چرا در قرآن تعارض وجود دارد؟

باسلام خدمت شما پرسشگر محترم مفسران در پاسخ اين، راه حل هايي را ارائه نمودند: راه اول که مشهور و معروف است اين که: آنجا که مى‏گويد: “اربعة ايام” (چهار روز) منظور تتمه چهار روز است، به اين ترتيب در دو روز اول از اين چهار روز زمين آفريده شد، و در دو روز بعد ساير خصوصيات زمين، به اضافه خلقت آسمان ها در دو روز مجموعاً شش روز (شش دوران) مى‏شود. نظير اين تعبير در زبان عرب و تعبيرات فارسى نيز وجود دارد که فى المثل گفته مى‏شود: از اين جا تا مکه ده روز طول مى‏کشد، و تا مدينه پانزده روز، يعنى پنج روز فاصله مکه و مدينه است و ده روز فاصله اين جا تا مکه، البته اگر آيات متعدد آفرينش در شش روز نبود چنين تفسيرى پذيرفته نمى‏شد، ولى از آن جا که آيات قرآن يک ديگر را تفسير مى‏کنند، و قرينه يک ديگر مى‏شوند، تفسير بالا به خوبى قابل قبول است. راه ديگرى که تعداد کمى از مفسران آن را انتخاب کرده‏اند اين است که: اربعة ايام (چهار روز) مربوط به آغاز خلقت نيست، بلکه اشاره به فصول چهارگانه سال است که مبدء پيدايش ارزاق و پرورش مواد غذايى انسان ها و حيوانات است.1] راه سوم: دربار? رزق و روزي، واژ? “قدّر” به کار برده شده است، در حالي که دربار? خلقت آسمان و زمين واژ? “خلق” به کار گرفته شده است؛ يعني اين چهار روز تقدير ارزاق است نه خلقت آن. با اين بيان شايد اصل ابهام به کلي از بين برود؛ زيرا ابهام جايي است که ايام تقدير روزي را در رديف خلقت بياوريم، در غير اين صورت، ابهام از اصل زائل مي شود. با توجه به مطالب ياد شده «ايامى که در اين آيات براى خلقت آسمان ها و زمين آمده، چهار روز است دو روز براى خلقت زمين، و دو روز براى به پا داشتن آسمان هاى هفت گانه، بعد از آن که دود بود و اما ايامى که در آن روزي ها درست شده ايام تقدير آنها است، نه خلقت روزي ها ، و آن چه که در کلام خدا مکرّر آمده، اين است که خدا آسمان ها و زمين را در شش روز آفريده، نه مجموع خلق و تقدير روزي را پس حق اين است که ظرف مزبور تنها قيد براى جمله اخير است و ديگر نه حذفى لازم مى‏آيد، و نه تقديرى، و مراد بيان تقدير ارزاق زمين در چهار فصل سال است‏».[2 1-مکارم شيرازي،ناصر،تفسير نمونه،ج ??،ص ???? [2]. طباطبايى سيد محمد حسين، الميزان فى تفسير القرآن، ج ?? ، ص ??? و ??? موفق و پيروز باشيد.