در مورد وجه تمايز ميان اعجاز پيامبران و کارهاي خارق العاده مرتاضان و شعبده بازان چند نکته ملاحظه مي شود: 1. اعجاز انبياء همواره مقارن با ادعاي نبوت است. بدين معنا که هر پيامبري که معجزه اي را ارائه کرده است آن معجزه را دليلي براي اين گرفته که او و پيام او از طرف خداست. 2. اعجاز پيامبران(ص) همراه با تحدي(مبارزه طلبي) است. چنانکه قرآن کريم بعنوان يک معجزه جاوداني از مخاطبين خود خواسته است که مثل و مانند آن را بياورند و آنها را به مبارزه طلبيده است. خداوند در قرآن کريم مي فرمايد: اگر جن و انس جمع شوند تا مانند قرآن را بياورند، اگرچه برخي پشتيبان ديگري باشند، نمي توانند مانند آن را بياورند. سوره اسراء آيه 88 3. سحر و کارهاي خارق العاده مرتاضان قابل آموزش و تعليم به ديگران است. يعني مرتاض مي تواند به شاگردش سلسه مراتبي را تعليم بدهد تا با طي آن مراحل به انجام کارهاي خارق العاده موفق شود. در حالي که اعجاز انبياء قابل تعليم و آموزش به ديگران نيست. 4. پيامبران مي توانند سحر و کارهاي مرتاضان را ابطال کنند ولي مرتاضان و ساحران نمي توانند اعجاز انبياء را ابطال کنند چنانکه در مورد حضرت موسي(عليهم السلام) و سحر ساحران فرعون اتفاق افتاد. 5. در برخي موارد کساني نزد انبياء(عليهم السلام) مي آمدند و از آنها معجزه هاي درخواست مي کردند -البته به انگيزه کشف حقيقت نه منفعت طلبي يا به بازيچه گرفتن مقدسات- و انبياء به درخواست آنها پاسخ مي گفتند. اما اين وضعيت در مورد مرتاضان صادق نيست يعني مرتاضان به يک مرحله اي مي رسند که فراتر از آن مرحله نمي توانند به مطالبات و درخواست ها پاسخ دهند. به عبارت ديگر قدرت مرتاضان بر انجام کارهاي خارق العاده حوزه و قلمرو خاصي دارد که نمي توانند فراتر از آن گام بردارند.
نظر خودتان را ارسال کنید