مرگ انسان به دست کیست؟!

سلام وقت شما بخير در قرآن، گاهى خداوند کارهايى را به خودش نسبت مى ‏دهد و گاهى همان کار را به ديگرى... مرگ انسان به دست کيست؟! هنگام مرگ به گفته ي قرآن، نفس ماست که از ما گرفته مي شود. يادمان باشد هيچ کاري در هستي انجام نمي شود مگر با اجازه خداوند و منطبق بر سنت الله (قوانين آفرينش) باشد حتي پيامبران برگزيده خداوند که براي هدايت بشر فرستاده مي شوند فقط بايد آنچه را خدا دستور مي دهد به مردم بگويند و مطابق فرامين خدا عمل نمايند؛ مثلا روح الامين که قرآن را بر سينه پيامبر نازل مي کند با اجازه خداوند است و پيامبر اجازه هيچ دخل و تصرفي را از جانب خود در کلام وحي ندارد: (سوره 40 غافر آيه 78) وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلًا مِّن قَبْلِکَ مِنْهُم مَّن قَصَصْنَا عَلَيْکَ وَمِنْهُم مَّن لَّمْ نَقْصُصْ عَلَيْکَ وَمَا کَانَ لِرَسُولٍ أَن يَأْتِيَ بِآيَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّـهِ فَإِذَا جَاءَ أَمْرُ اللَّـهِ قُضِيَ بِالْحَقِّ وَخَسِرَ هُنَالِکَ الْمُبْطِلُونَ: و البته رسولاني را از قبل تو فرستاديم و از آنها کسي است که داستانش را براي تو نقل کرديم و از آنها کسي است که داستانش را براي تو نقل نکرديم و در شان و شايسته ي هيچ رسولي نيست که آيه اي را بياورد مگر با اجازه ي خدا و وقتي دستوري از جانب خدا به حق گذرانده شود ( اجازه ي آوردن آيه اي داده شود) و آنجاست که کساني که به مسير باطل مي رفتند زيان مي کنند. مي ميريد با اجازه خدا! و تنها خداست که مي ميراند و زنده مي کند و خلق مي کند و روزي مي دهد و شفا مي دهد و هدايت مي کند و هر يک از اين ها را که بخواهد توسط رسولان و فرشتگانش به انجام مي رساند. و هيچ کس نمي ميرد مگر با اجازه خدا ! (سوره 3 آل عمران آيه 145): وَمَا کَانَ لِنَفْسٍ أَن تَمُوتَ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّـهِ کِتَابًا مُّؤَجَّلًا وَمَن يُرِدْ ثَوَابَ الدُّنْيَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَن يُرِدْ ثَوَابَ الْآخِرَةِ نُؤْتِهِ مِنْهَا وَسَنَجْزِي الشَّاکِرِينَ: و نبوده است کسي بميرد (کسي نمي تواند بميرد) مگر با اجازه خدا و کتابي است زمان دار و هر کس مي خواهد پاداش دنيا را از آن به او مي دهيم و آن کس که مي خواهد پاداش آخرت را از آن به او مي دهيم و به زودي شاکران را پاداش مي دهيم. بنابراين آنچه که رسولان خدا انجام مي دهند همه از جانب خداست و در اين کار ماموريت دارند (سوره 32 سجده آيه11) قُلْ يَتَوَفَّاکُم مَّلَکُ الْمَوْتِ الَّذِي وُکِّلَ بِکُمْ ثُمَّ إِلَى? رَبِّکُمْ تُرْجَعُونَ: بگو فرشته ي مرگ شما را متوفي مي کند (جانتان را به تمامي ميگيرد) همان کسي که بر شما وکيل شده سپس به سوي پروردگارتان باز گردانده مي شويد. و قرآن به روشني بيان مي کند گرفتن جان انسان ها برعهده ي يک نفر نيست و فرشتگان، رسولاني هستند که براي گرفتن جان هاي کساني که هنگام مرگشان فرا رسيده است به سوي آنها فرستاده مي شوند تا جانشان را بستانند. و تنها خداست که مي ميراند و زنده مي کند و خلق مي کند و روزي مي دهد و شفا مي دهد و هدايت مي کند و هر يک از اين ها را که بخواهد توسط رسولان و فرشتگانش به انجام مي رساند. کلام آخر: نبوده است کسي بميرد (کسي نمي تواند بميرد) مگر با اجازه خدا و کتابي است زمان دار و هر کس مي خواهد پاداش دنيا را از آن به او مي دهيم و آن کس که مي خواهد پاداش آخرت را از آن به او مي دهيم و به زودي شاکران را پاداش مي دهيم. در قرآن، گاهى خداوند کارهايى را به خودش نسبت مى ‏دهد و گاهى همان کار را به ديگرى، مثلاً در مورد گرفتنِ جان انسان، يک جا مى ‏فرمايد: «اللّه يتوفّى الانفس» (سوره زمر، آيه 42) خدا، جان مردم را مى ‏گيرد. و در جاى ديگر مى ‏فرمايد: «يتوفّاکم ملک الموت» (سوره سجده، آيه 11) ملک الموت «عزرائيل»، جان مردم را مى ‏گيرد. و جايى ديگر مى‏فرمايد: «تَوفّته رُسُلنا» ( سوره انعام، آيه 61) فرشتگان، جان مردم را مى‏ گيرند. هر سه تعبير قابل قبول است. در بعضي آيات بيان مي کند که فرشتگان جان ‏ها را مى ‏گيرند و به عزرائيل تحويل مى ‏دهند و عزرائيل جان ‏ها را به خدا تحويل مى ‏دهد. شايد هم اين گونه باشد: جان افراد عادى را فرشتگان مى ‏گيرند، جان افراد برجسته را عزرائيل مى ‏گيرد و جان اولياى الهى را خداوند مى ‏گيرد. همان ‏گونه که قرآن درباره اهل بهشت تعبيرهاى مختلفى دارد؛ يک جا مى ‏فرمايد: «يسقيهم ربّهم» (سوره انسان، آيه 21) خداوند آنان را سيراب مى ‏کند. در جاى ديگر مى‏ فرمايد: «يُسقَون فيها کأساً» (سوره انسان، آيه 17) اينها از طريقى سيراب مى‏ شوند و نامى از خداوند برده نشده است. در همه ي اين بيانات نکته ي اساسي و مهم اين است که بدانيم هيچ کاري در هستي انجام نمي شود مگر با اجازه خداوند و منطبق بر سنت الله (قوانين آفرينش) باشد حتي پيامبران برگزيده خداوند که براي هدايت بشر فرستاده مي شوند فقط بايد آنچه را خدا دستور مي دهد به مردم بگويند و مطابق فرامين خدا عمل نمايند.