سلام مادر من روی تربیت دینی من کار نکرده چکار کنم محبت اهل بیت در من زیاد شود ؟

.

پرسشگر گرامي با سلام و تشکر از حسن اعتماد شما و ارتباطتان با اين مرکز
بانوي گرامي؛ از اين كه در عين دوري و محروميت از اهل بيت پيامبر گرامي اسلام(عليهم السلام)، سعى داريد خود را به آن وجودهاي نواراني نزديک و متصل سازيد، بسيار خرسنديم و از شما بانوي گرامي التماس دعا داريم. همچنين از اينکه صادقانه و خالصانه با ما دردِ دل نموده ايد، از شما سپاسگزاريم. انصافا روحيه ي پرسشگري، صداقت، صراحت و شجاعت شما در بيان انديشه ها، دغدغه ها و سؤال هاي برآمده از سرشت پاک و ذهن حقيقت طلبتان، قابل ستايش و تحسين است و نشان از کمال خواهي، دانش پژوهي و جهل گريزي شما دارد. همانگونه که مي دانيد هيچ مکتبي به اندازه ي اسلام، انسان را به تعقل و تفکر و انديشيدن دعوت ننموده است و از آنجا که اسلام عزيز انصافا مكتبى غنى، جامع و انسان ساز است با استدلال متقن، گوارا و سازگار با فطرت پاک آدمي، گوش جان او را مي نوازد و دل هاي عطشناک، پرسشگر و دانشجو را سيراب مي سازد.
بانوي گرامي؛ در پاسخ به پرسشِ شما مي خواهيم به عنوان مقدمه مطلبي را عرض کنيم که شايد براي شما بسيار تعجب آور باشد ولي اين يک حقيقت انکار ناشدني است که «رابطه ما با اهل بيت(عليهم السلام)، بسيار نزديک تر و قوي تر از پيوند ما با پدر و مادر است. والدين ما اصل و ريشه ي جسماني و بُعد مادي و دنيايي ما هستند، درحالي که اهل بيت(ع) اصل و حقيقت روح ما و ريشه بُعد الهي و ابدي ما هستند.»(1)
سيدبن طاووس در روايتي گهربار و پرمضمون از محضر مبارک امام عصر(ارواحُنا فِداه) اينچنين نقل مي کند که نيمه شبي ديدم که آن حضرت هنگام سحرگاه، وارد سرداب شدند و با پروردگار خود اينگونه مناجات مي کردند: « اللَّهُمَّ إِنَّ شِيعَتَنَا خُلِقَتْ مِنْ شُعَاعِ أَنْوَارِنَا وَ بَقِيَّةِ طِينَتِنَا... فَاصْفَحْ عَنْهُمْ فَقَدْ رَضِينَا... وَ أَدْخِلْهُمُ الْجَنَّة...؛ بار پرودرگارا، شيعيان ما از پرتو انوار ما و از بقاياي طينت و زيادي گل ما سرشته شده و عجين گشته اند؛ بار پروردگارا از گناهان آنان درگذر چرا که ما از آنان خشنود و راضي هستيم... و در بهشت جايشان ده و...»(2)
از طرفي در آموزه هاي اسلامي، علاقه ي شديد به پيامبر و عشق ورزيدن به خاندان مطهر ايشان از نشانه هاي ايمان شمرده شده است. رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) فرمود: « لَا يُؤْمِنُ‏ عَبْدٌ حَتَّى‏ أَكُونَ‏ أَحَبَّ إِلَيْهِ مِنْ نَفْسِهِ وَ يَكُونَ عِتْرَتِي أَحَبَّ إِلَيْهِ مِنْ عِتْرَتِهِ وَ يَكُونَ‏ أَهْلِي أَحَبَّ إِلَيْهِ مِنْ أَهْلِهِ وَ يَكُونَ ذَاتِي أَحَبَّ إِلَيْهِ مِنْ ذَاتِهِ‏؛ هيچ بنده اي ايمان کامل پيدا نمي کند، مگر در صورتي که من دوست داشتني تر نزد او از خودش باشم و نيز اهل بيتم از اهلش محبوبتر و عترتم از عترتش دوست داشتني تر و ذاتم از ذاتش محبوبتر باشد.»(3)

آري؛ اهميت ابراز عشق و علاقه به خاندان نبوت به قدري است که رسول گرامي اسلام (صلي الله عليه و آله و سلم) فرمود: « لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ أَسَاسٌ وَ أَسَاسُ الْإِسْلَامِ حُبُّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ؛ براي هر چيز پايه و اساسي است و اساس اسلام، محبت و دوستي ما اهل بيت است.»(4)
بنابراين بي هيچ ترديد، ابراز محبت زباني و نيز عشق و علاقه ي قلبي به اين خاندان لازمه ي ايمان به خدا و رسول خداست.
حال اين سؤال پيش مي آيد که از چه راهي مي توانيم دوستي و محبت اهل بيت (عليهم السلام) را به دست آوريم؟
بي شک علاقه و عشق، معلول زيبايى و جاذبيت معشوق و محصول معرفت و توجه به كمال است. آدمى زمانى كه در چيزى و يا كسى كمالى را مى‏بيند، به آن علاقه‏مند مى‏گردد و هر چه مقدار اين محبت، قوي تر و نيرومند تر باشد اين علاقه به عشق منجر مى‏گردد.(5)
به ديگر تعبير، محبت و عشق از راه آگاهى و انس و بر طرف ساختن موانع به دست مى‏آيد براى مثال كسى كه به طعم و خواص عسل آگاهى يابد، بدان علاقه‏مند مى‏شود و اگر آن را بچشد، علاقه‏اش به آن افزون مى‏گردد. حب خدا و اولياى او نيز از طريق شناخت و معرفت پديد مى‏آيد. هر اندازه آدمى معرفت خود را افزون سازد و در عمل نيز انس و الفت خود را با خداوند و مقربان درگاهش بيش‏تر سازد و موانع راه (علايق و و وابستگى‏هاى مادى و دنيايى) را از دل بيرون كند، عشق الاهى در دلش افزون‏تر خواهد شد.(6)
با اين توضيح روشن مي شود که براي ارتباط معنوي با اهل بيت و نيل به محبت ايشان مي بايست از روش هاي زير بهره گرفت:
الف) شناخت خاندان نبوت و کسب معرفت نسبت به شخصيت علمي و کمالات اخلاقي و عملي ايشان:
شايد يکي از بهترين راه هاي معرفت ائمه (عليهم السلام)، معرفت از راه مطالعه گفتار و رفتار ايشان مي باشد. فقط در پرتو شناخت امام است که مي توان به حقايق اين عالم پي برد زيرا به اراده ي پروردگار فقط امام معصوم است که واسطه فيض و كمال است.
ب) حضور در مجالس اهل بيت (عليهم السلام) و توسّل با معرفت به ايشان:
اگر توسل به اهل بيت گرامي پيامبر عظيم الشأن اسلام، با شناخت و توجه همراه باشد، هر لحظه اي از اين ارتباط معنوي مي تواند ترنم عارفانه و عاشقانه‏اى باشد كه هر لحظه ي آن آتش عشق و محبت ايشان را در دل معشوق بپروراند.
ج) حضور در اماکن منتسب به اهل بيت و مشاهد مشرفه ي و زيارت آن بزرگواران:
ابراز عشق و علاقه گاهي از راه دور است و گاهي با تحمل سختي ها و مشقت هاي سفر و هموار کردن راه رسيدن به معشوق براي آدمي فراهم مي شود چرا که زائر به محض اينکه در جوار امام قرار مي گيرد، توجه خداي متعال و نيز توجه امام معصوم را نسبت به خود حس مي کند و لذت مناجات با امام را در درون خود مشاهده مي کند و بي اختيار اشک شوق و شور از سرشک خود جاري مي کند. بنابراين به يقين زيارت امام به ويژه در بُقاع متبرکه و مشاهد شريفه، افزايش دهنده محبت ميان امام و مأموم است.
د) همنشيني با عالمان با تقوا:
مطابق اخبار و احاديث معتبر، حشر و نشر با عالمان ربّاني، نشستن در محضر آنها و نگاه به چهره ي ايشان نه تنها عبادت است و ثواب بسيار دارد بلکه مجالست با آنان باعث تقويت روحيه ديني و معنوي انسان مي گردد. ديدار يک عالم رباني در حقيقت همچون باران رحمتي است که بر زمين تشنه مي بارد، و کويرِ دل انسان را سيراب کرده، بر طراوت و نشاط روحي او مي افزايد. بنابراين تا مي توانيد در مجالس اهل علم شرکت کنيد تا بتوانيد علاوه بر عمق بخشيدن به عقايد حقّه خود، عشق و ارادت خالصانه تان را به اهل بيت عصمت و طهارت بيفزاييد.
البته براي ايجاد محبت و ازدياد آن راه هاي ديگري نيز وجود دارد که به منظور خلاصه بودن، به برخي از آنها اشاره مي کنيم نظير: دستي با دوستان اهل بيت و دشمني و بيزاري از دشمنان ايشان(تولّي و تبرّي)، ابراز علاقه و محبت به شيعيان آن حضرت به ويژه سادات که ذريه معصومين به شمار مي آيند، تعظيم و تکريم اهل بيت (عليهم السلام) و ذکر فضائل و مناقب ايشان و...
موفق باشيد.

پي نوشت ها:
1. مجله گلبرگ، «محبت به اهل بيت(ع) در روايات»، ديماه سال 1388، شماره 115(اقتباس از "پايگاه اينترنتي حوزه")
2. محمدباقر مجلسي، بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏53 ؛ ص302، دار إحياء التراث العربي‏، چاپ دوم، 1403ق
3. همان، ج‏17 ؛ ص13 و 14
4. محمد بن يقوب کليني، الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص: 46، تهران، 1407 ق
5. لوح فشرده پرسمان دانشجويي، نهاد نمايندگي مقام معظم رهبري در دانشگاه ها
6. همان