان کامل»، نخستين مخلوق است و هيچ واسطهاى ميان او و حضرت حق وجود ندارد، از علم، لدنّى بهرهمند خواهد بود و هيچ واسطهاى ميان او و خداى سبحان در اين تعليم و تعلم وجود ندارد. و... موفق و پيروز باشيد.
نظر خودتان را ارسال کنید